Het peloton kreeg in Canada 18 lokale rondes op het menu, goed voor 200 kilometer. Met de Côte de Camillien-Houde, een stevige kuitenbijter met stukken van negen procent, werd het niet zomaar een hapje voor de renners.

Florian Vermeersch liet zich niet afschrikken door de vele lokale rondes en koos voor de vroege vlucht. De jonge renner van Lotto Soudal kreeg met Antoine Duchesne, Andreas Leknessund, Théo Delcroix, Eddy Finé en Antonio Nibali nog vijf kompanen met zich mee. Het zestal kreeg een maximale voorgift van zes minuten.

Het parcours in Montréal eiste meer en meer zijn tol naarmate de kilometers vorderden. Met nog vijftig kilometer te gaan, was Leknessund de enige overblijver van de vroege vlucht. Een onmogelijk opgave voor de Noor, die nog wel even tegenstribbelde, maar uiteindelijk toch werd ingelopen door het peloton. Dat peloton had ondertussen al afscheid moeten nemen van Biniam Girmay en Peter Sagen, voor wie het te hard ging vooraan. Ook Jasper Stuyven moest de rol lossen.

Beslissing op de slotklim

Het was wachten tot de laatste passage van de Côte de Camillien-Houde voor vuurwerk. Tadej Pogacar ging tot twee keer toe stevig tekeer. Enkel Wout van Aert, Martinez, Bagioli, Yates en Gaudu konden de Sloveen volgen. Van Aert leek aan de top even te kraken, maar kon zijn wagonnetje toch nog aanhaken bij het elitegroepje.

Met zijn zessen trokken ze naar de finish in Montréal. Yates en Gaudu probeerden nog wel even een sprint te ontlopen, maar Van Aert was bij de pinken en reageerde op elke uitval. Sprinten dus. Daarin leek Van Aert perfect afgezet te worden door Tadej Pogacar, maar de onze landgenoot geraakte niet voorbij de Sloveen en moest uiteindelijk vrede nemen met de tweede plek. Van Aert toonde zich meteen van zijn beste kant na de finish en ging meteen naar Pogacar om hem te feliciteren.

Wout van Aert niet al te teleurgesteld na tweede plek: “Ik verlies van een van de supersterren in het wielrennen”

Opnieuw geen zege voor Wout van Aert in Canada. Na een eerdere vierde plek in Québec, werd hij in Montréal tweede. “De ploeg reed heel goed om mij te ondersteunen, maar ik ben verslagen door een van de supersterren van het wielrennen”, kon Van Aert zijn nederlaag best plaatsen. “Het is geen schande om hier tweede te worden. Het was mooi geweest om te winnen, maar ik kwam iets te kort. Ik zat redelijk dood in de sprint. Ik heb nergens spijt van. Het was een mooi weekend en super mooi om Canada te ervaren. Ik ga naar Australië met goede herinneringen.”

Lang recuperen van dit tweeluik zit er niet in voor Van Aert, onze landgenoot vliegt meteen door naar het WK in Wollongong. “Ik heb de komende weken nodig om te herstellen en mij te settelen in Australië. Ik hoop nog wat goede trainingen te doen en hopelijk betaalt dat zich uit in de wegrit”, zegt hij. “We hebben een super sterke ploeg op het WK. Onze selectie is goed uitgebalanceerd. Samen met Remco Evenepoel ben ik de kopman. Wij zijn andere types en dat past goed samen. We kunnen er een geweldige koers van maken.”

Tadej Pogacar glundert na knappe zege: “Dit was geen gewone sprint”

“De wedstrijd was heel zwaar. De ploeg werkte zo goed, dat was voor mij perfect”, klonk het bij Tadej Pogacar. De Sloveen klopte verrassend Wout van Aert in de sprint. Iets waar ook hij verrast door was. “Wout is een van de beste sprinters ter wereld, maar dit is een zware aankomst. Ik heb alles gegeven in de sprint en het is gelukt. Het is ongelooflijk.”

“Dit parcours paste heel goed bij mij. Ik heb er echt van genoten en ik had een goede dag”, gaat hij verder. “Het was een van de zwaarste koersen van het jaar. Na de Tour de France was ik niet goed in vorm, omdat ik heel veel rust had genomen en mij vooral op deze periode van het seizoen aan het voorbereiden was.”