Belgische ‘League of Legends’-topspeler Targamas: ‘Ik voel meteen aan wat m’n team nodig heeft’

Sinds hij als zestienjarige de sprong maakte naar competitief ‘League of Legends’ spelen, ging het behoorlijk hard voor Raphaël ‘Targamas’ Crabbé. De nu 22-jarige support-speler werd alleen de afgelopen zes jaar al ingelijfd bij achtereenvolgens Team E2G (Frankrijk), Giants Gaming (Spanje), Fnatic Rising (Groot-Brittannië), Misfits Premier en Karmine Corp (beide opnieuw Frankrijk), en sinds dit seizoen speelt hij bij het ‘LoL’-team van het Berlijnse G2 eSports, een van de grootste eSports-organisaties ter wereld, dat naast zijn krasse ‘League of Legends’-team ook ploegen in onder meer ‘Counter-Strike: Global Offensive’, ‘Apex Legends’, ‘Rainbow Six: Siege’ en ‘Rocket League’ heeft. “Het is altijd een droom van me geweest om te worden ingelijfd bij G2”, zegt hij in een interview met HLN. “Zo gauw als ze opdoken in de Europese ‘LoL’-competitie, domineerden ze meteen het hele veld: ze hebben iedere denkbare trofee gewonnen sinds ze opdoken in 2014. Voor mij was dat de droom. Toen ze me vorig jaar draftten, had ik aanvankelijk moeite om het te geloven. Dat ik samen met spelers als Caps en Jankos zou mogen spelen: dat deed me wat. Ondertussen ben ik wel over dat ongeloof heen, natuurlijk: ik maak deel uit van het team, en wil bijdragen aan hun succes.”

“Het grootste verschil is dat een pro-speler meer tijd spendeert aan het nadenken over zijn strategie. Ook het teamwerk maakt een groot verschil. Je kunt als niet-professionele speler heel bedreven zijn, maar het is het ingespeeld geraken op je teammaats waarmee je professioneel het verschil maakt. Samen strategieën bedenken, uitvogelen hoe je het best samenspeelt. Iemand zonder die teamervaring zal veel eigengereider spelen, meer gericht op zijn eigen plezier.”

“Als amateur maakte de rol me eigenlijk niet uit. Ik speelde gewoon met vrienden, en viel in waar het nodig was. Maar toen dat evolueerde naar kleine toernooien, bleek ik altijd diegene te zijn met een goed oog voor wat er nodig was in het team. Niemand van de vriendenteams waarin ik speelde, wilde ook support spelen, en ik vond het helemaal niet erg om dat te doen. Meer nog: ik vond er plezier in, en groeide er ook meer en meer in. Op een gegeven moment, ik was nog amateur op dat punt, besloot ik om me erop te gaan concentreren.”

“Het is een minder zelfzuchtige rol: je hebt minder nodig van je team, je bent er eerder in functie van hen.”

“We worden vooral talrijker in het aantal Belgische spelers die internationaal doorbreken. Vroeger waren er inderdaad een paar toppers uit ons land in ‘Counter-Strike: Global Offensive’, maar bijvoorbeeld nooit echt iemand in ‘League of Legends’. Het is geweldig om dat aantal te zien aanzwellen. Kijk naar Bwipo, die nu in de Noord-Amerikaanse competitie van ‘League of Legends’ speelt, of Blue, die het Britse Dignitas vervoegde.”

“We hadden een zwaar middenseizoen, ook al omdat we hebben deelgenomen aan een internationaal toernooi en te weinig tijd hadden om te rusten en ons voor te bereiden op de rest van het seizoen. Maar op een bepaald moment hebben we een paar stevige gesprekken gehad. En die hebben geholpen: we wéten allemaal dat we het kunnen, we moesten gewoon opnieuw scherp staan. Nu is het weer een kwestie van hard werken.”

“Ik heb nooit onder stoelen of banken gestoken dat ik ooit ‘LoL’ Worlds wil winnen met m’n team, het wereldkampioenschap ‘League of Legends’. Dat wilde ik al sinds ik naar de competitie begon te kijken in 2012, tijdens seizoen twee. Tien jaar later ben ik nu alvast een stap verder: we gaan meedoen aan Worlds 2022. Misschien winnen we niet meteen – het zou straf zijn om meteen bij m’n eerste Worlds met de beker naar huis te gaan – maar ik ga er wel alles aan doen om de beste te zijn op het veld. En misschien te winnen, wie weet. Als het dit jaar niet is, moet het zeker een van de volgende worden.”

“In essentie verandert er niets: we hanteren altijd dezelfde routine bij G2, omdat die al heeft bewezen dat hij werkt. Wanneer we geen wedstrijd spelen, oefenen we vier tot vijf dagen per week, en wanneer het echt nodig is, probeer ik wat vaker te spelen, er meer mee bezig te zijn. Maar dat geldt voor iedereen in het team: we proberen, zeker wanneer er belangrijke wedstrijden aankomen, zo scherp mogelijk te staan.”

“Grappig verhaal: eigenlijk is ‘Targamas’ de ‘LoL’-accountnaam van mijn oudere broer, die me de game leerde kennen. ‘League of Legends’ is natuurlijk een gratis game wanneer je hem gewoon thuis speelt, maar mijn broer had een speciale verzameleditie ervan gekocht. Hij speelde drie games, maar amuseerde zich niet echt, en gaf me vervolgens zijn account door. Ik was er wél meteen weg van. En de naam bleef hangen: je kunt hem veranderen, maar op een bepaald moment werd ik er zo bekend mee dat ik hem maar heb gehouden. (lacht)”