Zo rouwen Britse kranten op hun voorpagina om Queen Elizabeth

“We hebben van u gehouden, mevrouw”, schrijft The Sun.

“U deed uw plicht”, meldt The Daily Star.

Verschillende Britse kranten, waaronder The Guardian en The Times, publiceren een portret dat in 1953 werd gemaakt bij de kroning van Elizabeth. “Een leven in dienst”, schrijft The Times bij de afbeelding.

The Guardian wijdt negentien pagina’s aan het leven van de Queen (1926-2022).

The Mirror schrijft op de voorpagina bij een recente afbeelding van Elizabeth “bedankt”.

The Daily Express meldt, in hoofdletters, dat “onze geliefde koningin dood is” bij een zwart-witafbeelding van de monarch.

The Daily Telegraph schrijft bij diezelfde foto: “Verdriet is de prijs die we betalen voor liefde”.

The Daily Mail schrijft op de voorpagina van een ‘speciale historische editie’ dat “onze harten zijn gebroken”.

Ook Vlaamse kranten zetten vrijdag allemaal de dood van de Britse Queen Elizabeth op hun voorpagina. Ze hebben het onder meer over de lange regeerperiode van de Queen, Elizabeth II zat meer dan zeventig jaar op de troon, de plichtsbewustheid die de vorstin daarbij aan de dag legde en de stabiele factor die ze gedurende al die tijd was voor het Verenigd Koninkrijk en de wereld.

“Queen Elizabeth werd koningin toen Winston Churchill, Harry Truman en Jozef Stalin de ­wereld regeerden en haar land nog een wereldrijk was dat grote delen van Afrika beheerste. De wereld is sindsdien bijna onherkenbaar veranderd, maar haar boodschap van plichtsbesef leek nooit ouderwets te worden en kon generaties Britten ­bekoren”, schrijft Koen Vidal in De Standaard. “Niemand leek zo hard haar best te doen om de identiteit en de ziel van het Verenigd Koninkrijk te incarneren.”

“Bijna een eeuw”, kopt De Morgen. “Met haar 96 jaar omvatte de Britse koningin bijna een eeuw aan historische gebeurtenissen. Haar overlijden beroert dan ook vele generaties”, luidt het bij Bruno Struys. “Hoe turbulent de geschiedenis ook is en die van het Britse koningshuis in het bijzonder, de koningin was altijd een factor van stabiliteit. Met haar heengaan nemen we afscheid van bijna 100 jaar geschiedenis.”

Een icoon van godgegeven standvastigheid, noemt De Tijd de overleden koningin. “Ze zag 15 premiers passeren. Bleef wars van hypes en hyperemotie. En keek toe hoe het donkerde in haar rijk waar eens de zon nooit onderging.” “Haar jarenlange trouwe dienst aan volk en natie maakte Elizabeth, alle kritiek ten spijt, tot een robuust instituut. Indien niet geliefd dan op zijn minst erg gerespecteerd.”

Het Laatste Nieuws heeft het over “een Queen zoals er nooit nog een zal zijn”. “Er waren weinig zekerheden, behalve dat de Queen onsterfelijk was en wel weer zou opduiken als je haar even niet meer had gezien, hoogstwaarschijnlijk kleurrijk gekleed en met een brede glimlach om de mond”, aldus nog Brecht Decaestecker.

Voor altijd dé Queen, kopt Het Nieuwsblad. “Er was maar één constante: plicht voor alles”, schrijft Liesbeth Van Impe. “Als er één ding met zekerheid te zeggen viel, dan wel dat ze opgetrokken was uit het plichtsgevoel dat nog slechts een handvol monarchieën in de twintigste eeuw overeind gehouden heeft.” Van Impe noemt de overleden koningin een zekerheid, een baken, “in een tijd van onzekerheid, in een tijd die doordrongen is van een onbestemd gevoel van verlies”. “Het is daarvan dat de Britten en de wereld afscheid nemen. Van een icoon, waarmee ook een stukje van ons verleden, een stukje van onze wereld, een stukje van onszelf verdwijnt.”

