Rode trui: Remco Evenepoel

Groene trui: Mads Pedersen (Den)

Blauwe trui: Jay Vine (Aus)

Witte trui: Remco Evenepoel

Hoe kwam de zege tot stand?

Er was een koers binnen de koers: de wedstrijd om de dagzege die naar de Nederlander van van DSM ging. De volgend jaar voor Ineos-Grenadiers rijdende ex-crosser kreeg daarmee loon naar werken. Al was de strijd om de eindzege in de Ronde van Spanje toch een pak spannender was.

Eerst het verhaal om de dagzege: de Catalaan van UAE Team Emirates was de man die de eerste meters van de Sierra Nevada in de aanval trok vanuit een uiteengespatte kopgroep van 29 renners. Dat was op 22 km van de finish. Het was het sein voor Louis Vervaeke om ook te lossen uit de kopgroep die op dat moment nog een kleine 3’30” voorsprong had op de groep der favorieten op de eindzege. Thymen Arensman liet begaan maar ontbond dan zijn duivels op 8,5 kilometer van de streep. Anderhalve kilometer verder zat hij al bij Soler en 300 meter verder was hij al de pijp uit.

Boeiender was de oorlog om het rood waarin Quick-Step Alpha Vinyl tactisch slimmer was dan Jumbo-Visma. Op 15 km van de streep leverde Vervaeke op de Sierra Nevada nog beulenwerk voor leider Remco Evenepoel. Terwijl Primoz Roglic daar al geïsoleerd zat door een manoeuvre onderin de voet van de slotklim waarbij hij dacht Evenepoel te wurgen, maar eigenlijk zijn eigen ploegmaten overboord kieperde. Uiteindelijk was er nog de traditionele jump van de Sloveense kopman de laatste kilometer om een handvol seconden weg te snoepen voor de neus van de leider.

Bij de klassementsrenners werd de finale ingeleid door Tao Geoghegan Hart (nummer negen in de stand zondagmiddag) die op 28 km van de top een schijnaanval plaatste, maar Robert Gesink haalde hem gemakkelijk terug.

Op 25 km van de finish pakte Jumbo-Visma de koers resoluut in handen met de uit de kopgroep afgezakte Dennis en Oomen. Waardoor er vijf ‘wespen’ voor Evenepoel uit reden in het pak van de favorieten.

De leider had op dat moment met Masnada (ook al uit kopgroep gekomen) en Van Wilder nog twee mensen rond zich, maar de Italiaan viel letterlijk nog voor de slotklim begon.

Dat gebeurde allemaal na een zeer stevig begin van de vijftiende etappe. Net als zaterdag begon het voorspel al direct nadat de vlag werd gehesen. Zo ging Rohan Dennis in functie van Primoz Roglic al meteen in de aanval. Samen met Hugh Carthy. Ook Carl Fredrik Hagen, Vojtech Repa, Vincenzo Nibali en Luis Angel Maté zaten mee. Waardoor Jumbo-Visma al direct pressie wilde spelen op Quick-Step Alpha Vinyl van Remco Evenepoel, die de eerste uren de koers zijn gang liet gaan. Na amper vijftien kilometer schoten voorin alleen Dennis, Nibali en Carthy over, de drie anderen werden los uit de wielen gereden. Dan was het wachten op een grote groep die uit het peloton wegreed, met o.a. Louis Vervaeke en Fausto Masnada (in functie van Evenepoel) en Sam Oomen die in het strategisch plan van Primoz Roglic paste.

Aan de voet van de Puerto del Castillo (derde categorie) kwamen 29 renners voorin: de vlucht van de dag was vertrokken. Alleen Lotto-Soudal, Burgos-BH en Equipo Kern Pharma ontbraken in de kopgroep. Op 78 km van de finish trok Lawson Craddock (BikeExchange-Jayco) weg uit de kopgroep die niet goed ronddraaide. Op 50 km van de finish had de Amerikaan 1’34” voor en volgde het peloton bij de eerste meters van de Alto del Purche al op minder dan 5 minuten, waar ook Mike Teunissen voor Jumbo-Visma het tempo omhoog zwiepte en Robert Gesink heel snel overnam. Daarmee begon een oorlog van vijftig kilometer lang.

Wat deden de favorieten?

Remco Evenepoel verloor op Sierra Nevada 15 seconden ten opzichte van Roglic die pas de laatste kilometer met O’Connor weg ging van de heel de klim leidende leider. Gezien zijn tikje van zaterdag was dat een fantastisch resultaat op deze ijle hoogte waar hij nooit eerder arriveerde in een wedstrijd van dit niveau.

Roglic gaf toe dat hij niet zijn beste dag had gekend en dat hij pas helemaal naar het einde toe ‘erdoor’ kwam. De winnaar van het weekend was niet echt Roglic maar Enric Mas die op de Sierra Nevada tijd nam ten opzichte van de Sloveen en nu op 27 seconden is genaderd van de drievoudige Vuelta-winnaar.

Enric Mas ontpopte zich zowaar tot een aanvaller en ging achter de op 11 km van de top ontsnapte aartsrivaal Miguel Ángel López (zie de Vuelta van vorig jaar waar de Colombiaan de voorlaatste dag) aan.

Juan Ayuso (4de op 4’49”) wisselde in de stand van plaats met Carlos Rodriguez die nu 5de staat op 5’16”. En dan is er Thymen Arensman die niet alleen won. De ex-winnaar van de beloftencross op de Koppenberg is in de stand opgeklommen naar de achtste plaats.

