Remco, we zijn nu enkele uren na de wedstrijd. Wat zijn de gevoelens?

“Ik kan het nog altijd niet echt vatten. De koers is nu toch al even gereden en ik heb nog altijd het gevoel dat ik op een wolk zit. Dit heb ik nog nooit meegemaakt en dat zal straks in België alleen maar grootser worden.”

Wat verwacht je als je terug in België bent?

“Daarover ga ik mij nu het hoofd niet breken. Ik wil gewoon genieten van de avond met de ploeg en een hamburger met frietjes, want dat is te lang geleden. Alcohol? Toch niet! Ik drink nooit alcohol. Mocht ik het nu drinken, dan moet ik zeker overgeven en daar heb ik geen zin in. Terug in België wil ik wel volop genieten, van mijn eindzege in de Vuelta en mijn zege hier vandaag. Ik denk dat je me de hele winter op feestjes gaat terugvinden. (lacht) Allez, toch de eerste maand.”

De burgemeester van Brussel heeft intussen laten weten dat je op 2 oktober welkom bent op het Brusselse stadhuis.

“Ik hoop dat er veel volk zal zijn en dat het die dag niet gaat regenen, dat we er een mooi moment van kunnen maken. Ik vind het superleuk dat mijn stad mij wil eren. Met een balkonmoment, zoals de Rode Duivels? Daar ga ik toch van uit. Allez, ik hoop het: dat zou echt wel mooi zijn.”

Je vriendin Oumi postte een foto van jou toen je een jaar of vijf was in de regenboogtrui van Tom Boonen. Was dat een van je eerste fietstruien?

“Ja, samen met een truitje van Robbie McEwen toen hij nog voor Lotto reed. Toen al was zo’n trui van wereldkampioen voor mij het mooiste wat er bestond. Neen, ik droomde er nog niet van omdat ik toen nog volop voetballer was. Maar als Belg en als wielerliefhebber was zo’n WK, samen met de Tour en de klassiekers, het allerhoogste.”

Je trouwt op 9 oktober, maar je hebt naar het schijnt nog geen trouwkostuum. Is trouwen in de regenboogtrui een optie?

“Daar breng je mij op een idee! (lacht) Ik zal Oumi vragen of ze dat ziet zitten. Maar ik denk toch dat ik een echt kostuum zal moeten gaan halen. Die druk leg ik volledig bij mijn mama.”

Verklaar eens je zegegebaar, alsof je mensen het zwijgen wilde opleggen?

“Ik wilde aantonen dat we het als Belgische ploeg wél kunnen, dat de kritiek van vorig jaar deels onterecht was en dat we revanche hebben kunnen nemen voor alles wat er vorig jaar gebeurd is.”

Op Mount Keira miste je wel de eerste belangrijke vlucht omdat je net een bidon was gaan afgeven.

“Ik wilde ook bij Sven aangeven dat ik me goed voelde maar op het moment dat ik terug bij het peloton aansloot, vertrokken ze. Paniek? Neen! Ik heb er met Yves (Lampaert, red) nog mee gelachen. Dat het vorig jaar op 180 kilometer van de meet begon en nu op 230 kilometer. Het was echt gek. Maar panikeren hoefde niet omdat het een grote groep was en dat werkt zelden. En bovendien hadden we Wout mee, dat was heel belangrijk. Het was gewoon een stom momentje (grijnst).”

De ploeg leverde fantastisch werk. Serry in de vroege vlucht, Hermans en Dewulf in de tweede vlucht.

“We hebben de koers gereden die we de voorbije dagen voor onszelf hadden uitgetekend.”

Wat op- en meeviel is dat Zwitserland en Frankrijk in de ontsnapping voluit meewerkten.

“Mijn ploegmaat Mauro Schmid kan dit soort parcoursen zeer goed aan en ik vond ook Bardet een sterke indruk nalaten. Ik denk dat ze zelf hun kans wilden gaan. Ik zeg niet dat ik het gek vond, het was wel ideaal. De Italianen werkten ook mee maar op zijn Italiaans. Ach, wij rijden gewoon de perfecte koers, waren van start tot aankomst mee en geraakten nooit in de verdrukking. Als land waren we de verdiende winnaar, ik ben trots op de wedstrijd die we gereden hebben.”

Had je schrik van Lutsenko?

“Hij was de ideale vluchtgezel omdat ik meteen het gevoel had dat ik hem er bergop zou afrijden. Anderzijds, hij is een sterke coureur die in het verleden al Tourritten won en er in de lastige ééndagskoersen altijd staat. Maar ik voelde vrij snel dat ik iets beter was dan hem. Bij de voorlaatste beklimming van Mount Pleasant ben ik voluit gegaan en lag hij er direct af.”

Waren het daarna de langste of de mooiste 25 kilometer uit je carrière?

“Een combinatie van de twee. Het was een superlange wedstrijd en in de laatste ronde was het ook voor mij afzien. Maar het zijn uiteindelijk de mooiste 25 kilometer uit mijn leven geworden.”

Op je 22ste heb je alles bereikt waar je ooit van droomde: een grote ronde, een Monument en nu ook wereldkampioen.

“En dat allemaal in de tijdspanne van één seizoen. Gek, hé. Beter dan dit seizoen zal het niet meer worden. Iedere renner, ook ik, droomt aan het begin van zijn carrière van zeges in grote rondes, klassiekers en het WK. Ik doe het in één seizoen. Ik vind gewoon de woorden niet om te beschrijven wat ik voel en hoe trots ik ben. Maar ik benadruk dat niemand dit alleen kan. Ik kan niet iedereen bedanken, want dan zitten we hier morgenavond nog.”

Heb je je mailbox al gecheckt?

“Geen wifi en de roaming is hier echt wel duur. Dat zal moeten wachten tot ik terug in het hotel ben.”

Wanneer zien we je voor het eerst weer in je regenboogtrui?

“Het plan was om de fiets aan de kant te zetten. Maar nu ik wereldkampioen ben, denk ik dat ik ook nog een weekje wil doortrainen. (grijnst) En ik kan niet wachten om deze mooie trui volgend seizoen voor het eerst in een wedstrijd te tonen.”

Op Twitter blikte hij nog eens terug naar zijn winterstage in Calpe, waar hij zijn ultieme dromen uitsprak. Dat die allemaal in één seizoen al uitkwamen, had hij toen ongetwijfeld zelf ook niet gedacht : “Ik kan het nog altijd niet geloven...”