Glunderende Patrick Lefevere over de triomf van Evenepoel: “Als Remco gezond blijft, is hij niet meer te stoppen”

Wit hemd, witte broek, witte schoenen, en uiteraard zijn witte haren. Patrick Lefevere zag er feestelijk en tegelijk plechtig uit, boven op de Puerto de Navacerrada. Een outfit speciaal gekozen voor deze speciale dag? “Neen”, lacht de manager van Quick.Step-Alpha Vinyl. “De zon schijnt, het is warm, ik heb me laten vertellen dat je dan best witte kledij draagt.”

“Dit is absoluut een grote dag. Dit is formidabel. Echt ongelofelijk. Ik heb net de ouders van Remco gezien. We hebben mekaar eens goed vastgepakt. Ik zie ons nog staan in 2017 aan het station van Zellik. Niet veel ervoor had ik telefoon gekregen van Carlo Bomans (bondscoach junoren, red.). Hij vertelde over een ex-voetballer: ‘Die kleinen is niet normaal’, zei hij. ‘Je moet hem in de gaten houden en best zo rap mogelijk met zijn ouders spreken’. We zijn gaan eten in Zellik, in alle stilte. We hadden bijna meteen een pre-akkoord. Ik hoop dat zij het zich niet beklagen, maar ik zeker niet. Ik heb hen toen beloofd dat ik zorg ging dragen voor Remco alsof hij mijn eigen zoon is. En hier staan we nu. Twee jaar vroeger dan we gedacht hadden. Dat is het grote probleem met talenten. (lacht) Zelfs mij heeft hij verrast.”

“De gevolgen van zijn val in Lombardije zijn onderschat geweest. Na drie, vier maanden zat hij weer op de fiets, en al snel rijdt hij de Giro, maar de impact voor zijn lichaam was veel groter. Pas na een jaar was dat echt voorbij. Die verloren tijd is hij met rasse schreden aan het inhalen.”

“Ik denk dat Luik voor hem een déclic was. Ik heb er toen emoties zien uitkomen... Dat was niet meer wenen, dat was bijna brullen. Alles kwam eruit. Normaal ook, Luik was het Monument waar hij van droomde, en dan wint op een niet normale manier...”

“Dat vind ik niet mijn taak om dat te doen, dat moeten jullie, wielerjournalisten doen. Maar het is zeker iets groots.”

“Voilà. In deze Vuelta zijn er veel aanwezig die nog niet geboren waren toen. Ik wel, ik heb nog gekoerst tegen Van Impe, Maertens, Merckx en De Muynck.”

“Voor hem moet dit een fantastische ontlading zijn. Een beloning voor maanden hard werk die hij hier in gestoken heeft. Veelal in eenzaamheid.”

“Dat ik jullie allemaal ongelijk geef. Quick.Step was altijd de grote ploeg van de klassiekers, maar meer niet, was de commentaar. Klopt dus niet. En ik ben zeer blij voor Remco, en ook voor zij die altijd klagen en altijd het negatieve zien. Hoe vaak hebben we dat gehoord: Remco kan dit niet, Remco kan dat niet. Hij kon niet dalen, hij kon geen drie weken na mekaar koersen, hij kon geen steile beklimmingen aan. Dat is nu allemaal... (maakt wegwerpgebaar) Nu moeten ze allemaal terugkruipen. Niki Terpstra is mijn idool, die zong altijd dat liedje: ‘Als je wint, heb je vrienden.’ Dat zal vandaag niet anders zijn: ik heb vandaag veel vrienden. Maar ik heb ze wel zelf gekozen.” (lacht)

“Dit is mijn derde eindwinst in een grote ronde. (Lefevere was ploegleider bij Mapei toen Tony Rominger in 1994 de Vuelta en in 1995 Giro won, red.). Maar oké, ik weet wat jullie bedoelen: dit is mijn eerste grote ronde met Quick.Step, met mijn eigen ploeg. Maar ook dan was ik al tweede geworden met Mas in de Vuelta (in 2018, red.) en tweede met Uran in de Giro (in 2014, red.). Dit is natuurlijk specialer: Remco wint, hij is een Belg, wij zijn een Belgische ploeg. Dat doet extra deugd, maar genoeg, het moet niet over mij gaan. De eer is voor hem en voor de ploeg.”

“We waren hier maar met zes jongens, waarvan er één serieus gebleseerd was aan zijn zitvlak, Masnada. Het moeilijkste moment in deze Vuelta, zeker mentaal, was het uitvallen van Serry en Alaphilippe. Dat was redelijk problematisch, maar ik denk dat de ploeg het fantastisch gedaan heeft. Ik neem Ilan als voorbeeld (Van Wilder, red.). Vorig jaar zat die nog in de vergeetput (bij DSM, red.), we hebben hem eruit gehaald, daar ben ik eigenlijk nog het meest fier op. De jongens hebben zichzelf allemaal overstegen. De ploeg was fantastisch en de kopman was nog meer fantastisch.”

“Als hij gezond blijft, is hij niet meer te stoppen. Maar je moet ook voorzichtig blijven. Jan Ullrich ging ook vijf keer de Tour winnen. Je mag die twee absoluut niet vergelijken, maar we moeten wel voor hem zorgen.”

“Ze gaan weer beginnen, hé. Dat dit ‘maar’ de Vuelta is en niet de Tour. En dat we de ploeg moeten versterken. We gaan wel zien. Ik hoop dat dit het begin is van nog veel mooiers, ‘but only god knows’. Laat ons eerst hiervan genieten.”

“Dat gaat de buitenwereld niet aanvaarden, jullie ook niet. Ik ga geen uitspraken doen nu. Mijn jongste zoon heet Thomas. De ongelovige, inderdaad. Eerst zien, dan geloven. We gaan het stap voor stap doen. Ik doe niet mee aan dat gekke gedoe.”

“Ik ben een oude rot in het vak, laten we ons vooral niet vergalloperen. Het plan was om in 2025 met ambitie naar de Tour te gaan. We zitten ondertussen een paar jaar voor op schema, maar in mijn hoofd is het volgend jaar eerst weer de Giro.”

“We gaan een glas drinken in het hotel, op het gemak, maar het echte feest is pas voor zondagavond. De renners moeten nog een rit rijden. En Remco zal sowieso wat voorzichtig moeten zijn, hij vertrekt maandag al naar Australië.”