De laatste twintig kilometer was het man tegen man tussen Primoz Roglic, Evenepoel, Lopez, Mas, O’Connor, Rodriguez. Primoz Roglic wou Remco Evenepoel al bij de voet van de Sierra Nevada verrassen en anticipeerde op de uitval van diens ploegmaat Sam Oomen, maar Remco Evenepoel pareerde gemakkelijk de aanval en ging op dat moment zelfs ostentatief voor de Sloveen rijden.

De jonge Spaanse renners betaalden de tol. Juan Ayuso (5de) moest al snel voorin lossen en ook de nationale kampioen Carlos Rodriguez (4de) moest bij een tussenversnelling van Roglic op 19 km van de top ook afhaken. Al herpakte de negentienjarige Ayuso zich nog in het tweede gedeelte van de monsterklim naar 2519 meter hoogte.

Dé verliezer in de top-tien was Wilco Kelderman, zondagmiddag achtste in de stand. De Nederlander knalde al de eerste kilometers tegen de grond. De Nederlander greep even naar zijn fel toegetakelde linkerschouder, schudde gefrustreerd het hoofd, en ging dan met een nieuwe fiets verder. Zijn plaats werd ingenomen door een landgenoot: Thymen Arensman zat bij de 29 vluchters die na het eerste koersuur voorop reden. De Nederlander stond zondagmiddag in de stand elfde op 9’14” van Evenepoel. Zeven renners uit de top-twintig reden voorop. Vandaar dat Remco Evenepoel de Franse tgv, Rémi Cavagna op kop van het peloton zette. Op 70 km van de top was de voorsprong 6’20”. En dan begon AG2R-Citroën te rijden om de tiende plaats van Ben O’Connor in het klassement te verdedigen. Waardoor de droom van Arensman om veel plaatsen op te schuiven, uiteen spatte. Het was ook de eerste keer dat Quick-Step Alpha Vinyl van een team echt hulp kreeg.

Wat deden de Belgen?

Xandro Meurisse zat mee in de grote ontsnapping en speelde zijn rol bij het overschrijden van de eerste top van derde categorie. De West-Vlaming lanceerde Jay Vine die zijn puntentotaal tot 43 aandikte. Zelf werd Meurisse er tweede.

De tweede landgenoot voorin was Louis Vervaeke, net als donderdag in de etappe naar Cabo de Gata. De bedoeling was dat de naar de Ardennen uitgeweken Oost-Vlaming op de Sierra Nevada zich dan zou laten afzakken. Dat deed hij ook ‘con brio’.

Ilan Van Wilder had op de Alto del Purche op 5,5 km van de top een bijzonder kwaad moment. Onder het beukwerk van Bob Jungels – die reed in functie van Ben O’Connor die zijn tiende plaats verdedigde – moest hij even lossen, maar hij kwam wel met de groep van Evenepoel over de top.

Tim Merlier kende door de alweer supersnelle start een heel lastige dag en speelde al na een kleine twintig kilometer accordeon met het peloton.

Verder nog iets dat u moet weten?

* De coronagolf lijkt voorbij. Sinds de vals positieve test van Juan Ayuso kwamen er geen nieuwe gevallen bij. Misschien kunnen die wel volgen op de derde en laatste rustdag die maandag wordt gehouden. Dan is er een nieuwe verplichte sessie testen door de Vuelta-organisatie.

* Domenico Pozzovivo stapte na een tiental kilometer al uit de koninginnenrit. De Italiaanse veteraan van Intermarché – Wanty Gobert was de voorbije twee weken een schim van het 39-jarige vechtertje dat in de Giro achtste eindigde

* Jay Vine, bergkoning sinds rit 8, was mee in de ontsnapping van de dag om zijn bollentrui nog steviger te dragen. Opvallend was wel dat de ook al tweevoudige ritwinnaar Richard Carapaz bij dat eerste colletje van derde categorie, niet eens geïnteresseerd was in de drie punten voor de bergtrui. Hoewel de Ecuadoraan na zaterdag op de Sierra de la Pandera tweede staat in dat nevenklassement. Op de Alto del Purche ranselde Vine, samen met diens landgenoot en Giro-eindwinnaar Jay Hindley, de kopgroep achter Craddock helemaal uiteen. In de laatste meters van de Alto de Purche ging hij voorbij de Amerikaan en pakte nog eens tien punten mee. Straf hoor. Daar was de stand al 54 punten voor Vine en 30 voor Carapaz die als derde doorkwam op de voorlaatste col van de dag. Op de Sierra pakte de klimmer van de broers Roodhooft nog punten zodat hij met 59 eenheden quasi de helft meer heeft dan Richard Carapaz.

* Dylan van Baarle maakte een schuiver in de afzink van de Purche, maar het was gelukkig zonder veel erg. Straffer nog was de Italiaan Antonio Tiberi (Trek-Segafredo) die achter de tandem Craddock-Vine in een afdaling tot twintig meter lang op de groene boord naast de weg zat te jongleren met de val, maar gelukkig recht bleef. Daarbij effectief struiken en bomen ontwijkend.

* Maandag krijgen we de derde en laatste rustdag. In vergelijking met de twee monstrueuze verplaatsingen van Utrecht naar het Baskenland en van Asturië naar Alicante is de transfer dit keer slechts driehonderd kilometer. Dinsdag herneemt het Vuelta-circus in Sanlúcar de Barrameda, een kustplaatsje dat nog dieper ligt dan Cadiz, waar voetballer Théo Bongonda sinds kort leeft en werkt.