Op zijn eerste postcoronaplaat ruilt Muse-frontman Matt Bellamy (44) de gebruikelijke intergalactische thema’s voor bedenkingen bij wereldse voorbodes - pandemie! sociale onrust! klimaatrampen! - van een nakende apocalyps. Rond de pot draaien is er op Will of the People niet bij. Op deze opvolger van het vier jaar oude Simulation Theory trekt Muse vanaf de eerste seconde alle registers open.

Het titelnummer is overrompelende neoglamrock die Marilyn Manson de groep vast benijdt. Compliance, dat begint als synthpop zoals onze Goose die in de vingers heeft, is braafjes op maat van de hitlijsten gepolijst. In de pompeuze minirockopera Liberation maken opeengestapelde mannenstemmen en dramatisch pianospel dat Queens überklassieker Bohemian Rhapsody nooit ver weg is.

Dat openingstrio vat zowat samen welke pijlen Muse voor Will of the People op zijn boog heeft. Vette elektronica, vingervlug bespeelde metalgitaren en dubbele basdrums zetten de toon voor wat nog volgt. Bij You Make Me Feel Like It’s Halloween klinkt de titel spannender dan de song. Euphoria en het afsluitende We Are Fucking Fucked zijn dan weer wel wervelwinden die je sterretjes laten zien.

Na ruim twintig jaar carrière speelt Muse op veilig. Het instant herkenbare bombast imponeert nog wel, maar verrast niet meer. Wie oude favorieten als Time Is Running Out, Supermassive Black Hole en Knights of Cydonia koestert, gaat zich geenszins bekocht voelen. Toch valt niet te ontkennen dat Muse op Will of the People vooral in herhaling valt. Zelf lijkt de groep met die veilige surplace vrede te nemen. Benieuwd of fans er ook zo over denken.

‘Will of the People’, Muse, nu te beluisteren.