Grobbendonk in diepe rouw na overlijden van Herman Vanspringel: “Ook als mens was hij een kampioen”

Als beroepsrenner won Herman Vanspringel 136 wegwedstrijden, waaronder het nationaal kampioenschap op de weg en tijdens de Ronde van Frankrijk 1973 veroverde hij de groene trui. De bijnaam van Herman Vanspringel was Monsieur Bordeaux-Parijs omdat hij die marathonwedstrijd zevenmaal heeft gewonnen.

De gemeente Grobbendonk en de familie van Herman Vanspringel plannen volgende week donderdag een afscheidsplechtigheid in het ontmoetingscentrum De Volle Vaart. Een plek waar Herman in mei van dit jaar nog een zeer emotioneel moment beleefde. In het diepste geheim had beeldend kunstenaar Willy Smolders een bronzen borstbeeld gemaakt van de wielerkampioen. Dat beeld werd net voor de prijsuitreiking van de wielerwedstrijd Herman Vanspringels’ Diamond voorgesteld.

Herman was totaal verrast en bedankte voor de bijzondere eer. Al zwaar getekend door zijn ziekte gaf Herman die dag aan de collega’s van RTV een beklijvend interview. “Ik ben een gevoelig man. Niet evident voor een sportman, maar als sportman leer je incasseren. Maar gelukkig zijn er in het leven ook heel veel mooie momenten. Ik hoop dat me nog een paar jaar gegund is met de kinderen. Ik heb een mooie carrière gehad met goede supporters en goede vrienden die ik heel dankbaar ben en aan wie ik me kan optrekken om te blijven vechten tegen de ziekte.”

De kers op de taart volgde eind juni. Het beeld kreeg een ereplaats voor de deur van het gemeentehuis en Herman mocht het zelf onthullen. “De allermooiste plaats om te staan“, knipoogde Herman in de richting van het borstbeeld van Rik Van Looy. Dat staat honderd meter verderop op de hoek van het Astridplein. Vervolgens nodigde Herman alle aanwezigen uit om in de zomerbar achter het gemeentehuis op zijn kosten een glas te komen drinken.

Laatste gesprek

De voorbije weken ging het met Herman steeds minder goed. “We wisten allemaal waar we voor stonden, maar toch blijft het schrikken”, zegt dorpsgenoot Suske Verhaegen, de oprichter van het Kempens Wielermuseum. “Een paar weken geleden heeft Herman me nog gebeld. Een gesprek dat moeizaam verliep. Na het inhaken kreeg ik al het vreemde gevoel dat het ons laatste gesprek was geweest.”

Suske moet even naar adem happen. “De voorbije periode liepen de berichten van oud-collega’s of vrienden van wie we afscheid moeten nemen, in een te hoog tempo binnen. Sportief stak Herman er uiteraard bovenuit. Buiten Rik Van Looy hebben we in Grobbendonk nooit zo’n topper gehad. Als je onze trainingskilometers optelt, zijn we samen een paar keer rond de wereld gereden. Ook als mens was Herman een kampioen.”

“Toen ik net burgemeester was, kwam de wielerwedstrijd genoemd naar Herman Vanspringel eraan”, verklapt Marianne Verhaert. Het was een van mijn allereerste officiële opdrachten en ik was toch wel een beetje zenuwachtig. Met zijn warmte en kalmte heeft Herman me toen op mijn gemak gesteld. Sindsdien hadden we een band. We zijn ook blij dat we Herman zijn verdiend borstbeeld nog hebben kunnen aanbieden.”

Jan Vervoort uit Vorselaar werkte jarenlang met Herman samen tijdens de organisatie van de Herman Vanspringels’ Diamond. “We hebben samen veel beleefd, maar we hebben ons ook goed geamuseerd. Ook tijdens de laatste editie eerder dit jaar. Herman maakte in die periode al vaak moeilijke dagen door, maar van de kinderen hebben we vernomen dat de wedstrijddag een goede dag was geweest. En dat maakte ook voor ons de dag goed.”

Aan de klink

Met Rik Van Looy deelt Herman Vanspringel niet alleen het ereburgerschap in Grobbendonk, maar ook het gegeven dat hij ook zal herinnerd worden door wedstrijden die hij niet won. Voor Herman was dat de Tour 1968. Vanspringel begon aan de afsluitende tijdrit met een voorsprong van 16 seconden op de Nederlander Jan Janssen. De gele trui leek binnen, maar Herman blokkeerde en Jan Janssen reed de betere tijd. Voldoende om in Parijs op het hoogste schavotje te mogen staan.

Al even legendarisch is het wedstrijdverloop van Bordeaux-Parijs in 1974. Herman werd de verkeerde weg opgestuurd en verloor zes van de tien minuten voorsprong die hij had op de Fransman Régis Déléphine. Aan de klink van de auto van koersdirecteur Jacques Goddet geraakte Vanspringel weer op het juiste spoor om te zegevieren met een kwartier voorsprong. Na de huldiging werd hij plots gedeclasseerd. Niet omdat hij aan de klink had gehangen, maar op basis van het reglement dat een wielrenner het parcours moet kennen. Na flink wat discussie werden Vanspringel en Déléphine gelijk gezet op de eerste plaats.

Slagboom

Lang na zijn afscheid ging Herman nog één bijzondere uitdaging aan. Het gemeentebestuur van Grobbendonk had een wedstrijd bedacht. Een koers met het gemeentehuis van Grobbendonk als startplaats en het station van Bouwel als aankomstplaats. Burgemeester Herman Wouters nam het in zijn auto op tegen Herman Vanspringel op de fiets.

Het was de bedoeling om na te gaan welk vervoermiddel voor deze korte verplaatsing aangewezen was. De pers stond de twee Hermannen in Bouwel op te wachten. Vanspringel kwam als eerste in zicht. Toen hij op vijftig meter van de overweg was, ging plots de bel en traden de rode knipperlichten in werking. Koers is koers: Herman stak een tandje bij kon nog net voor de neerdalende slagbomen de overweg passeren en de zege op zak steken.

Herman Vanspringel laat een partner en drie dochters na.

De gemeente Grobbendonk heeft ondertussen beslist dat er een rouwregister wordt gelegd aan het onthaal van het gemeentehuis. Mensen die dat wensen, kunnen er een boodschap komen noteren.