Geen superdag, wel zuinige winst in GP Wallonie na sterke eindsprint en dus: ook Van der Poel favoriet voor wereldtitel

Amper drie van de bijna 200 kilometer koerste hij vol. Op de Route Merveilleuse, van voet tot top, annex verlengstuk van rode vod tot finish aan concertzaal Belvédère. We stellen het enigszins overdreven. Maar het drukt uit hoe zuinig Van der Poel naar zijn zevende van het seizoen snelde. “Kalm aan, ging het onderweg een paar keer door me heen. Die regen maakte het vrij gevaarlijk. Ik was niet happig op veel wringwerk, vermeed het risico op een val. Daarvoor had ik de voorbije weken té hard gewerkt.” Reden ook waarom hij zich “niet super” voelde. “Ik had weinig overschot. Dat weer heeft natuurlijk altijd een beetje impact. Maar ik ben vooral veel aan het doen tussendoor. Redelijk zware trainingen. Op de fiets én in het krachthonk.”

De Canadese GP’s waren geen optie. Daar kwam de ploeg niet aan de start. “En de Ronde van Luxemburg heb ik bewust afgewimpeld. Omdat ik frisheid wil bewaren voor die lange, vermoeiende trip naar Australië (het vertrek werd vervroegd naar zaterdagavond, omdat Van der Poel dan in ‘business’ kan vliegen - “het is de investering waard”, red.).” In plaats daarvan werden het - hou u vast - de Druivenkoers, de Stadsprijs Geraardsbergen, Izegem Koers, GP Wallonie en zaterdag nog de Primus Classic als voorbereiding. Voorlopige score: 3/4. “Koershardheid”, zegt Van der Poel. “Dat wil ik vooral opdoen. Niet dat ik deze wedstrijden nog nodig heb om me 100% klaar te voelen voor het WK, het zwaarste werk is wat dat betreft geleverd. Maar aan strak tempo de Citadel opvlammen en dan nog sprinten voor de zege ook is toch net iets anders ‘diepgaan’ dan op training.”

De lead-out verzorgen voor Jasper Philipsen, wilde Van der Poel in Namen. “Ik draaide de slotklim heel ver op en kon vervolgens pijlsnel naar voor rijden. Die ‘move’ op zich maakt me blij. Toen ik in de slotfase omkeek zag ik niemand meer in het spoor zitten. Ook Jasper moet zich dus niet top hebben gevoeld. Gelukkig had ik zelf de kracht om het te redden tot de streep.” Het doet de winnaar van de Ronde van Vlaanderen vermoeden dat dit vormpeil toereikend zal zijn voor een hoofdrol straks, in Australië. “Niet dat ik me wil verstoppen, maar... ik kan het moeilijk inschatten, omdat ik al lang niet meer op het allerhoogste niveau heb gekoerst. ‘Bini’ Girmay, toch één van de uitblinkers in Canada, kloppen op een aankomst die niet liegt is in die zin misschien wel een referentie.”

Dan klonk de laureaat van Gent-Wevelgem, aan de Citadel gevierd door een groep Eritreese fans alsof hij de regenboogtrui al op zak had, net iets zelfzekerder. “Of ik klaar ben voor het WK? Yes. Ik had de benen om te winnen, maar ik verloor. Daar heb ik vrede mee omdat ik verslagen ben door ‘ a strong guy’. In de laatste bocht was ik zijn achterwiel kwijt. Mathieu reed een zeer sterke sprint. De zege is hem gegund. I like him!”