Mathieu, zie je kansen om in Australië de nul uit te vegen voor je land, dat na Joop Zoetemelk in 1985 al 37 jaar wacht op een regenboogtrui bij de profs?

“Ik wist niet dat het zolang geleden is. Het zal sowieso allemaal moeten meezitten. Het zal voor mij kantje boord zijn qua lastigheidsgraad. Maar het WK is een rare koers. Je weet nooit hoe dat verloopt. Het is een beetje vergelijkbaar met de Amstel Gold Race. Misschien nog net iets lastiger. In dat deelnemersveld heb ik een superdag nodig om echt mee te doen met de beste klimmers.”

Heb je je voorbereiding in die zin opgeschaald?

“Natuurlijk wel. De laatste week gaat het opnieuw heel goed. Als ik niet voelde dat ik echt goed was, zou ik niet vertrekken. Maar het zal sowieso een lastige koers worden.”

Wat weet je van Wollongong? Waarom trek je nu wel naar daar en ging je niet naar Imola twee jaar geleden?

“Vooral omdat ik denk dat het parcours iets minder lastig is dan in Imola. Zeker die laatste klim was echt wel heel pittig, maar blijkbaar is die klim in het lokale circuit nu (de Mount Pleasant, red.) ook wel steiler dan algemeen werd verwacht. Ik dacht dat er één steil stuk in zat waar het 10 à 12 procent was, maar nu zag ik dat het tot 24 procent gaat. Dat kan evengoed een bocht zijn op de Strava-app van iemand. Maar het is altijd afwachten. Je moet er eerst zelf zijn om vast te stellen hoe steil het echt is. Ik voel dat liever zelf. Het is ook een unieke ervaring om een WK in Australië te doen. Ik voel me goed. Ik heb er goed en hard voor gewerkt.”

Wanneer heb je de knoop doorgehakt om toch naar Australië te gaan?

“Anderhalve week geleden. Ik heb getwijfeld om te gaan, maar ik denk dat ik er met deze vorm wel iets kan doen.”

Is de lange reis ook een deel van je twijfel geweest om het WK te rijden?

“Ja, toch wel. De andere keuze was om nog het Italiaanse blok te rijden, zoals Mads Pedersen doet. Ik was wel verbaasd dat hij niet ging, hoewel hij toch in topvorm is. Ik denk dat er veel renners getwijfeld hebben om naar het WK te gaan.”

Je hebt het over de Amstel Gold Race als vergelijkingspunt voor Wollongong, maar dat was wel in 2019 een van de koersen die je op een spectaculaire manier won.

“Dat klopt, maar dat was toen ook een rare wedstrijd. Dit jaar was ik vierde. Ik moet gewoon heel goed zijn om zo’n koers te winnen.”

Waarom ga je zo laat naar Australië en pak je zaterdag nog de Primus Classic mee?

“Ik vertrek toch maar zaterdagavond in Zaventem voor een trip van ongeveer 25 uur. Ik weet waaraan ik begin, want ik heb dat ooit eens gedaan voor een wereldbeker mountainbiken in Kearns in de VS. Dat was toen nog met een binnenlandse vlucht erbij. Die lange, vermoeiende trip hoort er nu eenmaal bij.”

Hoe reageert je lichaam op de jetlag?

“Ik heb dat nog niet zo heel vaak gedaan. Het is altijd anders. Voor de Spelen in Tokio kwam ik ook laat aan. Ik had toen wel het gevoel dat ik zo goed als mogelijk uitgerust was, ook al kon ik toen door die val geen prestatie leveren. Ik ben op het vliegtuig ook geen goede slaper. Ach, het is niet slecht om vermoeid aan te komen en dan nog een hele dag te hebben. Ik kom daar maandagochtend aan en dan ben je ‘s avonds moe genoeg om meteen een goede eerste nacht te hebben.”

En dan start je woensdag begot in de tijdrit van de mixed relay.

“Ja, da’s de schuld van Annemiek van Vleuten. Zij heeft dat in mijn hoofd gepraat. Het leek me ook niet slecht om op woensdag nog een inspanning te doen en een bijdrage te leveren aan de ploeg die bij de mannen nog iemand zocht. Ik zag dat zitten. Bondscoach Koos Moerenhout was daar ook blij mee.”

Je voorbereiding op het WK lijkt niet ideaal. Of hebben we het verkeerd voor?

“Mwah, het valt nog mee, hoor. Ik weet niet of er een ideale voorbereiding bestaat. Ik vind die wedstrijden in Canada ook niet zo ideaal. Ik weet niet of het zo slecht is.”

Sommigen kozen voor Hamburg-Plouay-Canada en jij koos voor kermiskoersen als Geraardsbergen en Izegem als voorbereiding op het WK. Kom je dan toch niet met een beetje trainingsachterstand in Australië aan?

