LEES OOK. Van “ongenaakbaar” tot “en nu wacht de Tour de France”: ook internationale pers smult van Vuelta-zege Remco Evenepoel

Wat ging er allemaal door je hoofd toen je over de finish kwam?

“Ik weet niet wat er allemaal door me heen ging. Dit doet veel met mijn hoofd en met mijn lijf. Na alle inspanningen en ook na alle slechte commentaren op mijn persoon van vorig jaar pak ik deze overwinning. Ik heb geantwoord met de pedalen. Dit was de eerste Grote Ronde waarin ik helemaal gezond ben gestart. Ik kwam hier in de best mogelijke conditie aan de start. Ik ben heel blij met deze eindzege, de eerste voor de Wolfpack en de eerste in heel lange tijd voor België. Dit is de mooiste dag van mijn leven.”

Hoe ging het met de zenuwen vanochtend voor die allesbeslissende etappe?

“Ik was heel zenuwachtig. Van buiten zag ik er misschien meer relaxed uit dan dat ik mij binnenin voelde. Ik heb niet veel geslapen. Ik wist vooraf dat het een zware rit zou worden, maar ik heb ze overleefd. Ik wist wat er op mij zou afkomen. Ik was al emotioneel toen ik opstond. Omdat ik wist dat ik zo dichtbij was.”

Hoe zwaar was die voorlaatste etappe vandaag?

“Op vorige week zaterdag (de rit naar Sierra de la Pandera waar hij tijd verloor, nvdr.) na was dit de moeilijkste etappe van deze Vuelta. Voor het hart, voor het lichaam, voor het hoofd… Want je bent zo dichtbij, maar je moet blijven vechten. Ik voelde al een soort verlossing, maar wou er zo snel mogelijk vanaf zijn. Op drie kilometer van de meet zeiden ze vanuit de volgwagen dat ik de Vuelta zou winnen. Ik voelde de emoties over héél mijn lichaam en in mijn benen. Ik was niet meer klaar om te sprinten voor die tweede plaats. Het kon mij niets meer schelen. Ik wou gewoon genieten van die laatste vijfhonderd meter. Ik had nog wel de benen, maar niet meer het hoofd voor een spurtje. Wat een dag.”

De grote kamikaze-aanval van één van je tegenstanders is er nooit echt gekomen.

“Ze hebben nochtans echt geprobeerd om mij pijn te doen vandaag. Dat is hen ook gelukt. Maar mijn hoofd en benen hebben gesproken. Het team heeft afgezien voor mij. Ook in de auto zijn ze kalm gebleven. Ik wist dat het de laatste 7 kilometer vlak was en met tegenwind. Ik moest gewoon die laatste top mee over. Dat deed enorm veel pijn. Maar toen ik daarover geraakte met de favorieten, voelde dat als een soort verlossing. Ik was zo blij.”

Je was na afloop ontzettend emotioneel en huilde tranen met tuiten.

“Ik dacht aan alle opofferingen van de voorbije jaren. Ik heb het niet makkelijk gehad. Die val in Lombardije twee jaar geleden, opnieuw terug op niveau geraken, dat moeilijke seizoen vorig jaar. Ik heb ook veel kritiek gekregen. Ik en mijn familie hebben veel moeilijke momenten gehad. De laatste drie weken waren ook niet makkelijk. Ik moest elke dag op mijn hoede zijn. De druk die van mijn schouders valt is enorm. Ik wou het podium halen en een rit winnen. Ik heb het eindklassement en twee etappes gewonnen. Beter kan niet.”

Wat waren de lastige momenten de voorbije drie weken?

“Enkel de valpartij was een moeilijk moment in deze Vuelta. Ik denk dat dat gewoon duidelijk was. Twee dagen na de valpartij was ik niet op mijn niveau. Alle andere dagen behaalde ik mijn niveau. Zonder die val had ik minder tijd verloren op Mas vorige week zaterdag.”

