“U bent een B.” Na anderhalve minuut bij de arbeidsgeneesheer kreeg Hugo Van Gelderen het zware verdict. Zijn hand is deels verlamd, waardoor hij zijn job als praktijkleraar moet opgeven. Want een ‘B’ is definitief arbeidsongeschikt. Hugo wordt op ziektepensioen gestuurd, zoals dat heet bij ambtenaren.

“Ik moet rondkomen met 739 euro per maand”, klaagt hij aan. “Toen ik overkwam van de privésector zei men dat ik tien jaar anciënniteit meekreeg, waardoor het ­financieel aantrekkelijk was om naar het onderwijs te gaan. Dat dat niet meetelt als iets je overkomt, heeft niemand erbij verteld.”

Half verlamd

Van Gelderen begon zijn carrière als automecanicien, en werkte zich op tot verantwoordelijke van het wagenpark bij een groot bedrijf. Vandaaruit deed hij de overstap naar het onderwijs. “Ik werd praktijk­leraar automechaniek in een school van het buitengewoon onderwijs.” Hij werkte graag met de niet altijd even gemakkelijke jongeren. Tot zijn gezondheid een probleem werd. Een hernia in de rug velde hem. Na de operatie in april bleek zijn rechterhand half verlamd en gevoelloos. “Het komt nog wel goed”, dachten de dokters. Maar de oefeningen bij de kinesist bleken niet te helpen.

Begin september wou hij opnieuw les geven, deeltijds om te beginnen. Maar uiteindelijk zou de arbeidsgeneesheer oordelen dat het te gevaarlijk is voor Van Gelderen om nog in een atelier te werken. Na een reeks onderzoeken werd hij op ziektepensioen gestuurd. Dat betekent dat hij tot zijn pensioen moet rondkomen met een vergoeding die berekend wordt op basis van zijn anciënniteit van enkele jaren als ambtenaar. “Mijn vaste benoeming heeft mij genekt”, zegt hij. “Was die er niet, dan werd ik behandeld als iemand uit de privésector, en kreeg ik tot mijn pensioen 60 procent van mijn laatste loon. Zo’n 1.300 euro dus. Nu is dat amper 739 euro. Is het zo dat ze het onderwijs aantrekkelijker willen maken en mensen uit de privésector lokken?”

Lotgenoten

Sinds kort is Van Gelderen met een e-mailbombardement bezig: geen ministerkabinet dat enigszins met zijn problematiek te maken heeft, of het heeft al een brief van hem gekregen. “Baat mijn strijd niet voor mezelf, dan is het om anderen hetzelfde lot te besparen”, zegt hij. Om zijn eisen kracht bij te zetten, hoopt hij nu ook lotgenoten te vinden. Die kunnen hem contacteren via slachtofferziektepensioen@gmail.com.