Ingepakt bovenbeen en trekkebenend aan de streep, maar Remco Evenepoel wil blessure niet gebruiken als excuus: “Ik hoop dat dit mijn slechte dag was”

Niets van wat Evenepoel zegt, doet vermoeden dat hij toch ernstiger geblesseerd is na zijn val van eergisteren. “We zijn de tweede dag”, zei hij deze namiddag na de aankomst van de rit. “Typisch dat de spieren dan wat meer stijf zijn. Ik hoop dat het morgen weer beter is.”

Is het thema daarmee afgehandeld? Wie goed keek, kon zien dat Evenepoel even liep te trekkebenen toen hij van de fiets was gestapt (zie video bovenaan dit artikel). Stramme rechterheup. Onder zijn koersbroek was ook duidelijk een verband te zien op zijn rechterdij, net als wat fysiotape. Niet onlogisch, want donderdag was hij over de finish gebold met een serieus ei op zijn bovenbeen. “Het is alleen maar wat vocht”, zei hij toen. “Ik ben blij dat het bot niet geraakt is.”

Misschien is de blessure inderdaad niet meer dan een detail. Is ze toch meer dan dat, dan is het logisch dat hij er niet mee te koop wil lopen. Je wil de concurrentie niet slimmer maken dan ze is. Evenepoel: “Het is wat het is, ik wil de blessure niet gebruiken als excuus.”

De steile slotkilometers van de Sierra de la Pandera, dat was het probleem, legde hij uit. Evenepoel kende de aankomst niet. Vrijdag vertelde hij nog dat hij dacht dat de klim “wel meeviel”, vandaag sprak hij andere taal. “Ik was verrast dat het zo zwaar was. Ik zag een bord dat een kilometer van 15 procent aankondigde: ik had niet gedacht dat het zo steil zo worden. Op het lastigste stuk liepen mijn benen vol lactaat. Ik had even een slecht moment van twee, drie minuten.”

Had hij de schade meer kunnen beperken als hij de klim beter had kunnen inschatten? Niet per se. Evenepoel moest toegeven dat er iemand beter was. “Roglic was duidelijk de beste, hij had benen die ik niet had.”

Op vier kilometer van de top reed de Sloveen weg. Evenepoel leek een ferme tik te krijgen, maar in de laatste twee kilometer, die minder steil zijn, kon hij weer min of meer gelijke tred houden. Daar trekt hij zich aan op. “Ik ben niet ingestort. Ik ben blijven vechten, blijven duwen. Op Mas verlies ik uiteindelijk maar 20 seconden. Roglic was gewoon beter dan al de rest. Ik heb geprobeerd om snel mijn eigen tempo te rijden, maar ik had beter nog wat trager gereageerd toen Roglic vertrok. Ik ben daar toch even over mijn toeren gegaan. Doe ik het anders, dan verlies ik misschien 15 of 20 seconden minder.”

De grote vraag is nu wat de rit van morgen gaat geven. Er wachten twee zware beklimmingen: eerst de Alto del Purche (9,1 km aan 7,6%), daarna de klim naar de Sierra Nevada (22,3 km aan 6,9%). Pessimisme is niet nodig, maar tendensen zetten zich in het wielrennen vaker wel dan niet door. Het valt te vrezen dat de concurrentie bloed heeft geroken nu de leider kwetsbaar lijkt. De kans is groot dat Roglic morgen opnieuw zal aanvallen. Zijn plan van vandaag was in ieder geval duidelijk: “Zo veel mogelijk druk zetten en de koers zo zwaar mogelijk maken”, vertelde Chris Harper. De Australische klimmer zorgde zowel op de voorlaatste als de laatste col voor een heel hoog tempo in dienst van zijn kopman Roglic. “Echt lastig”, gaf Evenepoel toe.

Anderzijds zijn er ook redenen om te denken dat het straks weer anders gaat lopen. “De beklimming naar de Sierra verschilt helemaal van die van vandaag”, zei Evenepoel. “Het is eigenlijk het omgekeerde: steil in het begin en makkelijker naar het einde.” Het lange middenstuk draait rond vijf procent, het einde is niet veel steiler. Dat is meer iets voor Evenepoel. “Je zal er ook meer voordeel hebben van in de wielen te zitten”, wist hij nog.

Zijn ploeg wordt daarom héél belangrijk. Evenepoel mag niet geïsoleerd geraken in het steile eerste deel. Ilan Van Wilder en Louis Vervaeke zullen moeten overleven om hun kopman in het tweede stuk op sleeptouw te nemen. Lukt dat, dan heeft Evenepoel een reële kans op een goede afloop. “Het wordt een nieuwe dag met hopelijk ook nieuwe benen”, zei hij. Met een glimlach. Want wie daar aan twijfelde: “Mijn vertrouwen heeft geen deuk gehad”, benadrukte hij. “Ik hoop dat dit mijn slechte dag in deze Vuelta was. Ik verlies tijd, maar er zijn geen erge dingen gebeurd: ik zit nog altijd in het rood.”

Lees ook.

ANALYSE NA AANKOMST. Michel Wuyts blijft optimistisch: “Maar concurrenten krijgen wel het gevoel dat keerpunt in de maak is”

Evenepoel lost op zware slotklim en verliest kleine minuut op grote concurrent Roglic, Carapaz pakt tweede ritzege