Laten we het dan eens over je beste moment in deze Vuelta hebben?

“Ik denk dat rit zes naar Pico Jano, waar ik in de regen de rode trui pak, echt goed was. En ook etappe negen met aankomst op die supersteile Les Praeres Nava onthoud ik. Ahja, mijn tijdrit was anders ook niet zo slecht hé? (lacht)”

LEES OOK. Op zoek naar bijna onhaalbare vormpiek van acht weken: Remco Evenepoel kopman op het WK als het kan, knecht als benen minder zijn

Is deze eindzege makkelijker geworden door het uitvallen van Primoz Roglic?

“Dat mag je niet zeggen. Valpartijen horen nu eenmaal bij het wielrennen. Ik kan er over meespreken, denk maar aan mijn crash in de Ronde van Lombardije 2020. Natuurlijk is het jammer voor de Vuelta dat Primoz uit de wedstrijd verdween. Maar het is niet waar dat het makkelijker werd zonder hem. Enric Mas is ook één van de beste klimmers ter wereld. Hij werd al eens vijfde in de Tour en eindigde al drie keer tweede in de Vuelta. Mas is één van de beste groteronderenners ter wereld. Zonder mijn eigen crash zou ik ook geen enkele slechte dag hebben gehad in deze Vuelta. In een grote ronde moet je op je fiets blijven. Want crashes kunnen wrede dingen doen met je lichaam.”

Je ging daarnet nog even op de foto met Alberto Contador. Een bijzonder moment?

“Alberto is mijn grote idool. Ik vind het super dat ik hem net ontmoet heb. Het is ook bijzonder dat mijn overwinningen dit seizoen net samenvallen met het pensioen van een aantal renners voor wie ik veel bewondering heb. Mijn zege in Luik-Bastenaken-Luik viel samen met de laatste Luik van Philippe Gilbert. Toen ik San Sebastian won dit jaar, was het de laatste keer voor Valverde. En mijn eindoverwinning in de Vuelta bekent ook het einde van diezelfde Valverde en Nibali in Spanje. Het is een eer dat ik dit heb kunnen verwezenlijken in het bijzijn van mijn idolen.”

Waar plaats je deze eindzege in de Vuelta in je carrière?

“Dit was de belangrijkste dag in mijn carrière en het is de mooiste dag van mijn leven geworden. Het is een geweldig jaar geweest: ik win met Luik-Bastenaken-Luik een monument, ik win de Clasica San Sebastian opnieuw en pak nu twee ritten en het eindklassement in de Vuelta. En deze winter ga ik trouwen. Het is het beste jaar dat ik me kan voorstellen.”

En je carrière is eigenlijk nog maar net begonnen.

“Klopt. Ik ben nog maar 22 jaar en het is nog maar mijn vijfde jaar op de fiets, mijn tweede seizoen na de val in Lombardije. Deze Vuelta is de eerste grote ronde waar ik echt gezond aan de start ben gekomen en waar ik voluit naartoe heb gewerkt. Het is héél mooi dat dit is gelukt, maar een beter seizoen rijden zal toch moeilijk worden.”

LEES OOK. Wat een ontlading! Remco Evenepoel barst in tranen uit na finish van voorlaatste etappe Vuelta: “Dit is de mooiste dag van mijn leven”

We zagen je ouders aan de finish, maar je verloofde Oumi niet?

“Oumi is vlakbij. Ik heb haar gisteren een laatste knuffel kunnen geven, voor de grote dag. Ze had besloten om vandaag niet naar de aankomst te gaan en met de vrouw van Dries (Devenyns, nvdr.) de koers te volgen. Morgen in Madrid zal ze er wel bij zijn, dat is uiteindelijk de belangrijkste dag. We zijn allebei nog maar 22 jaar, jonge mensen. Normaal zouden we nu nog aan het studeren zijn. We hebben zoveel opofferingen gedaan samen. En nu realiseren we samen onze dromen. Oumi offert héél haar jeugd en haar leven op om er voor mij te zijn. Daarom moet ik in de eerste plaats aan haar een héél grote danku zeggen. Sinds 2017 doet ze alles voor mij... Ik kan het blijven herhalen.”

