Ella Leyers presenteerde ‘De ideale wereld’ een tikkeltje verkrampt, maar haar potentieel is enorm

Ella Leyers had pech dat haar eerste aflevering als presentatrice van De ideale wereld op een nieuwsluw dagje viel. Geef toe, we lopen al wéken-, zoniet maandenlang hysterisch te kwekken over de energieprijzen. Jazeker, onze nachtmerries waren zelden zo van ijselijke horror doordrongen dankzij die onheilstijdingen, maar als voer voor satire valt de waanzinnig hoge energiefactuur vooralsnog mager uit.

De ideale wereld staat of valt dan nog eens met zijn gast en ook op dat vlak had Leyers het niet onder de markt. Ze had “een vriendelijke man met lieve ogen” willen uitnodigen en, verhip, daar zat toch wel plotsklaps Steven Van Gucht, de immer aimabele viroloog die zich vandaag wat minder druk om corona mag maken, zeker nu de apenpokken in zijn kringen met de honneurs gaan lopen.

Zet met zo’n lieverd een boompje op over het lerarentekort en je krijgt een gesprek dat een heel eind weg kabbelt en uiteindelijk nergens heen gaat. Daar kan zelfs een ravissante vonk als Leyers niets aan veranderen. Een bijbehorende sketch over interimleerkrachten van twijfelachtig allooi was dan weer wél een voltreffer.

Zou de absurde satire opnieuw ingang vinden in De ideale wereld nu Leyers het circus voorzit en Jan Eelen er opnieuw de knoppen van de flipperkast mag bedienen? Want dat is wat we toch een tikkeltje misten in de seizoenen met de overigens erg vaardige Jan Jaap van der Wal: het haast cartooneske sarcasme en het onbeholpen kunst- en vliegwerk van de oerbezetting. In die charmante begindagen bungeejumpten Otto-Jan Ham, Jelle De Beule en Jonas Geirnaert van gammele blokkentorens onderwijl Theo Francken of Ralph Hamers bij de neus nemend. Speaking of which: mag het superbe liedekijn ‘Lul Van De Week’ alsjeblieft terugkeren? Bovengetekende heeft alvast een kilometerslang lijstje met geschikte kandidaten.

Leyers doet hoe dan ook hopen op vuurwerk. Ze presenteerde nog een tikkeltje verkrampt, toegegeven, maar haar potentieel is enorm. Bovendien schemert er een Leugenpaleis-vibe in haar door – hoe zou dát toch komen? – en hoorden we zowaar bij momenten de dolle ongeremdheid van een Yvonne & Yvette in Leyers’ vuur knetteren: het klassieke viswijvenduo dat Peeters en Matthysen dertig jaar geleden door de ether knalden, galmde erin na.

Anders goeie ideeën genoeg. De intrede van Van Gucht op kermisattractie The Talkshow Terror was heerlijk silly, de parodie van Sociaal Incapabele Michiel op Scatman John deed ons hardop lachen en ook het intermezzo van dichter Johan Sebastiaan Stuer wentelde zich op hilarische wijze in catatonie. Als nu ook Leyers zelf haar fenomenale acteertalent nu en dan in de filmpjes wil etaleren, komt het wel goed met dit seizoen. Het buskruit staat klaar, nu nog de lont vinden.

De ideale wereld, van maandag tot en met donderdag om 22.15 uur op Canvas