Rode trui: Primoz Roglic (Slo)

Groene trui: Sam Bennett (Ier)

Blauwe trui: Joan Bou (Spa)

Witte trui: Ethan Hayter (Gbr)

Hoe kwam de zege tot stand?

Op de steile slotklim naar Laguardia die voor het eerst in de geschiedenis van de Vuelta als aankomstplaats fungeerde. Er stond geen maat op Primoz Roglic die in het Baskenland zijn rekening in deze Vuelta opende: goed voor al de elfde ritzege ooit in de Vuelta waaraan hij voor de vijfde keer deelneemt.

De finale begon op de Puerto de Herrera (derde categorie), waar Jumbo-Visma en Ineos-Grenadiers zo hard omhoog gingen dat ook leider Edoardo Affini al snel overboord ging. Witte trui Ethan Hayter (Ineos-Grenadiers) vormde daar de staart van een groep van een honderdtal renners.

Alles wat ervoor kwam, was eigenlijk één langgerekte inleiding. De vlucht van de dag kreeg heel snel vorm. Al na twaalf kilometer reed een zestal meer dan een minuut voorop. De vluchtersgroep werd in twee schuifjes gevormd. Eerst trokken Alexy Lutsenko en Alessandro De Marchi in de aanval, maar al snel werden ze bijgebeend door Joan Bou (Euskaltel-Euskadi), Jarrad Drizners (Lotto-Soudal), Ander Okamika (Burgos-BH) en James Shaw (EF Education-EasyPost).

Omdat de zes al snel uitliepen tot meer dan twee minuten begon Bora-hansgrohe voorin het peloton te rijden, want met Alexey Lutsenko zat een gevaarlijke klant voorop die je niet zomaar minuten cadeau doet. Ook Jumbo-Visma nam mee de controle over het peloton. De twee toonaangevende teams zorgden ervoor dat de kloof met de leiders met maximaal drie minuten voorsprong behapbaar bleef. Het ging er zo hard aan toe dat het peloton zelfs verbrokkeld raakte op een 75-tal kilometer van de streep.

Voorin verloren we op meer dan zestig km van de streep Ander Okamika, de enige Bask bij de vluchters, maar het was al snel duidelijk dat zij niet in aanmerking zouden komen voor de dagzege in Laguardia. Ook al omdat Rémi Cavagna in de verre aanloop van de Puerto de Herrera (derde categorie) mee voorin de grote groep kwam rijden. Bou en Drizners moesten bij de leiders ook de rol lossen zodat we met Lutsenko, Shaw en De Marchi met drie vluchters overbleven. Jumbo-Visma trok evenwel zo hard door dat het trio opgeslokt werd nog vooraleer de Herrera zich aanbood. James Shaw mocht nog de tussensprint pakken en op een kleine 34 km van het einde was het voorspel voorbij.

Wat deden de favorieten?

Primoz Roglic had zin in deze etappe en was niet van plan om zonder slag of stoot de rode trui van Jumbo-Visma uit handen te geven. Dat zagen we al op de voorlaatste klimpartij. Anders ga je niet zoals de drievoudige Vuelta-winnaar mee sprinten voor de drie seconden bovenop de Puerto de Herrera. Daarmee had hij beter getimed dan wereldkampioen Julian Alaphilippe die de spurt verloor. Jay Vine won die laatste bonificatieseconde.

Outsider Vincenzo Nibali probeerde met o.a. Rein Taaramaë nog iets vooraleer de slothelling eraan kwam, maar Jumbo-Visma, Trek-Segafredo en Ineos-Grenadiers beslisten er anders over.

Er was verder nog een knappe prestatie van Enric Mas die op zo’n steile, korte knik derde werd. Jongens als o.a. Carapaz, Simon Yates, Mikel Landa en João Almeida verloren zeven kostbare seconden. Roglic zette zijn dichtste tegenstanders voor het eindklassement ondertussen al op 26 seconden. Sommigen kijken al tegen een minuut achterstand aan na hooguit vier dagen Vuelta.

Wat deden de Belgen?

Remco Evenepoel schoof op naar de zesde plaats en kijkt nu tegen een achterstand van 27 seconden aan. De kopman van Quick-Step Alpha Vinyl deed een goede zaak. Remco Evenepoel nam over de top van de Herrera even de groep op sleeptouw. Waardoor het het peloton in het moeilijkste gedeelte van de afdaling op één lint zat. De Vlaams-Brabander werkte eerst wat voor Alaphilippe, maar de Fransman zakte in Laguardia door het ijs. Ook al zat hij in het wiel van Roglic. Evenepoel begon daardoor redelijk diep aan die venijnige achthonderd meter, maar kon nog als achtste de aansluiting maken met de groep van Roglic.

Onderweg schuilden ze zich in het pak dat onder een zonnetje van meer dan dertig graden door het Baskenland scheurde. Zondag hadden we nog met Thomas De Gendt en Jan Bakelants twee landgenoten in de vlucht van de dag, dit keer ging voor Lotto-Soudal de Australische neoprof Jarrad Drizners voorop rijden.

Tim Merlier (Alpecin-Deceuninck) liet iets na halfweg het gehaaste peloton gaan en reed met een groep gelosten op zijn gemak naar een finish, waar de Belgische kampioen en aanstaande vader als pure sprinter ook weinig te zoeken had.

Gerben Thijssen had dinsdag een best lastige dag. De sprinter van Intermarché – Wanty Gobert liep als laatste binnen in Laguardia, samen met zijn ploegmaten Julius Johansen en Boy van Poppel.

Verder nog iets dat u moet weten?

Julius van den Berg was al na de eerste Baskische berg zijn blauwe bergtrui kwijt aan Joan Bou, een 25-jarige Spanjaard die aan zijn tweede Vuelta toe is. Meer zelfs, hij reed op dik zestig kilometer van de finish al een minuut achter het peloton aan. Maar toch is hij de nieuwe bergkoning, want op de Herrera waar slechts maximaal drie punten te verdienen waren, roerden de allergrootsten zich.

De groene trui Sam Bennett moest even langs de kant toen hij net voor de finale een spaak stuk had in zijn achterwiel.

In de afzink van de Herrera viel links de onbekende Tsjech Vojtech Repa van Kern Pharma die eerst een check voor een potentiële hersenschudding moest krijgen vooraleer hij verder mocht.

Uitslag rit vier

1. Primoz Roglic

2. Mads pedersen

3. Enric Mas

4. Quentin Pacher

5. Pavel Sivakov

6. Ben O’Connor

7. Ethan Hayter

8. Remco Evenepoel

9. Wilco Kelderman

10. Jai Hindley

Stand na rit 4

1. Primoz Roglic (Sln/Jumbo-Visma) 11u50’59”

2. Sepp Kuss (VSt) op 0:13

3. Ethan Hayter (GBr) 0:26

4. Pavel Sivakov (Fra)

5. Tao Geoghegan Hart (GBr)

6. Remco Evenepoel (Bel) 0:27

7. Richard Carapaz (Ecu) 0:33

8. Carlos Rodriguez (Spa)

9. Mads Pedersen (Den) 0:34

10. Simon Yates (GBr) 0:51