De Muziekpas maakt verbinding met mensen met dementie en laat ze herinneren wie ze echt waren of zijn
De Muziekpas is een vernieuwend initiatief van Zorg Stekene en Project Odette van de hogeschool Odisee, om te achterhalen welke muziek het geluk van iemand bepaalt. Het is een hulpmiddel om verbinding te maken met mensen met dementie. De juiste muziek wordt aan de juiste personen gekoppeld, ook wanneer die het niet meer kunnen zeggen.
Vandaag, op de Werelddag Dementie werd “De Muziekpas” voorgesteld in woonzorgcentrum De Zoetenaard in Stekene. Het WZC werkte samen met hogeschool Odisee een project uit waarbij de muziek uit de jeugd van een persoon met dementie een belangrijke rol speelt.
“Mensen met dementie kunnen niet altijd hun emoties uiten, zegt projectmedewerker Klaartje Pauwels. “De zoektocht naar verbinding is er vaak één van vallen en opstaan. Het aanreiken van de juiste muziek kan hierbij helpen en geeft ruimte om emoties toe te laten. Muziek ontroert en kan mensen raken, ook al kan je woorden niet meer verstaan of uitspreken”
Muziek ontroert en kan mensen raken, ook al kan je woorden niet meer verstaan of uitspreken
De bedoeling van het project is dat mensen alleen of met behulp van een zorgmedewerker hun muziekpas invullen voordat ze zelf eventueel getroffen worden met dementie. Zo kunnen andere mensen hen nadien op de juiste manier benaderen met de muziek die voor hen belangrijk is, wanneer ze het zelf niet meer kunnen zeggen.
“Wij zijn heel fier op dit project,” zegt ergotherapeut en referentiepersoon dementie, Inge Reekmans. “De aanpak is volledig nieuw en daarom krijgen medewerkers van Zorg Stekene via Project Odette van hogeschool Odisee een opleiding om het gesprek over de Muziekpas goed te kunnen begeleiden. Samen met hen proberen we alles in een goed werkend platform te gieten zodanig dat dit project kan uitgerold worden naar de thuiszorg en naar andere WZC’s”.
“Het is zeker niet de bedoeling dat we daar geld op winnen,” vult Klaartje Pauwels aan. “Het is de bedoeling om het zo breed mogelijk te gaan verspreiden zodanig dat het zo vaak mogelijk kan gebruikt worden en we op die manier heel veel mensen gelukkig kunnen maken.
Op mijn lijst komt er accordeonmuziek want daar gingen we vroeger op dansen
De rusthuisbewoners zijn alleszins enthousiast. “Op mijn lijst komt er accordeonmuziek,” zegt Charel (90). “Daar gingen we vroeger op dansen. Dat is dus mijn muziek. En trompet dat mag ook. De last post bijvoorbeeld. Ik ben daar in Ieper nog naar gaan luisteren. Indrukwekkend! Het haar komt recht op uw armen zo emotioneel is dat”.
Ook Bertha (88) straalt. “Ik heb Frank Sinatra, Roy Orbisson, Dean Martin, eigenlijk hoor ik alle muziek graag, maar niet die moderne dingen van vandaag. Muziek kan je soms triest maken en emotioneel. Als ik het nummertje ‘als sterren aan de hemel staan’ hoor (Bobby Prins, nvdr) dan schieten de tranen in mijn ogen. En van California Blue van Roy Orbisson word ik dan weer heel vrolijk en dans ik op mijn stoel. Want echt dansen dat lukt niet meer”.
