De drie panelen samen hebben een oppervlakte van 110.880 vierkante centimeter en maakten destijds allicht deel uit van een voorts verloren gegaan enorm altaarstuk voor een Spaanse kloosterkerk, een van de belangrijkste opdrachten die Memling ooit vervulde. In 1895 werden ze door het KMSKA aangekocht. In 2001 werd overgegaan tot een grondige restauratie, onder meer omdat de verflaag begon te bladderen.

De restauratoren, begeleid door een internationale expertencommissie, voerden een uitgebreid onderzoek uit om het oorspronkelijke aanzicht en de schildertechniek van Memling en zijn assistenten vast te stellen. Met röntgen- en infraroodstraling werd achterhaald wat zich op de lagen onder de oppervlakte bevond. De restauratoren haalden vervolgens millimeter per millimeter vergeelde vernislagen en verkleurde retouches weg met een scalpel. De oorspronkelijke verflaag kwam op die manier weer te voorschijn, waarna nog lacunes werden opgevuld en geretoucheerd en er een nieuwe vernislaag werd aangebracht. De panelen moeten nu enkel nog een nieuwe lijst krijgen.

“Een restauratie is als een heelkundige ingreep waarbij je maar één kans op slagen hebt”, blikt KMSKA-restaurator Lizet Klaassen terug. “De operatie moet in alle zorgvuldigheid gebeuren en daar is tijd voor nodig. Het vraagt moed om een restauratie zo lang te laten duren.”