Wout van Aert laat zich ringeloren door Marco Haller in Hamburg: “Maak zeker een fout, maar slim en sterk van hem”

Na een korte post-Tour-break maakte Wout van Aert vandaag z'n rentree in competitie in de BEMER Cyclassics in Hamburg. Het begin van zijn voorbereiding op het WK in Australië, hét grote doel van Van Aert in het laatste deel van het seizoen. Van Aert had de afgelopen twee weken hard getraind, zo vertelde hij voor de start, en dus “wist hij dan ook niet wat hij mocht verwachten”.

Trainen deed Van Aert deze week onder meer met Quinten Hermans. Het duo kwam elkaar opnieuw tegen toen Van Aert reageerde op een impuls van Patrick Konrad op de laatste beklimming van de Waseberg. Naast Van Aert en Hermans schoven ook de Oostenrijker Marco Haller, een ploegmaat van Konrad, en de Ecuadoraan Jonathan Narvaez mee. Het peloton met de sprinters kreeg de kloof van een kleine halve minuut niet meer gedicht en dus mochten de vijf vooraan sprinten voor de zege.

Van Aert leek over de beste papieren te beschikken, maar hij miskeek zich volledig in de laatste hectometers. Haller deed het wél goed en sprintte naar de zege. Van Aert reed nog een snelle sprint, maar kwam te laat en werd tweede, vlak voor Hermans. Jasper Philipsen won naar intussen goeie gewoonte de sprint van het peloton en werd zesde.

“Ik heb me laten verrassen”, besefte Wout van Aert meteen na de aankomst voor de camera van VTM NIEUWS. “Ik wist dat ik niet in de perfecte positie zat, maar Haller ging vroeg en langs de kant die ik niet verwachtte. Ik maakte zeker een fout, ja. Eentje die ik niet meer goed kon maken. Maar slim en sterk van hem. Ik was geconcentreerd, maar maakte een inschattingsfout.”

Een doel was de BEMER Cyclassics niet, maar toch was Van Aert ontgoocheld - de winnaar die hij is. “Toch wel, want ik heb een overwinning laten liggen. Niet dat ik dacht dat ik makkelijk zou winnen, ik wist dat ik alles goed zou moeten doen. Dat heb ik niet gedaan, en dat is teleurstellend. Maar langs de andere kant had ik wel een goed gevoel, kon ik het verschil maken in de finale.”

En dat is hoopgevend voor wat volgt. Want zoals we eerder dit artikel al schreven, was dit het officieuze begin van Van Aerts WK-voorbereiding. “Het is goed voor het vertrouwen dat ik hier al bij de beteren was. Dat stemt me tevreden. Waarom ik voor een aanloop met eendagskoersen kies? Met de reis naar Australië in het achterhoofd, wordt frisheid belangrijk. Ik hoop overschot te hebben ten opzichte van de jongens die rittenkoersen gaan rijden. Maar achteraf heeft de winnaar natuurlijk altijd gelijk. We zullen wel zien.”

Toch nog even terugkomen op een moment in het begin van de finale. Op 28 kilometer van het einde ging plots een ploegmaat van Van Aert tegen de grond. Hij nam een pak renners mee in z'n val, Van Aert kon op miraculeuze rechtblijven door in en over een bloembak te springen. “De enige keuze”, blies Van Aert. “Ik dacht dat ik alsnog over de kop zou gaan, maar het geluk stond blijkbaar aan mijn kant. Het voelde inderdaad als een mirakel, ja. Ik hoop dat mijn gevallen ploegmaats allemaal oké zijn.”