De autoritaire leider had het over “opnieuw geen gemakkelijke rit, maar anderzijds wel de gedroomde etappe”. Evenepoel werd op geen enkel moment onder druk gezet. “Ik had het gevoel dat iedere klassementsrenner na gisteren graag een snipperdag had. En die is er toch deels gekomen. Ik beloofde Mads Pedersen dat we samen de ontsnapping binnen het vizier zouden houden, samen met zijn ploeg. We deden ons werk, daarna was het aan hen om te proberen voor de ritwinst te gaan. Wat Mads in deze Vuelta toont, is echt wel indrukwekkend. Die col van tweede categorie was echt een lastige klim. Dik gefeliciteerd. Mads en heel Trek-Segafredo waren de verdiende winnaars van de dag.”

In tegenstelling tot Tomares van dinsdag zat Remco Evenepoel op drie kilometer van de streep voorin het peloton. “De ploeg heeft me de laatste tien kilometers goed gebracht naar dat punt.” De interviewer vroeg wat hij aan het denken was. “Ik probeerde een crash te vermijden. Ik wou gewoon safe blijven, geen lekke band te hebben of een probleempje aan de fiets. Morgen is het de laatste dag. Mijn grootste vrees vandaag was om in een crash te verzeilen of tegenslag te krijgen. Dat is de reden waarom we probeerden voorin de groep te rijden. De laatste 1,3 km was een laatste rechte lijn. Pas daar konden we wat vertragen en rustig in finish rijden”, stelde de leider nadat hij zijn veertiende rode trui van deze Vuelta had afgehaald. “Op tv ziet het er misschien allemaal wat gemakkelijker uit dan het in werkelijkheid is. Ondertussen was het toch dag negentien. Ik denk dat iedereen ondertussen de benen begint te voelen. En tegelijkertijd is er de zenuwachtigheid voor de rit van de waarheid van zaterdagmiddag.”

Een journalist polste wat hij nog weet van die etappe van 2015 over eveneens de Puerto de Navacerrada van zaterdag, waarin Tom Dumoulin toen alsnog uit de leiderstrui werd gewipt. En hoe erg het hem verontrust dat hij eventueel hetzelfde kan meemaken. “Eerlijk, ik weet er gewoon niets van. Nu is het 2022. Het is een ander peloton dat hier rondrijdt. Het is een ander gevecht. Je kunt de twee ritten gewoon niet vergelijken. Bring it on, zou ik zeggen. “Ik ga jullie niet zeggen hoe ik die etappe ga aanpakken. Misschien kunnen jullie morgenavond dezelfde vraag stellen. Misschien krijgen we hetzelfde als de voorbije dagen, hé. Dan zag je ook al duidelijk dat gevecht om die verschillende ereplaatsen. Lopez ging, Ayuso reageerde direct. Maar dan kwam er reactie van Mas want hij wil minimaal tweede blijven. Misschien kan ik uit dit soort situaties wat voordeel halen. Ik heb meer dan twee minuten voor op Enric die op zijn buurt een kloof van meer dan drie minuten heeft op Ayuso. Dat zijn toch redelijk comfortabele verschillen tussen de eerste, de tweede en de derde in de stand. Ik denk dat de nummers drie, vier en vijf ondereen zullen vechten, maar zowel Enric als ikzelf kunnen die kerels niet gewoon hun gang laten gaan op pakweg vijf, vier of drie kilometer van het einde.”

Remco Evenepoel kent zijn opdracht van zaterdagmiddag in de bergengordel rond Madrid heel goed. De Vlaams-Brabander wilde niet in zijn kaarten laten kijken: “Ik mag nooit panikeren. Zelfs al rijdt Mas even van mij weg. Ik zal altijd mijn ritme behouden. Het zijn allemaal redelijk lange beklimmingen en uiteindelijk zijn er dan nog die vlakke slotkilometers op dat plateau. Zelfs als ik veertig seconden of één minuut achterstand tel, toch zal ik blijven trappen tot de streep. Ik sta 2’07” voor. Dat is veel, maar je moet altijd de focus blijven behouden. Ik probeer hem niet te laten vertrekken.”

Mas volgen

“Ik moet gewoon in het wiel blijven van Enric Mas, dan is alles opgelost”, weet Evenepoel. “Maar neem het van mij aan: dat is niet zo’n gemakkelijke opgave hoor. Zeker als hij er al aan begint op de eerste col. Dan hebben we een zeer lange weg te gaan. Ik weet niet wat hij gaat doen, hé. Hij heeft altijd gezegd dat hij alleen al voor de UCI-punten voor zijn ploeg, die ook in gevaar is voor de WorldTour-licentie, niet alles of niets kan spelen. Als hij vanaf de eerste col alle ijzers in het vuur gooit, zal het ook voor hem moeilijk zijn. Er zullen ook mentale spelletjes worden gespeeld. Anderzijds, elke dag dat je dichter bij Madrid komt, word je iets meer euforisch. Begin je iets meer te dromen en te hopen. En na vandaag zeker. Ook al omdat ik opnieuw een redelijk goed gevoel te pakken had. Ook al was het op de klim rustig. Allez, de tweede keer hebben we toch best doorgereden.”

De Vlaams-Brabander beseft verduiveld goed dat hij zaterdagmiddag op de Puerto de Navacerrada Belgische wielergeschiedenis kan schrijven door Johan De Muynck als laatste Belgische rondewinnaar 44 jaar later op te volgen. “Ik probeer dat zo weinig mogelijk in mijn hoofd te steken. Ik ga morgen proberen om mijn eigen koers te rijden. Het zal nodig zijn. Het kan zijn dat na de eerste col al iedereen geïsoleerd zit. En dan is het één lange tijdrit. Het is jammer genoeg geen tijdrit van dertig kilometer. Het zal er eentje van 181 kilometer lang worden. Ik probeer de druk weg te houden door zo weinig mogelijk aan zaterdag te denken. Ja, sowieso is er een soort druk, maar we proberen er met zijn allen zo ontspannen mogelijk bij te zijn. Ook al gaat er morgen een situatie komen dat het een beetje fout kan lopen, ook al hopen we van niet. Dan moet je gewoon proberen rustig te zijn. Heb ik de juiste benen bij, dan is het ook heel moeilijk om heel veel tijd te verliezen. Zeker omdat het klimpercentages zijn waarbij het man tegen man zal zijn. Het zal een beetje zijn zoals de eerste week. Ik denk dat die cols een beetje te vergelijken zijn met de Pico Jano. Laat ons hopen dat alles in ons voordeel speelt. Dat we van alle mogelijke pech en negativiteit gespaard blijven. En dat we geschiedenis kunnen schrijven. Het zou echt geweldig zijn. Het was een droom. Nu gaan we er alles aan doen om die droom waar te maken”, aldus Evenepoel die in deze Vuelta ook altijd zijn tijd is blijven nemen voor de media.”