Mysteries ontrafeld: wat is er gebeurd met het vergeten pretpark Meli Strombeek?

In 1945 kopen Meli-oprichter Alberic Florizoone en zijn vrouw Marthe Van Doren een groot stuk grond in Strombeek-Bever. Op het terrein tegenover restaurant-brouwerij Dry-Pikkel, op de grens met Meise en Wemmel. Een jaar later openen ze het eerste gebouw van hun nieuwe park en beginnen het verder uit te bouwen. Hoewel het park officieel op het grondgebied Strombeek lag, sprak Florizoone vaak over zijn "Meli Meise". Wellicht omdat de huidige Boechoutlaan in die tijd nog de Meiselaan heette en omwille van de beter klinkende alliteratie.

In het boek van Alberic Florizoone uit 1990, "Meli, mijn leven", is het park in Strombeek niet veel meer dan een voetnoot. "We hebben in Meli Meise prachtig gewerkt. We realiseerden daar een sprookjestuin, een minigolf, een zaal met dansende fonteinen en een conferentiezaal. Uiteraard hadden we er ook een verkooppunt (vooral voor honing red.) en een café-restaurant", aldus Florizoone.

De vier kinderen van Meli-oprichter Alberic Florizoone hebben mooie herinneringen aan hun tijd in Strombeek. "Tijdens schoolvakanties kwamen wij heel vaak van Adinkerke naar Strombeek omdat onze ouders daar moesten werken. Er waren periodes dat wij daar ook effectief een tijdje woonden." Guy en Robert waren het oudst toen het gezin neerstreek in Strombeek-Bever. "Robert en ik zaten bij de luchtmacht en op een zeker ogenblik mochten we eindelijk 's avonds naar huis. Dan kwamen we naar Strombeek en dan was dat natuurlijk feest", vertelt Guy. "Na mijn huwelijk hebben mijn vrouw en ik daar ook enkele jaren gewoond. Dat was in primitieve omstandigheden, want alles stond toen al leeg. Er waren meer muizen dan bezoekers." (lacht)

In het midden van de jaren 50 beslist de overheid om het park van de familie Florizoone te onteigenen voor de aanleg van de A12-snelweg tussen Brussel en Antwerpen. "De snelweg kwam dwars door het midden van ons terrein", weet Robert. "Daarna verlegden we onze focus naar het nieuwe project op de Heizel. Daar brandde vanaf toen de lamp." Ter compensatie voor de onteigening werd de familie een groot terrein aangeboden in de schaduw van het splinternieuwe Atomium. Dat zou van 1958 tot 1987 een grote trekpleister worden in de regio met onder andere een vogelpark, een bijententoonstelling en een minigolfterrein.

Eén van de laatste nog levende overblijfselen van Meli Strombeek is een 65-jarige schildpad die luistert naar de naam Jaklien. "De grootmoeder van mijn vriend heeft jarenlang gewerkt in de keuken van Meli. Toen haar dochter ziek was, heeft ze op een dag een schildpad voor haar meegebracht uit het park", legt Lucette van den Broeck uit Grimbergen uit. In zijn boek vertelt oprichter Alberic Florizoone dat er in de verschillende parken geregeld schildpadden werden verkocht aan bezoekers. "Mijn schoonmoeder is intussen overleden, maar Jaklien woont nog altijd bij ons. We schatten dat ze ongeveer 65 jaar oud is. Nu het zo warm is, slaapt ze veel, maar verder gaat het goed met haar."

Sinds het vertrek van Meli op het einde van de jaren 50 kreeg het hoofdgebouw aan de Boechoutlaan 246 heel wat verschillende eigenaars en invullingen. "Het gebouw stond al jaren leeg en mijn vader wilde zijn meubelzaak uitbreiden. Begin de jaren 70 heeft hij het gebouw overgekocht van meneer Florizoone", steekt Marie-Paule Nolmans van wal. "Later kreeg mijn vader last van zijn rug en heeft hij het gebouw omgevormd tot een restaurant met verschillende feestzalen. Dat heette "Manneke Pis". Mensen kwamen bij ons hun feest organiseren en bezoekers konden minigolf spelen op het vroegere golfterrein van de Meli", aldus nog Marie-Paule.

Jaren later wordt het gebouw eigendom van de hotelschool van Wemmel, die om de hoek ligt. "Mijn ouders hebben de zaak uiteindelijk verkocht aan de hotelschool voor een heel mooie prijs", herinnert Marie-Paule zich. "De keukeninfrastructuur was goed uitgebouwd, dus dat was handig voor hen. We hadden zelfs een grote open haard waar je een volledig schaap in kon roosteren." De school bouwt het verder uit tot de Drypikkel, een restaurant waar tweedejaarsstudenten dagelijks maaltijden bereiden en serveren. Later verliet ook de hotelschool het gebouw en werd het onder andere nog een waterpijpbar. Die zaak werd kort na de opening gesloten door de burgemeester van Grimbergen omwille van problemen met vergunningen en overlast. Momenteel staat het gebouw opnieuw tijdelijk leeg.