De loonindexering is bij wet vastgelegd voor de openbare sector en de sociale uitkeringen. Binnen de privé is ze niet algemeen wettelijk vastgelegd, maar de sociale partners hebben de vrijheid om hun methode voor loonindexering vast te leggen via een collectieve arbeidsovereenkomst. Van de 200 paritaire comités zijn er zeven die geen automatische indexering van lonen kennen. Daarnaast zijn er 17 subcomités of deelsectoren waar enkel de minimumlonen worden geïndexeerd, leggen Depraetere en Vanrobaeys uit.

Alles samen komt dat neer op zowat 200.000 werknemers. Het gaat onder meer om taxichauffeurs, vissers en binnenschippers, maar ook secretaresses of poetshulpen bij advocatenkantoren, opvoeders, doelgroepmedewerkers in maatwerkbedrijven en personeel van elektriciteitscentrales of bij een energieleverancier.

Voor de Vlaamse socialisten is dat onbegrijpelijk. “Verschillende onderzoeken tonen aan dat de automatische indexering van de lonen de beste bescherming is voor de koopkracht van de mensen. Het valt dan ook niet uit te leggen dat een grote groep werknemers haar loon niet ziet meestijgen met de facturen”, klagen ze aan. “Energiereuzen behalen momenteel woekerwinsten. Toch zijn er zelfs werknemers uit de energiesector die niet mogen rekenen op een automatische indexering.”