‘You Suck at Parking’ is de eerste Belgische videogame met hitpotentieel

Belgische studio’s hebben al culthits met miljoenen verkochte exemplaren gemaakt (zie Larians ‘Divinity’-reeks), maar als het een beetje meezit kan ‘You Suck at Parking’ de allereerste game van eigen bodem zijn die een wereldhitje wordt bij het casual publiek, in de trant van ‘Among Us’ en ‘Fall Guys’. Zoiets valt natuurlijk zeer lastig te voorspellen, omdat het brede publiek pas weet wat het wilt wanneer het dat effectief voor zijn neus ziet. Maar met zijn chaotische fysicapuzzels, zijn eenvoudige maar beklijvende visuele stijl en zijn prettig gestoorde vibe is ‘You Suck at Parking’ wel een game waarop je een gokje zou kunnen inzetten.

In ‘You Suck at Parking’ bestuur je, vanuit isometrisch perspectief, een cartoonesk autootje. Je kunt gas geven, en flink verticaal gaan in de bochten. Remmen ook. Maar achteruit rijden niet. En daar zit hem net hetgeen wat de motor van deze game doet draaien: je moet, na een klein hindernissenparcours waarin je met gierende banden door de bocht gaat, nèt op tijd zien te stoppen op aangegeven parkeerplaatsen in ieder level. Niet te vroeg, want eens je stilstaat is je kans verkeken, maar ook zeker niet te laat: eens je voorbij de parkeerplaats bent is het lastig om nog terug te keren.

Het is een doodeenvoudig concept, maar het duurt eventjes om het echt goed in je vingers te krijgen. Cruciaal is dat je zo snel mogelijk de fysica van de game in je tengels krijgt, want al snel komen er dingen in het spel - springschansen, versnellers, trampolines, windmolens, geëlektrificeerde vangrails, magneten, enzovoort – die je greep daarop flink op de proef stellen.

Het geheime ingrediënt van ‘You Suck at Parking’ zou weleens de combinatie van de moeilijkheidsgraad met het progressiesysteem van de game kunnen zijn. De eerste gaat, al snel in het spel, bijna onoverzienbaar lijken: al vrij snel in de opeenvolging van levels krijg het een gevoel dat je ze nooit zult klaarspelen. Maar dat hoeft ook niet meteen: belangrijker dan het ronden van volledige levels is dat je op zijn minst een paar parkeerplaatsen vult, of misschien zelfs maar één, omdat je totale aantal een rol speelt in je bredere progressie. Vanaf een gegeven aantal ingenomen parkeerplaatsen kun je bijvoorbeeld al naar de volgende wereld gaan, ook al laat je een autokerkhof van nog niet afgewerkte levels in de vorige achter je. Bovendien kweek je stilaan meesterschap in de fysica van de game, waardoor je op een bepaald moment de moed vindt om de lastige sequenties toch nog eens opnieuw aan te vatten.

’You Suck at Parking’ heeft – met een ontwikkeltijd van meer dan twee jaar - lang in de spreekwoordelijke oven gezeten voor een game van deze eenvoud. Dat kan erop wijzen dat ontwikkelstudio Happy Volcano goed zijn tijd heeft genomen om hun levels tot in het kleinste detail te tweaken. Wat ze op die tijd ook hebben gedaan om tot dit briljant eenvoudige resultaat te komen: het wèrkt!