Cynthia Bolingo zet zich al jaren in voor vluchtelingenwerk, studeerde maatschappelijk werk, stapte mee op in Black lives matter-optochten… Haar recentste ‘kindje’ is genaamd Bolingo Embracing Diversity. Concreet ijvert ze voor diversiteit en inclusie in de Belgische sport. “Ik omschrijf het zo: diversiteit is uitgenodigd worden op het feest, inclusie is als iemand je effectief ten dans vraagt.”

Bolingo verbaasde zich er al over, toen ze haar eerste stappen zette in de atletiek, dat ze geen vrouwelijke coaches zag, en al zeker geen zwarte vrouwen. “Atletiek bestond uit voornamelijk blanke, oudere mannen. Zodanig dat ik zelfs begon te twijfelen aan de capaciteiten van Carole (Bam, haar huidige coach en ook van Afrikaanse origine) toen ze naar me toe stapte en mij wilde coachen. Vandaag is de Belgische atletiek nog altijd niet divers. Er zijn aan de top slechts twee vrouwelijke coaches, Carole en Lieve Van Mechelen (coach van onder meer de 4x100m-mannen). Die weinige vrouwelijke coaches worden nog altijd niet naar dezelfde waarde geschat als hun mannelijke collega’s. En er is nog altijd systematisch racisme.”

Carole Bam: “Ik ben én vrouw én zwart, dat zijn twee stereotypen. Mijn ervaringen zijn redelijk ‘brutaal’. Ik heb bijvoorbeeld moeten horen: ik train niet met je, want je bent een vrouw. Diversiteit is ok maar echt aanvaard worden, is nog iets anders. Daar is nog een weg te gaan. We moeten beseffen dat diversiteit rijkdom is in plaats van iets wat angst inboezemt.”

In eerste seminarie, met Bolingo, Bam, judoka Lola Mansour, triatlete Claire Michel en langeafstandsloper Isaac Kimeli, deelden sommigen enkele ervaringen. Kimeli: “Een automerk zei ooit: we sponsoren geen buitenlanders, enkel Belgen. Dat is hard.” Mansour: “In judo mankeert het aan diversiteit. Dat heeft niet altijd met racisme te maken, maar ook soms met een sociaal-culturele rem. Kijk ook naar populaire sporten als voetbal en basketbal. Het verschil in diversiteit tussen mannen en vrouwen aan de top is frappant, vergelijk de Rode Duivels met de Red Flames, vergelijk de Belgian Lions met de Belgian Cats.”

Het dochtertje van Kim Gevaert

Niet toevallig vond het seminarie plaats in de schoot van de Memorial Van Damme. Kersvers meetingdirectrice Kim Gevaert ligt de thematiek, als mama van een multicultureel, meertalig gezin, na aan het hart. “Ik herinner me bijvoorbeeld dat mijn dochtertje verdrietig was omdat iemand uit de klas gezegd had dat ze geen K3’tje kon zijn omdat ze te bruin was. Ik heb bewust gezocht naar kinderboeken waar álle kinderen met alle kleuren een rol krijgen. Toegegeven, er is wel wat veranderd. Disney toont inmiddels veel sterke meisjes uit alle hoeken van de wereld. Maar in het journaal bijvoorbeeld zie ik maar zelden een advocate van Afrikaanse origine of een minister met een andere huidskleur dan de mijne.”

Wat de sport betreft, denkt Gevaert dat quota opleggen voor vrouwen een deel van de oplossing kan zijn in sportbesturen of voor sportcoaches. “Ok, het klinkt misschien niet leuk, quota opleggen maar anders duurt het wel héél lang voor er iets verandert.”

Meer info: bolingoembracingdiversity.com