“Dit is geluk, hé”: Remco Evenepoel gooit kusjes naar verloofde en ouders wanneer hij ze ziet op telefoonscherm en verklaart opvallend zegegebaar

“Proficiaaaaaat”, klonk het bij Patrick, Agna en Oumi. “Dit is geluk, hé”, reageerde de wereldkampioen. “Ik ga jullie straks bellen want ik heb nog veel verplichtingen.” Opnieuw weerklonk gejuich vanuit Schepdaal.

Helemaal doorgedrongen was het nog niet bij Evenepoel zelf. “Te gek voor woorden”, zei hij met een kamerbrede glimlach. Tegelijk stak hij meteen een pluim op de hoed van zijn ploegmaats. “We hebben als ploeg de perfecte koers gereden. Om dit dan te kunnen afmaken, is een droomscenario. Het was blijven proberen voor mij tot er een afscheiding was. Dat alleen Lutsenko mee kon, was perfect. Ik voelde snel dat ik beter was dan hem en besliste om de klim vol op te rijden. Vanaf dan ‘volle bak’ en zonder twijfels tot de meet.”

Na Luik-Bastenaken-Luik, Clasica San Sebastian en de Vuelta volgde nu het wereldkampioenschap als kers op de gigantische taart. “Beter dan dit seizoen zal het niet meer worden. Dit ga ik nooit overtreffen”, aldus Evenepoel.

Over zijn zegegebaar - vingertje op de mond - zei Evenepoel nog: “Dat was een verwijzing naar het WK van vorig jaar. We hebben als Belgische ploeg getoond dat de kritiek van toen deels onterecht was. We hebben revanche kunnen nemen op wat er vorig jaar is gebeurd.”

“Het was een lang seizoen”, sprak Evenepoel even ervoor in zijn flashinterview. “Ik ben ongelooflijk tevreden dat ik het op zo’n manier kan afronden. Gelukkig had ik de benen vandaag.” Over de samenwerking met Lutsenko: “Je wilt met twee zo lang mogelijk voorop blijven, maar ik voelde me sterker. De laatste passage op de Mount Pleasant was enorm zwaar. Mijn benen explodeerden, maar ik wist dat het nadien zo goed als over was. Mijn voorsprong werd groter en groter.”

“Het WK volgend jaar wordt al in augustus verreden. Zo mag ik de trui wat minder lang dragen, al maakt dat nu niet veel uit. Ik heb dit jaar een monument gewonnen, een grote ronde en het WK. Dat is alles wat ik kon winnen. Ik beleef een droom. Het wordt een groot feest. Ik denk niet dat ik mijn bed zal zien.”

Zijn knalseizoen levert Evenepoel binnenkort ook de nodige huldigingen op. Volgende week zondag, 2 oktober, wordt hij ereburger van de gemeente Dilbeek en vertrekt hij per fiets vanuit geboortedorp Schepdaal richting Brussel, waar hij op het stadhuis wordt verwacht voor een huldiging. “Fantastisch dat mijn stad mij wil eren”, zei Evenepoel. “Ik hoop dat het een balkonmoment op de Grote Markt zoals de Rode Duivels wordt en dat er veel volk is.”