Jullie hebben elkaar de voorbije maanden ook niet zo vaak gezien.

“Ik heb haar zes weken moeten missen de voorbije twee maanden. En vanaf maandag ben ik weer twee weken weg. Dat is best veel. Ik wil ook niet in overdrijven, maar op een bepaald moment begint dat toch mentaal door te wegen.”

Dit jaar lijkt voor jou wel “het jaar van de kalmte” te zijn. Het is opvallend hoe rustig je drie weken in de Vuelta bent gebleven.

“Alle stress en alle kleine negatieve gevoelens is verloren energie. Ik heb geprobeerd om zo rustig mogelijk te zijn. Ik wist van mijn trainingskampen in Denia en Livigno dat ik op een niveau stond dat ik nog nooit in mijn leven had gehaald. Dat heb ik vooral ook in de eerste week getoond. Nu moet ik dat niveau nog twee weken volhouden.”

Want maandag stap je rechtstreeks vanuit Madrid het vliegtuig op naar Australië. Kan je jezelf nog opladen voor het WK wielrennen?

“Sorry aan bondscoach Sven Vanthourenhout, maar op dit moment geef ik daar nog niks om. Maar ik kan hem beloven dat ik klaar zal zijn. Ik heb tijdens de Vuelta drie weken niet aan het WK gedacht. Vanavond ga ik dat ook niet meer doen, morgen ook niet. Maar vanaf maandag wel. Ik ben het type dat snel zijn focus kan verleggen. Ik ga mij honderd procent focussen op de tijdrit. Ik denk dat ik getoond heb dat ik dit jaar een betere tijdrijder ben geworden, dat blijkt ook uit mijn resultaten. Na de tijdrit ga ik proberen te herstellen voor de wegrit. Ik weet niet wat er dan nog in de benen zal zitten. Maar ik ben professioneel genoeg - en zeker nu met de Vuelta op mijn palmares - om te zeggen: als mijn benen niet goed genoeg zijn, ga ik gewoon Wout echt helpen in de wegrit.”

En de verdere toekomst na het WK? What’s next?

“Eerst het WK wielrennen. Maar als je de Vuelta kan winnen, moet je durven investeren in de andere grote rondes. Ik moet nu vooruit denken. Ik heb in Spanje getoond dat ik goed kan presteren op grote hoogte en dat ik de benen heb om drie weken aan te kunnen. Dat is nu zeker. Vervolgens moet ik een belangrijke beslissing nemen. Ik won dit seizoen een klassieker en een grote ronde, dus ik weet dat ik de twee kan combineren. Ik zal mijn seizoenen vanaf nu in twee moeten delen. Eén deel waarin ik focus op eendagskoersen en één deel dat ik in het teken stel van een grote ronde. De combinatie Luik-Bastenaken-Luik en Giro gaat bijvoorbeeld niet. Maar ik zou wel de Giro kunnen rijden in combinatie met de najaarsklassiekers en het WK.”

Drink eerst maar een glaasje champagne.

“Voor mij geen champagne. Ik drink geen alcohol, dat doe ik voor mezelf. Maar ik ga er op andere manieren van genieten. Ik wil zo snel mogelijk naar het hotel. Die zege vieren met iedereen die me dierbaar is: mijn familie, mijn ploegmaats, de hele staf van het team. Het zijn drie lange weken geweest. Eindelijk kan ik mijn ouders en Oumi een dikke kus geven.”

LEES OOK. Remco Evenepoel is al zeker van de eindzege, maar vandaag moet er nog één rit gereden worden: laat sprintersfestival in Madrid