Er zit meer achter de Oscarblunder dan je denkt

De Oscarblunder blijft nazinderen. Dit incident maakt immers duidelijk dat er meer aan de hand is in Hollywood dan een stomme fout met briefje met de verkeerde naam van de winnaar. Sakina Elkayouhi zoekt het uit.
opinie
Opinie

Sakina Elkayouhi is journaliste en oprichter van het jonge storytelling platform Nosy Narrators.

"Zelfs in een droom zou dit niet waar zijn", zei "Moonlight"-regisseur Barry Jenkins vol ongeloof toen hij de prijs voor beste film op de 89e Oscaravond in ontvangst nam. Tenzij je onder een steen woont en alle contact met de buitenwereld verbroken hebt, is de onverwachte wending op de Oscars je vast niet ontgaan.

Televisie-uitzendingen werden ermee gevuld, we hoorden bijna niks anders op de radio, we lazen verschillende artikels over hoe dit alles was kunnen gebeuren en op het internet zagen we duizenden tweets en memes voorbij komen: de 89e Oscaravond was zonder meer een momentum in Oscargeschiedenis.

Maar wat als ik je nu vertel dat de verwarring niets te maken heeft met een envelop?

2017 Invision

Onverwacht scenario

Tot een drietal minuten voor de verrassende wending verliep de avond volgens het verwachte scenario: Hollywoodsterren poseerden op de rode loper in de nieuwste designersoutfits, de Trump-grappen losten elkaar af en "La La Land" sleepte maar liefst zes Oscars in de wacht. De feelgoodfilm kreeg in totaal 14 nominaties en belandde daardoor in de lijst van films met het grootste aantal Oscarnominaties ooit.

Voor iedereen was het dan ook meer dan duidelijk dat de belangrijkste Oscar, die voor beste film, naar "La La Land" zou gaan.
We zagen een een versteld publiek na het voorlezen van de juiste winnaar, maar waarom?

Underdog der underdogs

Geloof me, ik probeer geen open deur in te trappen. Het ging om een stomme fout waarbij twee enveloppen met elkaar werden verwisseld. Technisch gezien waren twee enveloppen de boosdoeners, maar in feite is er meer aan de hand: de underdog had gewonnen.

Laten we eerlijk zijn, hoe vaak zien wij films zoals "Moonlight" een Oscar winnen voor beste film? Hoe sterk, divers, artistiek, ontroerend of maatschappelijk relevant dergelijke films ook kunnen zijn: ze winnen (behalve op de 89e Oscars) niet. Dat is hoe Hollywood in elkaar zit.

"Moonlight" is misschien wel de underdog der underdogs van alle genomineerde films in de Oscargeschiedenis. De film bevat verschillende elementen die van hem naar Hollywood-normen gewoonweg een onwaarschijnlijke Oscarwinnaar maken. Zeg nu zelf, een emotioneel drama over het opgroeien van een Afrikaans-Amerikaanse jongeman in de achterstandwijken van Miami die met zijn seksuele identiteit worstelt. Klinkt dit als Hollywood?

2017 Invision

Symbolische mix-up

De mix-up van de 89e Oscaravond is daarom te zien als een symbolische mix-up voor de verwarring in Hollywood. Het is (hopelijk) een start voor meer verwarringen, meer situaties waarin er gebroken wordt met sociale, economische en geïnstitutionaliseerde normen van de filmindustrie.

Zo kopten verschillende (internationale) kranten de volgende ochtend met artikels als "Mahershala Ali is the first Muslim actor to win an Oscar". Hoewel ik blij ben voor de cast en Ali, vindt de idealist in mij het toch erg dat we anno 2017 nog moeten spreken in termen van "een eerste".

Het klassieke Hollywood belooft dromen waar te maken als je er maar hard voor werkt. Maar voor gemarginaliseerde groepen lijken zelfs die dromen bijna onmogelijk. Barry Jenkins' uitspraak "zelfs in een droom zou dit niet waar zijn" maakt dit bitterzoet duidelijk.

Hollywood een spiegel voorhouden

Het is zoals filmcriticus Ann Hornaday in The Washington Post schreef: “the upset took on symbolic meaning as well, fairly or unfairly”. "La La Land" is een zoetsappige musical over twee jonge ambitieuze dromers die het proberen te maken in de showbusiness van het hedendaagse Los Angeles. Hiermee staat de film lijnrecht tegenover het drama van "Moonlight".

Twee verhalen, twee verschillende werelden. Het ene verhaal over het najagen van dromen, het andere over overleven. Films als "Moonlight" vertellen vergeten verhalen, het zijn de gemarginaliseerde verhalen. De enveloppe mix-up kan daarom ook gezien worden als een symbolische spiegel die Hollywood wordt voorgehouden.

Het gaat om het idee dat zelfs wanneer de filmindustrie een film als "Moonlight" (letterlijk) prijst, ze hem toch niet zijn verdiende erkenning geeft en hem zijn grote moment de gloire op de Oscars onthoudt. Jammer, want hoe "anders" "Moonlight" naar Hollywoodnormen ook lijkt te zijn, toch heeft de film een universele boodschap. De boodschap dat je voor jezelf moet opkomen en jezelf moet liefhebben. Hoe erg (ironisch genoeg) de buitenwereld je soms ook kan onderschatten.

Meest gelezen