Twee jaar was hij handtastelijk met medebewoners en wzc-personeel, en toen kreeg hij een overdosis insuline toegediend

De negentiger, deze maand op natuurlijke wijze overleden, belandde op 8 mei van dit jaar op de spoeddienst van het ziekenhuis. Hij overleeft het, maar de dokters stelden wel vast dat de insulinewaarden gevaarlijk hoog waren. Een diabetespatiënt was hij niet, dus moest iemand het toegediend hebben. De feiten werden gemeld bij het wzc die op hun beurt de politie ingeschakelden. Zij moeten onderzoeken waarom dit gebeurd is.

Moordpoging of medische fout?

Was de ingespoten insuline op 8 mei van dit jaar een manier om een eind te maken aan wat een zeer onhandelbare situatie bleek te zijn? En wie was dan de dader? Een personeelslid of een medebewoner? Of iemand extern? Het gerechtelijk onderzoek naar de omstandigheden wordt nog gevoerd. Poging moord luidt de kwalificatie, maar dat hoeft het niet te zijn. Het is eveneens mogelijk dat het om een medische fout ging. Niets wordt uitgesloten. Alleen rijst de vraag: had het wel zo ver moeten komen?

Al twee jaar klachten

Al in 2020 werden de eerste problemen met de rusthuisbewoner in kwestie gemeld. Bij de directie, de zorginspectie én de politie. De problematiek was ernstig. De man uit Alken was handtastelijk. Het ging om dermate ernstig gedrag dat andere rusthuisbewoners daaronder leden. Dat vertelt een bron. Die spreekt over seksueel grensoverschrijdend gedrag, maar wil het niet over de details of ernst van de feiten hebben. De bejaarde woonde op een afdeling tussen de vrouwen. Dat leidde al snel tot problemen. Hij betastte volgens onze informatie personeel, maar vooral weerloze medebewoonsters.

De man kon het bijvoorbeeld niet laten om een bewoonster lastig te vallen in de lift. Hij betastte haar. De vrouw wilde dat niet en maakte dat ook duidelijk. Maar hij stopte niet. Het is één geval, maar er waren meerdere slachtoffers. Zij zouden zo onder de situatie hebben geleden dat ze huilend hun verhaal deden aan de zorgverleners die daar werkten.

Er zou bij de directie zijn aangedrongen om de bewuste man weg te halen. Het antwoord luidde dat ze niets konden doen. De man stopte niet en had, zo vertelt de bron, vrij spel. Hij woonde op een verdieping die wordt bestempeld als een gewone afdeling. Van verhoogd toezicht is daar geen sprake. Ook van dementie, klinkt het, was op dat moment geen sprake. Eerder een psychiatrische problematiek. Zijn vrouwelijke buren moesten het ondergaan zonder dat er bij het woonzorgcentrum werd ingegrepen.

LEES OOK. Nieuw onderzoek na rusthuismoorden in Oostrozebeke: ook in Hasselts rusthuis te hoge insulinedosis toegediend aan bewoner

Bij onderzoeksrechter op appel

Het parket deed dit na de zoveelste melding wel. De man werd zelfs voorgeleid bij de onderzoeksrechter, maar finaal niet aangehouden. Hij keerde terug naar het Hasseltse wzc, ook al toonde dit wel aan dat het om ernstige fouten ging. Het is een mogelijke piste dat dan iemand beslist heeft het recht in eigen handen te nemen.

Maar een medische fout is even plausibel. Dat toont het verleden en bewijzen de verslagen van inspectie. In 2016 is er een waslijst aan klachten en deze blijven ook de jaren daarna binnenstromen. Tijdens de meest recente inspectie van 11 mei werden nog tekorten vastgesteld wat betreft de naleving van de regels rond medicatieveiligheid. Meermaals kregen bewoners in het verleden foute (hoeveelheden) medicatie toegediend. Zo zou een dubbele dosis insuline een vrouw bijna het leven gekost hebben.

Woordvoerster Barbara Hartert van woonzorggroep Armonea die het wzc Gaerveld beheert, benadrukte al dat sinds het incident de procedures voor het toedienen van insuline in alle vestigingen van de groep zijn aangescherpt.

Nadat de man op 8 mei in het ziekenhuis was beland, verhuisde hij naar een ander wzc en zijn de meldingen gestopt. Enkele weken geleden is de man overleden.