Indie-fans geven meer geld uit dan traditionele gamers

Omdat grote blockbustergames – genre ‘Grand Theft Auto V’, ‘Fifa 13’, ‘The Last of Us’ of ‘Call of Duty’ – een winkelprijs van 50 tot 70 euro hebben, gaan gamebedrijven er zomaar van uit dat daar ook hun belangrijkste afzetmarkt ligt. Maar dat klopt niet meer, zo suggereert een nieuw marktonderzoek. De Russisch-Amerikaanse betalingsprovider Xsolla en marktstudiebedrijf Interpret voerden voor ’t eerst een onderzoek naar het koopgedrag van gamers die zichzelf identificeren als ‘indie’-spelers, en die kleinere games als ‘Stray’, ‘Strange Horticulture’, ‘Cult of the Lamb’, ‘Sable’ of ‘Unpacking’ spelen.

Het is het soort games die zichtbaar minder duur om te ontwikkelen zijn geweest (typisch maximaal een half miljoen euro, tegenover tientallen miljoenen voor een blockbuster), maar eerder erop gericht zijn om de gamer emotioneel te raken. En dat maakt hen een interessant publiek, zegt Chris Hewish, directeur bij Xsolla. “Iemand die we in ons onderzoek als een ‘heavy indie gamer’ benoemen, houdt van authentieke speelervaringen, en is niet te beroerd om daar geld aan uit te geven. Zware indiegamers spenderen 405 euro per jaar aan videogames. Meer dan het dubbele van een traditionele gamer, die alleen maar blockbustergames speelt: die geeft slechts 195 euro per jaar uit aan nieuwe titels.”

Voorafgaand aan dit onderzoek, waarbij 1.500 gamers werden ondervraagd in Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en Duitsland, bestonden er nauwelijks marktstudies waarin indiegamers duidelijk werden afgelijnd ten opzichte van traditionele gamers. Door dat nu wel te doen, ontdekten de onderzoekers een paar interessante gedragsverschillen tussen de segmenten. Ze spelen bij voorkeur op de pc, die door 85 procent van hen als het belangrijkste platform werd aangewezen, al blijven de consoles – met de Nintendo Switch voorop – niet heel ver achter.

Ze proberen zich bewust te zijn van nieuwe titels die eraan komen, en blijven ook niet bij indietitels alleen: de meeste zware indiegamers zijn geen indiesnobs, en spelen evengoed blockbustertitels. Ze weten meestal niet eens wie de studio of het uitgeeflabel achter een bepaalde titel is, want dat interesseert 70 procent van hen niet: ze worden alleen graag geïntrigeerd door de gamewereld die de makers erachter hebben geschapen. Ook hebben ze liever een game met een gestileerde visuele presentatie, zoals stripverhaalachtige beelden of pixelgraphics, dan een die er realistisch uitziet. “Zware indie-gamers zien gamen als een cruciaal onderdeel van hun identiteit”, zegt Hewish. “Ze popelen om iets nieuws en onconventioneels te ontdekken, en plannen meer speeltijd dan gemiddeld.”

Interessant is dat het een generatie is die in opkomst lijkt: het merendeel van de indiegamers is 18 tot 45 jaar oud, en het demografische zwaartepunt van de zware indiegamers zit zelfs ergens tussen 18 en 25. “Die spenderen in de toekomst misschien nog meer aan games dan vandaag”, zegt Hewish. “Naarmate deze nieuwe generatie ouder wordt, en ook meer zal verdienen, lijkt de toekomst van indiegames een lang leven beschoren te zijn.”

Het kan ook betekenen dat de heersende teneur van de videogame-industrie, vooral op multiplayergames gericht, in de toekomst weer in de tegenovergestelde richting zal slingeren: zware indiegamers zijn namelijk meer tuk op games die op één speler gericht zijn. “Ze houden in de eerste plaats van authentieke game-ervaringen”, zegt Hewish. “Het sociale element staat niet prominent tussen de belangrijkste elementen die hen motiveren om te gamen. Wel een wereld die ze kunnen exploreren, een verhaal dat hen boeit, een personage dat ze naar hun hand kunnen zetten, en spelmechanieken die hen nieuwe speelvaardigheden aanleren of hen aanzetten tot het bedenken van nieuwe strategieën en tactieken. Ze houden van game-ervaringen die relatief lang van duur zijn, tussen twintig en honderd uur, maar wél – en daarin verschillen ze sterk van hedendaagse blockbustergamers - eindig.”