De aanwezigen in de St. Mary’s-kerk in Southend was gevraagd om paarse lintjes of dassen te dragen: dat symbool werd ook gedragen door sympathisanten van de juridische strijd van zijn ouders.

Volgens zijn moeder was haar zoon “the best little boy ever”, “de beste kleine jongen ooit”. “Archie heeft een gelukkig leven geleid, en was op weg een perfecte jongeman te worden”, zei ze verder. “Hij wilde wereldkampioen worden… Wel, hij heeft ons verlaten als een kampioen.”

“Er was niets doordeweeks aan Archie,” herdacht ook zijn schooldirecteur Matt Badcock de jongen, “hij was trouw aan zijn vrienden.” Zijn turnlerares Verity Adams noemde Archie dan weer “een enthousiaste leerling” die “geen angst kende”. “Ik heb nog nooit zoveel zelfvertrouwen gezien bij iemand zo jong”, zei ze.

Na de begrafenis werd in een nabijgelegen parkje een bank onthuld met het opschrift “Maak het meeste van je leven, leef en wees gelukkig”, ter nagedachtenis aan de jongen.

Juridische strijd

Een onbewuste Archie werd in april thuis gevonden door zijn moeder. Mogelijk had hij geprobeerd om een online uitdaging aan te gaan, maar liep dat fout. De jongen had zware hersenschade geleden, moest machinaal in leven gehouden worden, en kwam nooit meer bij bewustzijn.

Het Oost-Londense ziekenhuis waar de jongen lag, wilde de behandeling daarop stopzetten. Zijn ouders probeerden nog lange tijd via het gerecht af te dwingen dat de behandeling werd voortgezet, maar in augustus verloren ze ook de laatste beroepsprocedure.