Inwoners van Doel niet te spreken over festival in polderdorp: ‘Hoop dat het niet uit de hand loopt’

Overlast is geen vreemd fenomeen in de polders van het Waasland. De 25 overgebleven bewoners van Doel kruisen er geregeld toeristen in een woonwijk met meer verlaten dan bewoonde huizen. Gekleed in graffiti is het polderdorp na zonsondergang een prooi voor vandalen. Dit weekend wordt de kern van Doel een festivallocatie, “wat om problemen vragen is”, zegt een anonieme bewoner.

Achter het gloednieuwe Doel Festival zitten de organisatoren van Klub Dramatik en Paradise City. “We zijn altijd op zoek naar markante plekken voor onze evenementen”, vertelt Gilles De Decker. Na zeven edities van Paradise City, het duurzame dancefestival op een kasteeldomein in Perk, wil de organisator ook in Doel een spraakmakend – en vooral: blijvend – concept neerzetten.

Doel krijgt dit weekend techno-dj’s als Driss Bennis en Lola Haro over de vloer. Het team van De Decker heeft de steun van de gemeente Beveren, maar aan het einde van de Engelsesteenweg voelt de meerderheid zich bekocht. Nadat het festival een vergunning werd toegekend stapten enkele buurtbewoners naar de rechtbank, waar ze bot vingen. “Dat ze zich zo tegen ons keerden kwam toch als een verrassing,” aldus de medeorganisator, “want hebben altijd positieve gesprekken gehad met de inwoners.”

Doel Festival werkte een grondig veiligheids- en mobiliteitsplan uit om de Doelenaar zo min mogelijk te belasten. Verder vloeit 2,5 procent van de ticketinkomsten naar het Doelfonds, dat “is opgericht om te investeren in de toekomst van Doel als bruisend en duurzaam dorp”, vertelt Gilles De Decker.

Het is intussen een komen en gaan van camions in het polderdorp. In de achtertuin van Villa Panchaia daalt een stellingsconstructie neer. “Dit is geen dierentuin”, valt te lezen aan de omheining van een alleenstaande woning, verwijzend naar de opdringerige dagjestoeristen. Nu de dorpskern meer dranghekken dan huizen telt, krijgt de boodschap een nieuwe betekenis.

In de Vissersstraat plaatsen enkele buurtbewoners hekken rond een vrachtschip dat op een grasperk in Doel is gestrand. “Ik sta hier met een bang hart”, bekent Kevin De Mey (42), een van de weinige bewoners die zich niet in stilzwijgen hullen. “We plaatsen de hekken uit eigen initiatief, in de hoop dat het dit weekend niet uit de hand loopt.”

De Mey is niet te spreken over de stroom van duizenden bezoekers waaraan Doel zich mag verwachten, zo’n 7.000 verspreid over twee dagen. Ze hebben met dertien van de vijftien gedomicilieerde Doelenaars een klachtenbrief ondertekend, klinkt het gefrustreerd, “maar we hebben de rechtszaak verloren, dus we moeten ons erbij neerleggen dat Doel dit weekend een festivaldorp is”.

Eerder dit jaar raakte bekend dat er vlak naast Doel een nieuw dok wordt gegraven. In ruil kan het dorp blijven bestaan, nadat eerder de toekomst van een plek die al jarenlang aan het verkommeren was, op het spel had gestaan. Dat een deel van de inkomsten geïnvesteerd wordt in de heropleving van Doel sust De Mey niet. “Het gaat mij niet om de overlast, maar om het gebrek aan respect. Het dorp kan de drukte niet aan, en wij willen niet het imago krijgen van een festivaldorp. Wil jij op zo’n plek wonen? Ik niet.”

“We willen Doel gewoon weer in een positief daglicht stellen”, countert organisator De Decker, die er ook op wijst dat Doel Festival een goed georganiseerd festival is en geen illegale rave. “We hebben échte horror meegemaakt”, zegt een mevrouw die haar honden uitlaat, verwijzend naar de jaren dat de Doelenaars in onzekerheid leefden. Dan is dit klein bier, vindt ze. “Ik kies geen kamp, maar je moet het een kans geven. Misschien kan hier wel iets moois uit voortvloeien.”

“Ik hoop echt dat alle Doelenaars na dit weekend overtuigd zijn”, besluit Gilles De Decker. Straks wordt het slaperige polderdorp, voor een weekend toch, een pulserend polderdorp.

Op 17 en 18 september in Doel, doelfestival.be