“Vraag aan elke prof wat een kermiskoers is. Dat zijn echt heel lastige wedstrijden om te winnen. Ook al wordt er soms lacherig over gedaan. In Izegem was het ook nog maar mijn derde kermiskoers ooit die ik won en ik heb er vroeger best veel gedaan. Ik heb eerst nog getwijfeld om de Vuelta te doen, maar daarvoor raakte ik niet op tijd in vorm. Er was geen andere optie. Voor de moraal was het goed om die wedstrijden te winnen. ”

Qua hoogtemeters en niveau van de tegenstand was dat toch niet gelijk?

“Dat klopt. Maar Girmay werd in Quebec derde en was tweede op de Citadel in Namen. Dat is toch ergens een referentie, maar dit was géén wereldkampioenschap. Daar is het niveau altijd heel hoog, maar ik denk niet dat je per se een betere voorbereiding hebt door Canada te rijden dan door hier te trainen en die kermiskoersen te doen. Je weet ook wel welke wattages dat je moet kunnen rijden om mee te zijn.”

De aanloop was toch raar, met onder meer je opgave in de Tour?

“Dat is ondertussen gepasseerd. De Tour was gewoon een tegenvaller. Ik heb me daarna wel goed herpakt. Ik ben opnieuw hard beginnen te trainen in Spanje. Ik heb eerst wat gerust. Het was mentaal nodig om even te pauzeren.”

Waarom is de Tour zo vroeg geëindigd voor jou?

“Dat blijft een beetje een vraagteken, maar ik denk dat het vooral kwam door de combinatie met de Giro en daarna een hoogtestage waar ik me niet echt top voelde en te hard getraind heb. Ik denk dat ik na Italië een fout heb gemaakt door te lang mijn fiets niet aan te raken. Het was heel moeilijk om opnieuw op gang te komen. Ik denk dat het daar een beetje is misgelopen. Ach, de mensen focussen dan op het slechte, maar als je de afgelopen twee jaar bekijkt welke koersen ik won en welke doelen ik bereikte, dan kan je niet zeggen dat ik slecht gereden heb. Ik won dit seizoen toch de Ronde van Vlaanderen en behaalde mijn doel in de Giro om een rit te winnen en die roze trui te dragen. Dat is géén mislukt jaar.”

Wat is het verschil met vorig jaar? Zijn de vraagtekens groot?

“Ik vind dat ik dit jaar beter ben voorbereid dan vorig jaar voor het WK in Leuven. Maar het is geen referentie of zekerheid voor de koers. Meestal gaat het om de twee laatste ronden. Maar dat kan je ook dit keer niet zeggen. Ik denk dat er veel jongens baat bij hebben om niet te wachten tot de laatste twee ronden.”

Wat verwacht je van het WK?

“Het is een koers zonder oortjes. En daardoor is het al een heel rare wedstrijd. Het kan alle kanten uit. Lange finale, korte finale… Van de afstand (266,9 kilometer, red.) heb ik ook niet echt schrik. Ik heb die al vaak in klassiekers gereden. En ik heb die de laatste weken ook dikwijls op training gedaan door na een wedstrijd nog te fietsen. Of nog een stuk achter de brommer te rijden.”

Wie is voor jou de topfavoriet?

“Ik denk dat Wout van Aert sowieso een van de favorieten is. Maar als het echt heel lastig is, reken ik ook op Tadej Pogacar. Hij bewees opnieuw dat hij in vorm is.”

Kan Remco Evenepoel er nog iets uitrichten na zijn Vuelta?

“Dat denk ik wel. Met Remco heb je als ploeg een troef in handen. Gaat hij van ver, dan moet je hem altijd terughalen. Dat is wel een risico. Ik denk dat Remco een heel gevaarlijke klant kan zijn. Maar we moeten ons niet blindstaren op Wout en Remco. Ik denk ook aan een Michael Matthews, die ook goed reed in Canada en een thuiskoers rijdt.”

Ga je liever met Remco op pad in de finale van het WK of met Wout van Aert?

“Dat weet ik nog niet. Als je ziet hoe goed Evenepoel momenteel rijdt...”

Je vernoemt Alaphilippe niet, de man die kans maakt op een derde wereldtitel op rij?

“Dat is wel een groot vraagteken. Had hij de Vuelta uitgereden, dan was hij sowieso een van de favorieten geweest. Nu is het nog even afwachten.”

Zit je nog met die gemiste kans van Harrogate 2019?

“Ik denk daar nog dikwijls aan, ja. Dat was echt wel een gemiste kans. Ineens een hongerklop na een heel apart WK met dat weer. Ik heb dat nog niet vaak meegemaakt. Zeven uur lang in die koude en die regen. Je krijgt niet veel kansen om wereldkampioen te worden. Niet dat ik daar nog van wakker lig, maar ik denk er nog aan.”