“Ik heb te lang getwijfeld”: Wout van Aert valt net naast het podium in GP Québec, zege voor Cosnefroy

Aan de goede vorm was het niet gelegen. Van Aert koerste in Québec met hetzelfde elan waarop hij drie weken geleden tweede werd in Hamburg en twee weken geleden de GP Plouay won. “Ik ben erg blij met mijn vorm. Het gevoel was goed”, zei Van Aert.

Het was aan hem te zien toen hij bij het ingaan van de laatste ronde in zijn eentje een kloofje dicht fietste op een groepje vluchters. De Grand Prix Québec ging naar een spannende climax, Van Aert was in vorm, de aankomst bergop leek hem op het lijf geschreven. Sprintend, zo hoopte Van Aert zijn eerste koers op Canadese bodem winnen.

Maar in de laatste kilometers ontrolde zich een ander scenario. Weg ging de Fransman Benoît Cosnefroy. Cosnefroy is een ploegmaat van Greg Van Avermaet. “Cosnefroy is sterk in dit soort koersen”, zei Van Aert.

Het was minder dan twee kilometer voor de streep. Van Aert rekende op zijn ploegmaat Christophe Laporte, die ook voorop bleef. “We hoopten dat Christophe aan het wiel van Cosnefroy zou kleven. We hadden als ploeg evenveel kans om met Laporte de koers te winnen als met mij. En zelf hoefde ik dan niets meer te doen.”

Laporte, begreep Van Aert, bleef hangen op tien meter van Cosnefroy. “Dat is waar het mis liep. Ik heb te lang getwijfeld, gegokt dat andere renners nog uit de achtergrond zouden komen. Dat gebeurde niet. Toen we in de laatste kilometer kwamen wist ik dat Cosnefroy buiten bereik was en dat ik in het beste geval voor de tweede plaats zou sprinten.”

Je kunt niet alles winnen, weet Van Aert sinds zijn tweede plaats in Hamburg. Ook niet wanneer je zoals Van Aert nog steeds op een glansconditie drijft.

“Ik ben heel vroeg beginnen sprinten, in de hoop dat ik nog op het podium zou eindigen. In dit soort sprint moet je beslissen waar je je grote inspanning levert. Voor een renner als ik is het zinvol om defensief te koersen. Iemand als Cosnefroy weet dat hij maar één kans heeft. Zijn aanval was erg sterk. Maar net door die lange inspanning reden Matthews en Girmay mij nog voorbij.”

Zodat Wout van Aert uiteindelijk vierde eindigde. Dat maakt geen podium voor Van Aert. “Ik ben altijd teleurgesteld wanneer ik niet win”, zei hij. “Met de ploeg hebben we de hele wedstrijd gecontroleerd. Dat was zwaarder dan het leek. Ik had dat graag beloond met een overwinning.”

Zondag dan maar, in Montréal, al wordt ook dat weer een ander verhaal. “Montréal is een nog zwaardere koers. Ik verwacht renners als Pogacar, Bardet, Gaudu en de echte klimmers voorin die voor de overwinning zullen koersen.”

Voor Cosnefroy is het zijn dertiende profoverwinning, zijn tweede in de WorldTour. Eerder won hij vorig jaar de Bretagne Classic. De laatste twee edities van de GP van Québec, in 2018 en 2019, won Michael Matthews. De voorbije twee jaar ging de Canadese klassieker niet door vanwege de coronacrisis. Philippe Gilbert (2011) blijft de enige Belg op de erelijst.

Met Stan Van Tricht (Quick-Step Alpha Vinyl) en Sébastien Grignard (Lotto Soudal) zaten er twee Belgen in de traditionele vroege vlucht met vier, maar meestrijden voor de overwinning zat er niet in. Op 25 km van de aankomst kwam het tot een algemene hergroepering.

In een zenuwachtige slotfase probeerden verschillende renners weg te raken, maar dat lukte niet. Benoît Cosnefroy (AG2R-Citroën) timede zijn aanval perfect. Binnen de laatste twee kilometer ging hij aan en de Fransman bleef vooruit. Achter hem kwam topfavoriet Van Aert te kort voor het podium. Greg Van Avermaet (AG2R-Citroën) deelde in de vreugde van zijn ploeg en werd als tweede Belg dertiende.