Dat hij niet kan tippen aan de professionele aanpak van de Oostendenaars, weet hij. En dat ze in Oostende durven lachen met het Waregemse bekerlied, beseft hij ook. Maar die commentaar laat Ron Verbeke (56) uit Waregem,gekend als zanger Steffen Ron, niet aan zijn hart komen. Hij schreef zijn eigen bekerlied, op de melodie van het populaire Singing hihi jippie. “Ik ben al jaren supporter van ‘ons Essevee’. Door een bekerlied te schrijven, wil ik mijn steentje bijdragen aan de sfeer rond de finale”, zegt hij.

In Oostende kropen bekende inwoners in een opnamestudio om samen de song te maken. Garry Hager zingt het Oostendse bekerlied op de tonen van het wereldberoemde Can't take my eyes off of you van Frank Sinatra. In zijn kielzog passeren ook Martin Heylen, Kamagurka en Arno. Het contrast met de aanpak van Verbeke kan bijna niet groter zijn. Hij schreef het lied in zijn eentje en nam het daarna op met een simpel opnameapparaatje van zijn dochter. “Ik heb het bewust heel simpel gehouden. Jong en oud moet dit lied kunnen meezingen. Als we winnen zal je als dronken supporter mijn lied ten minste nog kunnen meezingen. Dat lied van Oostende is daar veel te ingewikkeld voor.”

Op het podium

Verbeke is ook zeer realistisch. “Als we verliezen, heb ik het lied voor niets gemaakt. En als ze in Oostende verliezen, wat goed mogelijk is, staan ze daar met hun poepchique bekerlied.” En toch droomt de realistische Verbeke al van de overwinning. “Ik zou mijn lied zondag graag brengen op het podium op de Markt. En misschien kunnen we daarna ook eens in een professionele opnamestudio kruipen en het lied als ‘herinnering’ verspreiden op een cd'tje. Dàt zou een mooie apotheose zijn.”

(Lees verder onder de foto)

In zijn eigen supportersbus zal Verbeke het lied vandaag zelf brengen. “Ik heb bewust voor een mondharmonica gekozen als begeleidend instrument. Dat kan ik gemakkelijk meenemen”, zegt Verbeke die met een van de supportersbussen van café Sint-Benedictus in Deerlijk.”

De muzikant hoopt dat zijn lied zaterdag ook op andere bussen zal weerklinken. “Ik probeer aan iedereen die ik tegenkom een kopietje van het lied mee te geven. Het zou tof zijn als mijn lied op elke bus eens gezongen wordt.”

Het lied beschrijft de weg naar de Heizel en verwijst ook naar de eerder bekerfinales. Maar het is ook een ode aan Francky Dury. “Toen ik als 18-jarige mannetje in Beveren-Leie voetbalde, was Dury twee jaar lang mijn trainer. Dat was ongelofelijk voor ons, wij keken toen al op naar hem en nu nog steeds. We hebben onder zijn vleugels twee keer kampioen gespeeld. Sindsdien apprecieer ik hem enorm.”