Een jaar na het debacle op het WK in Leuven en het gebakkelei erna zijn de plooien tussen Wout van Aert en Remco Evenepoel gladgestreken. Zo bleek donderdag op de persconferentie, waar de twee grapjes maakten en het in hun antwoorden meermaals met elkaar eens waren. “Vorig jaar waren er inderdaad wat woorden na het WK, maar daar hebben we onze lessen uit geleerd”, vatte Wout van Aert het samen. “Ja, we gaan samenwerken. Ik heb ‘ja’ gezegd, zoals bij een huwelijk. En ja, we hebben erover gepraat.”

“We willen als België winnen”, vulde Evenepoel aan. “Ik ken de capaciteiten van Wout, hij kent die van mij. We kunnen perfect samenwerken in de finale van een zware wedstrijd.” Waarop Van Aert repliceerde: “Als we met elkaar racen dan maken we gewoon meer kans om te winnen. Ik heb normaal toch een betere sprint dan Remco, hij kan van verder aanvallen. Maar hij moet niet te vroeg zijn keuze maken. We moeten beide profiteren van het feit dat we met twee in de finale kunnen zitten. We moeten beide opties open houden. Iedereen verwacht dat ik op een sprint mik maar misschien kan ik vroeger aanvallen.”

“Ik sluit me aan bij Wout”, was Evenepoel het opnieuw eens met zijn co-kopman. “Zo lang mogelijk samenblijven en geen domme krachten verspillen. Misschien is Mount Pleasant niet de zwaarste klim maar het is een lange koers. En het is een WK, dan kan je altijd sneller rijden. Het parcours is ook niet makkelijk, altijd keren en draaien. De vermoeidheid zal doorslaggevend zijn. We zijn trouwens niet de enigen om de wedstrijden te controleren. Ik denk aan Italië, Frankrijk, Nederland... Veel ogen zullen op ons gericht zijn maar we moeten kalm blijven en als een team samenwerken. We moeten situaties als vorig jaar zien te vermijden. Ik, Wout en de zes andere jongens weten hoe ze moeten koersen. Het ideale scenario? Dat we met een groepje van zeven of acht naar de finish rijden na een snelle slotronde en dat we één en twee zijn.” Van Aert vulde aan. “Het komt er vooral op aan om niet te vroeg aan te vallen. Dit is een parcours waarop je je krachten niet te vroeg mag verspillen.”

Matthews en de Fransen

Vorig jaar was Wout van Aert favoriet op het WK in Leuven, maar maakten de Fransen het af. “Zij speelden het toen tactisch sterk door van vroeg aan te vallen, te vroeg voor mij”, stelde Van Aert, die er lessen uit trok. “Ik heb in de winter mijn training al bijgesteld. In de lente was ik al sterker in de finales van de zwaarste wedstrijden. Nu is voor mij Matthews één van de favorieten. Hij rijdt thuis, met het ganse Australische team is in zijn dienst. We zijn hetzelfde type: lang aanklampen en toch nog een goede sprint.” Ook Evenepoel ziet Matthews als één van de topfavorieten. “Het Franse team lijkt me onze grootste tegenstander. En er zullen altijd individuele jongens zijn zoals Mathieu en Pogacar. En de vogels, ook zij zijn tegenstanders. We kijken niet naar één renner.”

De Belgen zijn al enige tijd in Australië. “Dat is niet onbelangrijk voor de sfeer”, aldus Van Aert. “Het is anders dan een paar dagen voor een wedstrijd samenkomen. Als je twee weken samen bent, moet je toch een beetje aanpassen. Maar het was niet enkel belangrijk voor de sfeer, ook voor de fysieke aanpassing, de jetlag. De reis vanuit Canada was zwaar maar nu ben ik hersteld. Ik voel me goed. Vandaag was het de eerste dag slecht weer, voordien heb ik altijd goed kunnen trainen. Of ik mijn beste vorm heb? Moeilijk te zeggen. Ik voel me klaar, mijn opbouw verliep zoals gepland.”

Ook Remco Evenepoel denkt dat hij na een loodzware Vuelta en de jetlag nog voldoende benzine in de tank heeft om zondag nog een laatste keer te knallen. “Ik voel me beter dan een week geleden. Er zit meer energie in mijn lichaam. Vandaag was de eerste dag dat ik later dan 6u30 wakker werd. Dat is goed nieuws. Het lichaam is eindelijk hersteld. Of ik de benen van Luik-Bastenaken-Luik heb valt moeilijk te zeggen. We zijn in een andere fase van het seizoen, ik weeg ook drie kilo lichter. Een vergelijking maken heeft dus geen zin.”

“Geen spijt van de tijdrit”

In tegenstelling tot Remco Evenepoel reed Wout van Aert geen tijdrit. Volgens een sommigen een gemiste kans nu blijkt dat de relatief onverwachte Tobias Foss, een ploegmaat van Van Aert met de wereldtitel aan de haal ging. “Neen, ik heb geen spijt dat ik de tijdrit niet gereden heb”, zegt Van Aert. “Die beslissing heb ik al in het voorjaar genomen en daar wilde ik niet vanaf stappen. Je verwijst naar de naam van de winnaar maar het is te makkelijk om te zeggen dat ik gewonnen zou hebben mocht ik aan de start hebben gestaan.”