Blinde Sophia ontdekt na oogoperatie hoe haar reddende engel eruitziet: “Hij was nog knapper dan ik in gedachten had”

Het was totale paniek bij Sophia, toen ze in mei 2017 haar ogen opende en bijna geen steek meer zag. Drie maanden later werd ze zelfs officieel blind verklaard.

De toen 18-jarige jongedame kreeg te horen dat ze aan keratoconus leed. Het onderste deel van het hoornvlies puilt in dat geval uit, waardoor de oogbol puntig in plaats van bol lijkt. De aandoening gaat meestal gepaard met een minder scherp zicht. In extreme gevallen kan het hoornvlies echter erg uitdunnen en treedt er blindheid op.

“Eerst dacht ik zelf aan een allergische reactie. Ik ben nog naar school gereden, maar daar kon ik niet eens meer lezen wat er op mijn blad stond. Ik panikeerde en heb gedurende zes maanden flink wat gehuild. Als ik later kinderen op de wereld zette, zou ik dan nog wel hun gezichten kunnen zien?”, vroeg Sophia zich af.

Maar dan liep ze aan de universiteit van Colorado Christian tegen het lijf. “Toen ik hem voor het eerst ontmoette, wist ik niet hoe hij eruitzag. Mijn zicht was een ramp. Als ik de straat overstak, kon ik nog net de voeten van mijn voorganger zien voortbewegen. Het lukte me dus totaal niet om een accuraat beeld van hem te vormen.”

Christian bleef in de moeilijkste momenten aan haar zijde staan, vond na veel opzoekwerk een chirurg die redding kon bieden én zamelde in amper vijf weken tijd ook nog eens 19.600 euro in om de ingreep mogelijk te maken. In 2018 ging Sophia onder het mes, in augustus 2019 zou ze uiteindelijk haar zicht volledig herwinnen.

“Dat proces verliep heel langzaam”, verduidelijkt de jongedame. “Met behulp van sclerale contactlenzen kon ik wel wat zien, maar ik kon ze maximum enkele uren inhouden.”

Sophia was voor de operatie naar haar thuisbasis in New Mexico teruggekeerd. Ze bleef echter wel contact houden met Christian. “Ik besefte dat niemand me ooit eerder zo’n gevoel gegeven had. Eindelijk kon ik ook zien hoe knap hij was, zijn lach deed me telkens weer smelten. Ik viel als een blok voor hem en dat moest hij weten.”

Sophia trok haar stoute schoenen aan en reisde terug naar haar rots in de branding. “Een bijzonder intense ontmoeting. Voor het eerst kon ik elke trek van zijn gezicht tot in detail ontleden. Door de band die we opgebouwd hadden, speelde zijn uiterlijk eigenlijk geen rol. Maar eerlijk? Hij was nog knapper dan ik in gedachten had”, stelde de jongedame.

In juni 2021 volgde uiteindelijk het langverwachte huwelijk. “Christian stond er in de zwaarste periode van mijn leven. Dankzij hem voelde ik me echt speciaal”, besluit de lerares wetenschappen.

Het laatste woord is voor Christian. “Van zodra ik Sophia ontmoette, voelde ik me tot haar aangetrokken. Ook al was ze blind, toch speelden we tafeltennis. En ze versloeg me zelfs in het poolen. Op geen enkel moment heeft ze haar blindheid als excuus gebruikt, ze was een echte vechtjas.”