Anderlecht eert Michel Verschueren met ruime overwinning tegen KV Kortrijk: “Het was niet perfect, maar ik zag progressie”

‘My way’ galmde door het Lotto Park. ‘Lange Jojo’ moest wijken voor Frank Sinatra, als ultiem eerbetoon aan Mister Michel Verschueren. Anderlecht deed het tegen Kortrijk ook op de manier waarop het moet in moeilijke momenten. Inzet, karakter én agressiviteit. Na één op twaalf weet Anderlecht weer hoe het voelt om te winnen, voorlopig is dat het enige dat ertoe doet. Zolang iedereen maar beseft dat het voetballend stukken beter moet.

De avond eindigde zoals die was begonnen, met een pakkend eerbetoon aan Mister Michel Verschueren. Afgesloten met een beklijvende minuut stilte. Die stilte bleef nog even hangen. Kortrijk knutselde vanaf de aftrap een ingestudeerd nummertje in elkaar, Messaoudi verscheen alleen voor Van Crombrugge. De Algerijn schrok gelukkig voor paars-wit zelf van al die vrijheid en liet de enorme kans onbenut. Anderlecht ontsnapte daar aan een kleine ramp. Stel je voor dat je een wedstrijd waarin het water je al bijna aan de lippen staat ook nog eens op achterstand moet beginnen. “Ik weet ook wel dat we vandaag geen punten mochten verspelen”, zei Mazzu. “Anders... Tja, dan weet je wat er kan gebeuren. Maar mijn jongens hebben hun vertrouwen opnieuw gevonden en dat is goed. Zelf heb ik nooit getwijfeld, maar je zag dat sommige spelers het moeilijk hadden. We hebben getoond dat we nog steeds een kwalitatief sterke groep hebben.”

Het voorbereidende werk voor de openingsgoal kwam uit onverwachte hoek en toch ook weer niet helemaal. Kersvers Rode Duivel Zeno Debast roemt zijn offensieve kwaliteiten niet voor niets. We kunnen de waarde van Debast voor dit Anderlecht niet genoeg benadrukken. Zijn splijtende opening op Duranville leverde in eerste instantie geen gevaar op, maar in een tweede fase dropte Debast de bal op het hoofd van Murillo. De Panamees legde slim af voor Verschaeren en die knalde binnen. Zijn eerste doelpunt van het seizoen, maar Yari was niet blij met zijn goal. Wordt het nu overal een dingetje, niet juichen na een goal? Op de bank haalde Felice Mazzu even opgelucht adem, falen tegen Kortrijk was geen optie meer voor de opvolger van Vincent Kompany.

Defensief kwam Anderlecht nauwelijks in de problemen, maar in aanvallend opzicht was het spelniveau niet van die aard om hoog van de toren te blazen. Anderlecht blijft vaak voor de laterale optie kiezen terwijl Fábio Silva smeekt om verticaal aangespeeld te worden. Anderlecht leek wel zegezeker op het uur. Murillo verlengde een hoekschop en Ashimeru kopte binnen aan de tweede paal. De manier waarop Kortrijk opnieuw in de match kwam, is illustratief voor de periode waarin Anderlecht zich bevindt. Hoedt wilde een hoekschop blind ontzetten en knalde de bal pardoes op het lijf van Selemani, misschien wel de vreemdste goal die Van Crombrugge ooit tegen kreeg.

Het was recordinternational Jan Vertonghen himself die vermeed dat Anderlecht weer zou gaan twijfelen. Vertonghen knikte op een hoekschop van Refaelov zijn eerste in het shirt van Anderlecht tegen de touwen. Anderlecht ging nu wél door. Tanaka tackelde Refaelov onderuit in de zestien. Iedereen had het gezien, behalve scheidsrechter Verboomen, die zag een schwalbe. De VAR wees hem op zijn blunder en Refaelov zette de strafschop om. “Misschien waren we nog niet de volle negentig minuten top, maar beterschap was er zeker. Anders scoor je geen vier doelpunten”, besloot Mazzu. Anderlecht boekte de broodnodige zege en Felice Mazzu kocht zichzelf tijd, maar cijfers zeggen alles. De interlandbreak wordt geen moment van verpozing op Neerpede, integendeel. De uitdaging om van dit Anderlecht een swingend geheel te maken blijft groot.