Nul, noppes, nihil. Silkeborg trapte gisteravond geen enkele keer op doel, en dus was Hendrik Van Crombrugge werkloos. “Dat zijn het soort wedstrijden dat ik verkies”, zei de doelman van Anderlecht na afloop. “Als het niet over mij moet gaan, is dat goed nieuws. Blijkbaar slagen we er Europees dit jaar beter in om de nul te houden dan in de competitie, en voor de ploeg is het toch makkelijker als wij als defensie die nul houden. Dan volstaat één doelpuntje namelijk om de drie punten binnen te halen.”

Achterin stond het inderdaad goed, mede dankzij man-in-vorm Zeno Debast. “Hij heeft niet alleen grote kwaliteiten, maar ook een heel open instelling”, vertelt Van Crombrugge over hem. “Hij luistert heel goed en heeft met Hoedt en Vertonghen de ideale spelers naast zich om veel van te leren. Aan de bal is hij al supergoed en nu begint hij ook defensief fel te verbeteren. Hij mist alleen nog wat spiermassa, maar als hij zo progressie blijft maken, kan hij een grote worden.”

En dan was er nog Jan Vertonghen, die voor het eerst aan de aftrap stond. “Hij brengt wat meer verticaliteit, maar hij maakt mijn job ook iets eenvoudiger, omdat hij enorm veel coacht”, benadrukt de RSCA-kapitein.

Paars-wit kende niet zijn beste avond – verre van – en was vooral in de eerste helft teleurstellend. En toch houdt Van Crombrugge er een goed gevoel aan over. “Het was superbelangrijk om hier te starten met een overwinning”, beseft hij. “Het werd een lastige wedstrijd tegen een sterke tegenstander, die goed georganiseerd stond, maar bij de rust hebben we ons voorgenomen om geduldig te blijven en de bal iets sneller te doen circuleren. Dat heeft goed gewerkt, zeker toen ze vermoeid begonnen te worden en wij nog kwieke spelers als Verschaeren en Arnstad konden inbrengen.”

Onvoorspelbare Duranville

Na de pauze ging het effectief allemaal een stukje vlotter. “In de tweede helft, toen ze bij Silkeborg minder fris werden, kwam er meer ruimte”, zag de Anderlecht-aanvoerder. “Wij brachten ook iets meer verticaliteit met Verschaeren en Silva. De strafschop was een logisch gevolg van onze pressing.”

De man die de strafschop versierde, was de nog altijd maar zestienjarige Julien Duranville. “We kennen zijn kwaliteiten al van op training”, zegt Van Crombrugge. “Zeker in wedstrijden als deze komt hij goed van pas, omdat hij zo onvoorspelbaar is in zijn acties. Als je de luxe hebt om een speler met zulke kwaliteiten op de bank te hebben, is dat alleen maar een goed teken. En er zitten nog andere goeie spelers op die bank. Met twee wedstrijden per week kan je niet anders dan wat roteren, en dat werkte nu goed. Hopelijk begint het ook in de competitie te draaien.”

Zondag wacht Westerlo.