“Goud, zilver en brons in één jaar tijd, dan is er geen reden tot klagen”: Belgian Tornados troosten zich met zestiende medaille in dertigste finale

Dé vraag voor de finale van de 4x400m was of Kevin Borlée, kapitein van de Belgian Tornados, op tijd fit zou raken. Hij blesseerde zich dinsdag nog aan de hamstrings tijdens de halve finale van de 400m en toonde zich niet optimistisch voor het vervolg. De schade bleef gelukkig beperkt tot een contractuur en de medische cel deed er alles aan om hem toch aan de start te krijgen. Dat lukte, met een verband om zijn rechterbil. “Het waren niet de makkelijkste dagen voor mij”, zei hij. “Want ik wist lang niet of ik wel zou kunnen lopen. Zelfs tot in de call room kort voor de finale twijfelde ik nog. Ik wist dat ik niet mocht forceren.”

Dat was meteen ook de reden waarom trainer Jacques Borlée besliste om hem niet als finisher op te stellen - de gebruikelijke positie van killer Kevin - maar als derde. Voor één keer moest Dylan Borlée, die in de vorm van zijn leven steekt, het afmaken. “In de voetsporen treden van Kevin, dat is niet vanzelfsprekend maar tegelijk ligt die rol me natuurlijk wel nauw aan het hart, net omdat ik na al die jaren mijn broer vervang”, zei Dylan Borlée. “Maar het gaf me vertrouwen en ik heb die verantwoordelijkheid met plezier op mij genomen.”

Veel scheelde het overigens niet aan de finish - hij kwam maar veertien honderdsten tekort om de Brit Haydock-Wilson - geen sukkelaar: hij won brons op de individuele 400m - van het goud te houden. Hun tijd: 2:59.49, Groot-Brittannië won in 2:59.35 en Frankrijk greep het brons (2:59.64). Meer zat er niet in, ook al omdat de Britten het slim speelden door hun Europese kampioen op de 400m Hudson-Smith als startloper uit te spelen. Hij zorgde voor een kloof die de Belgen nooit meer dicht kregen.

“Het was mijn vierde race in vijf dagen en ik voelde de vermoeidheid wat opkomen”, vertelde Dylan Borlée nog, die vijfde werd in de EK-finale van de 400m. “Maar ik had genoeg kracht over om de Fransman Jordier nog bij te halen. Ik wist dat het spannend zou worden en blijf toch wat met frustraties zitten, want ik had het gevoel dat ik aan het inlopen was op Haydock-Wilson. Het scheelde niet veel. Ik wilde hem graag verslaan. We konden winnen, maar net zo goed waren we als derde geëindigd.”

Vier jaar terug grepen de Belgian Tornados nog hun derde opeenvolgende EK-titel, de vierde bleef uit. Maar Dylan Borlée vond troost in het besef dat de 4x400m-aflossingsploeg er een bijzonder jaar op heeft zitten. “Goud op het WK indoor, zilver op het EK en brons op het WK: ik denk niet dat er reden tot klagen is, al had ik uiteraard liever drie keer goud gehad. 2021 was een minder jaar voor ons, met geen enkele medaille. Maar dat hebben we dit jaar toch wel rechtgezet. Het was een topjaar. En dat we nu al 16 medailles wonnen op dertig finales: dat blijft onvoorstelbaar.”

Ook Alexander Doom, die als startloper beter voor de dag kwam dan in de reeksen gisteren en Julien Watrin in tweede positie lanceerde, kon zich om die reden wel verzoenen met het zilver. “Op elk kampioenschap stonden we er dit jaar. We wisten op voorhand dat Groot-Brittannië hier een lastige klant zou zijn. Op papier stonden ze met een betere tijd. Dan is het natuurlijk jammer dat Kevin geen honderd procent was, want hij is de killer van het team en dan weet je dat het moeilijk wordt om te winnen. Maar iedereen presteerde op z’n best en zilver is mooi. We kunnen ons niets kwalijk nemen.”

Zo dacht ook Kevin Borlée erover. “Eén negatieve vraag en we zijn weg”, waarschuwde hij. Het geeft aan welke inspanning hij deed om zijn team niet in de steek te laten. “Ik hàd zelf beter kunnen doen maar vandaag ging dat niet, want dan moest ik in het rood gaan en dan riskeerde ik weer een blessure. Ik bleef wel in de buurt van de Brit voor mij, maar ik raakte er niet bij. Als ik voluit had kunnen gaan, was me dat wel gelukt. Maar kom, we winnen nog een medaille, nadat we aan de finale met de vierde tijd begonnen. Zilver... Ik had wel liever goud.”