“Wat ik nu gepresteerd heb, is echt een nieuwe mijlpaal in mijn leven”, vertelde Evenepoel na de finish. “Het was een moeilijke etappe met zware beklimmingen in het slot en die vroege aanvallen van UAE met Almeida. Een moeilijke race dus, maar we zijn kalm gebleven. Voor mij is dit één van de grootste dingen die je kan hebben in het wielrennen: een bergrit in de derde week van een grote ronde winnen in de leiderstrui. Vandaag heb ik getoond dat ik echt dat niveau heb. We kunnen met veel vertrouwen vooruitkijken naar die laatste twee, drie dagen.”

Evenepoel raapte samen met Enric Mas nog vroege vluchter Robert Gesink op in de laatste meters. “In de laatste kilometer zaten we nog zo’n 15 seconden van hem af, maar op 300 meter van het einde kwamen we bij hem. Op 200 meter ben ik dan zelf gegaan, ik wist dat het dan vrij vlak was. Het voelt anders dan de tijdrit winnen, zeker omdat het tussen mij en Mas ging - de nummer één en twee van de stand. We tonen opnieuw dat we iets beter waren dan de rest, en ik kon hem van vrij ver kloppen in de sprint. Dit toont aan hoe hard ik ervoor gewerkt heb, en waarvoor ik al die opofferingen heb gemaakt. Ik heb weinig koersen gereden om lange klimmen te kunnen trainen en mijn sprint op het einde. Dit is een beloning”, stelde de rodetruidrager.

Fair play van Mas

“Het doel is altijd om een vroege vlucht voorop te laten blijven, omdat de bonificaties dan weg zijn”, ging Evenepoel verder. “Maar op het einde zei Klaas Lodewyck (ploegleider, red.) dat ik samen met Enric Mas weg was. Dan heb ik een klik gemaakt en gezegd: nu ga je voor de ritwinst. Op een berg winnen in de leiderstrui is geweldig. Enric heeft het heel eerlijk gespeeld: uiteindelijk hebben we samengewerkt om voor de ritwinst te gaan. Het was een perfecte dag, de meest perfecte ooit.” (Lees verder onder de foto)

Die felbegeerde eindzege, de eerste Belgische eindzege in een grote ronde sinds 1978, komt nu wel héél dichtbij. “Maar het is nog altijd niet voorbij”, tempert Evenepoel. “Er komt nog één heel zware etappe aan waarin ze me zullen aanvallen. Maar nu is het misschien makkelijker om te controleren, want mijn benen voelen heel goed. Dit is heel goed voor de laatste drie dagen.”

Kalm

“Of ik de hele dag het gevoel had dat ik de beste was? Goh… er was dat steile klimmetje op zo’n tachtig à negentig kilometer van de streep, waar er echt goed doorgereden werd. Ik zat toen even te hopen dat het niet nog sneller zou gaan”, geeft hij toe. “Als je daarvoor een hele dag slentert, ontploffen de benen altijd even. En boven waren we met niet veel meer over. Toen Lopez ging, kon ik meteen reageren en moest Mas een gaatje dichten. Dat zijn allemaal van die kleine dingen waaraan je ziet dat ik vandaag misschien iets beter was. Ik hoop dat ik met dit niveau zaterdag kan starten.”

Evenepoel zelf leek in zijn interview na de etappe opnieuw erg kalm. “Ik denk dat de grootste impact voor mij op dat vlak mijn zege in Luik-Bastenaken-Luik is geweest, dat was mijn eerste hele grote overwinning en een statement: daarmee zei ik kijk, ik kan het. Dat gevoel is er niet meteen gekomen. Ik heb in oktober voor het eerst echt een vakantie kunnen hebben met mijn verloofde, dat zijn allemaal van die kleine dingen die je kunnen kalmeren en voor stabiliteit kunnen zorgen. En ik merk dat dat laatste voor mij heel belangrijk is.”