Lancering Artemis 1 om technische redenen afgeblazen: nieuwe poging pas ten vroegste eind september

Aan de basis van het uitstel ligt een lek in het mechanisme dat brandstof naar de vier motoren van de eerste trap moet leiden. Ingenieurs hebben geprobeerd dat lek te dichten, maar dat is niet gelukt. Het lek werd eerder vandaag vastgesteld bij het tanken. Drie keer het tanken stopzetten, proberen herstellen en herstarten leverde niets op. Na wat verwarring besliste lanceerdirecteur Charlie Blackwell-Thompson de start af te blazen.

Afgelopen maandag was er onder meer een probleem met de koeling van een van de vier motoren die nog uit het shuttle-tijdperk stammen.

Er wordt overwogen om het gevaarte terug te brengen naar de Vehicle Assembly Building. Dat zorgt meteen voor weten vertraging. Het lek met de raketbrandstof is namelijk zo groot en complex dat het niet zomaar bij het lanceerplatform kan worden opgelost. NASA verwacht dat de derde poging om de SLS te lanceren pas eind september zal doorgaan.

“We zullen niet lanceren totdat we denken dat het goed is”, verklaarde NASA-baas Bill Nelson. Een beslissing over een nieuwe lanceerdatum zou er ten vroegste begin volgende week komen.

De kans dat die wél lukt, blijft moeilijk in te schatten. Een nieuwe draagraket in gebruik nemen is een technisch huzarenstuk. Zo schatte een voormalige NASA-werknemer verantwoordelijk voor de Space Shuttle maandag de kansen van de Artemis 1-lancering 50/50 in.

Dat wordt ook beaamd door Amerikaanse ruimtevaartjournalisten, schrijft ‘The New York Times’. Er wordt ook verwezen naar het verleden. Zo had de Space Shuttle wel vaker problemen met de brandstof. SpaceX had jaren nodig om succesvol raketten te lanceren. Dat leidde bijna tot het bankroet van de start-up van Elon Musk.

SLS staat voor Space Launch System, de draagraket is 98 meter hoog. Bovenaan steekt de Orion-capsule die mensen weer naar de natuurlijke satelliet van de aarde moet brengen. De draagraket moet de onbemande capsule, waarvan de servicemodule door het Europese Airbus is gebouwd, een snelheid van 36.000 km per uur geven. De bovenste trap moet de Orion op een traject naar de maan zetten en de capsule weegt dan ongeveer 26 ton, wat 1 procent is van het gewicht van het hele gevaarte bij lift-off.

Ongeveer twee uur na de start moet de capsule zich losmaken van de bovenste trap. De trip duurt ongeveer vijf dagen. De Orion zal zich na een scheervlucht op 100 km hoogte in een baan manoeuvreren op een gemiddelde hoogte van 70.000 km. De capsule vervoert drie nepastronauten die de deskundigen informatie moeten opleveren over in het bijzonder een nieuw ruimtepak.

De bedoeling was dat de capsule na een lancering zaterdag op 11 oktober aan meer dan 40.000 km per uur de atmosfeer weer in duiken en door een valschermsysteem geholpen ten westen van het Californische San Diego in de Stille Oceaan ploffen. De snelheid bij de duik in de atmosfeer is trouwens ongeveer 30 procent hoger dan bij een ruimtetuig dat van het Internationaal Ruimtestation terugkeert.

De NASA schat in dat er 1 kans op 125 is dat de Orion bij Artemis-1 verloren gaat. Dat is een hoger risico dan wat aanvaardbaar is indien het een bemande vlucht zou zijn.

Aanvankelijk was het de bedoeling dat de mens in 2024 weer voet op de maan zal zetten, maar door allerhande vertragingen wordt dan ten vroegste 2025. Onder de vier inzittenden van de Orion zal er ook een vrouw en een persoon van kleur zijn, een primeur voor bemande maanreizen.

Herbekijk ook: Lancering maanraket Artemis op het laatste moment afgelast

Lees ook:

NASA kondigt tweede missie voor ruimtetoeristen aan

James Webb Space Telescope neemt voor het eerst koolstofdioxide waar in de atmosfeer van een exoplaneet

Schot in de roos? DART-missie van NASA maakt zich klaar om doelwit te raken