Schepen reageert op uitspraken Antwerps stadsdichter: ‘Een stadsgedicht is geen politiek manifest’

Antwerps schepen van Cultuur ­Nabilla Ait Daoud (N-VA). ©  Kioni Papadopoulos

Antwerps schepen van Cultuur ­Nabilla Ait Daoud (N-VA) ­verdedigt haar beslissing om het gedicht van Ruth Lasters te weigeren als stadsgedicht. ‘Als ze aan politiek wil doen, dan moet ze maar in de politiek stappen.’

Sacha Van Wiele

De oppositiepartijen Groen, CD&V en de PVDA reageren scherp op de beslissing van de Antwerpse schepen van Cultuur Ait Daoud om een gedicht van stadsdichter Ruth Lasters te weigeren als stadsgedicht. Ook coalitiepartners Vooruit en Open VLD zitten er ­verveeld mee. Antwerps Open VLD-schepen Erica Caluwaerts noemt de beslissing zelfs een ­vergissing.

Schepen Ait Daoud is verrast door die reactie. Ze benadrukt dat de vrijheid van elke dichter ­absoluut is, ook voor Lasters. Er is volgens haar dan ook geen sprake van censuur, want het gedicht is in mei al uitgebracht.

Duidelijke spelregels

‘Mij verwijten van aan censuur te doen, is nonsens’, zegt Ait Daoud. ‘Ik heb geen literaire aspiraties, dus ga ik ook niet de pen vasthouden van de dichters. Niet elke ­pennenvrucht van een dichter is evenwel een stadsgedicht. Bij het aantreden van de vijf Antwerpse stadsdichters zijn er duidelijke spelregels vastgelegd. Zij weten dat.’

‘De eindbeslissing of een ­gedicht een stadsgedicht is en een plek krijgt in de publieke ruimte, ligt bij het stadsbestuur. ­Bovendien is een stadsgedicht steeds in opdracht. Poëzie moet daarbij een verbindende rol vervullen in de stedelijke ­samenleving.’ Aan die voorwaarden voldeed het gedicht niet en dus besliste de schepen om het gedicht over onderwijs van Lasters te weigeren als stadsgedicht.

‘Een stadsgedicht moet mensen dichter bij elkaar brengen, maar dit gedicht doet eerder het tegenovergestelde’, zegt Ait Daoud. ‘Een stadsgedicht mag zeker geen megafoon zijn voor aanklachten of politiek. Met dit gedicht hadden we toch de indruk dat Lasters een politieke mening wil uiten. De stijl verbindt niet, maar vergroot alleen maar de kloof. Het gedicht leest als een politiek manifest. Als ze aan politiek wil doen, dan moet ze maar in de politiek stappen. Een stadsgedicht dient daar niet voor.’

Het gedicht van Ruth Lasters is geschreven met de inbreng van leerlingen van de Spectrumschool in Deurne en het onderwijssysteem wordt erin gehekeld. Omdat het gedicht nu wordt geweigerd als stadsgedicht, stopt Lasters als stadsdichter. ‘Als de stad zelfs een gedicht weigert dat de discriminatie van duizenden jongeren aankaart, is het voor mij zonneklaar dat de stadsgedichten louter als promotie dienen voor de stad en niet als uiting van cultuur of literatuur’, aldus Lasters.