“Het einde van een tijdperk”, schrijft ook Gazet van Antwerpen. “Ze was een zekerheid in almaar meer onzekere tijden. In al die jaren kon ze niet één keer worden betrapt op een afwijking van de protocollen, ze draafde overal op waar ze moest zijn en benoemde vijftien premiers. Nooit kwam er een onvertogen woord over haar lippen, emoties werden niet getoond”, luidt het bij Kris Vanmarsenille.

“De laatste illusie van het Britse rijk”, kopt Het Belang van Limburg. “Gedurende zeven decennia, over generaties heen, was de Queen de stabiliserende factor. Vanaf het moment dat ze in 1952 onverwacht haar plicht moest vervullen, zette ze dienstbaarheid voorop”, schijft Timmie Van Diepen. “Meer dan welke koning of koningin ter wereld belichaamde ze het instituut monarchie. Voor de meeste Britten is het dan ook ontwaken in een ander land.”

Een zelfde teneur vrijdag in de Franstalige kranten. La Dernière Heure roemt de Queen als een “ware steunpilaar van een koninkrijk waar het niet aan spanningen ontbrak”. “Sinds haar aantreden in 1952 heeft de koningin gebeurtenissen doorstaan die haar land, maar ook de wereld, hebben door elkaar geschud (...) Te midden van politieke of familiale stormen wierp de koningin zich op als een referentie.”

La Libre heeft het over de “oprechtheid, legendarische discretie en voorzichtigheid” van de overleden Britse koningin. “De opvolging van een dergelijke staatsvrouw en persoonlijkheid zal ongetwijfeld een zeer delicate en moeilijke uitdaging zijn voor haar opvolger.”

“Ze heeft de eeuw en zijn beroeringen, kleine veranderingen en grote revoluties meegemaakt, zonder ooit haar ongelooflijke staatsgevoel te verliezen”, aldus Sudinfo. “Elizabeth II was een mengeling van vastberadenheid en zachtheid, strengheid en lichtheid. Met andere woorden, de definitie van het Britse karakter zelf.”

“Is dit het einde van een tijdperk?” vraagt Le Soir zich af. ‘De koningin die langer leefde dan iedereen bewees dat het kaartenhuis van de wereld kon schudden, maar nooit instorten. Wat nu?”

“Ze wás Groot-Brittannië. Voor haar onderdanen vormde ze zeventig jaar lang een baken van standvastigheid in een tijd waarin de maatschappij rap veranderde”, schrijft de Volkskrant. “Wat er ook gebeurde - de Suezcrisis, de dood van Churchill, het winnen van het WK-voetbal, de toetreding tot de EEG, thatcherisme, Cool Britannia, de metro-aanslagen in Londen, de brexit - altijd was er die kleine, vertrouwde dame met de voorzichtige glimlach.”

Ook Het AD en Het Parool staan stil bij haar lange regeerperiode. “Hoe roerig de tijden ook waren, altijd was er Queen Elizabeth, als anker”, schrijft Het Parool. Het AD noemt de vorstin “de rots van Groot-Brittannië”. Volgens de krant verliezen Britten door haar overlijden “een deel van hun ziel”.

Trouw omschrijft Elizabeth als “een koningin met groot plichtsbesef”. Volgens de krant zag ze haar ambt “als een goddelijke roeping”. Dat zou onder meer blijken uit het feit dat ze haar taken tot op hoge leeftijd bijna altijd zelf uitvoerde. “Voor koningin Elizabeth telden alleen plichtsbesef en dienstbaar zijn”, zegt het FD.

Ook onder meer De Telegraaf en Het Nederlands Dagblad staan stil bij het plichtsbesef van de Britse vorstin. Ze was “tot de dood trouw aan haar roeping”, aldus het Nederlands Dagblad. “Onversaagd en plichtsgetrouw won ze de harten van haar landgenoten”, schrijft De Telegraaf. “Ze was klein van gestalte, maar haar schaduw is levensgroot.” Volgens de krant wilde koningin Elizabeth graag gezien worden, maar daarnaast was ze ook discreet. Zo gaf ze geen interviews en hield ze haar meningen in het openbaar voor zich.

NRC noemt Elizabeth “de koningin die iedereen overleefde door 70 jaar te zwijgen”.