Bij de grote gevangenenruil tussen Rusland en Oekraïne enkele dagen geleden zaten ook tien buitenlandse mannen die voor Oekraïne de wapens hadden opgenomen. Een van hen was de Brit Aiden Aslin (28) die sinds 2018 in Oekraïne woonde. Hij en zijn mama getuigen in de media over hun ervaringen.

Zij vertelt over de onzekerheid die ze maandenlang doorstond. “Het voelt niet echt nu”, zei ze tegen BBC. “Ik dacht dat deze dag nooit zou komen. Zijn vrijlating gebeurde van de ene dag op de andere. Het eerste wat ik moest doen was hem een dikke knuffel geven om ervoor te zorgen dat hij echt was”, vertelt ze. “Ze hebben mij en mijn familie bijna zes maanden door een hel laten gaan, door chantage en propaganda,” zei ze.

Maar wat Aslin zelf doormaakte in Rusland is nog zoveel malen erger. “Ik dacht dat ik nooit levend zou weg geraken”, zei hij tegen The Sun. Een Russische agent zou hem tijdens zijn gevangenschap geslagen en neergestoken hebben. De man rookte een sigaret, knielde voor de Brit en vroeg hem: “Weet je wie ik ben?” Aslin antwoordde dat hij dat niet wist. De Rus reageerde met de woorden “Ik ben je dood.” Daarna vroeg de agent hem of hij een snelle of een mooie dood wou. Aslin antwoordde in het Russisch: “Een snelle dood.” De Rus glimlachte en zei: “Nee, je krijgt een mooie dood... en ik ga ervoor zorgen dat het een mooie dood wordt.’’

LEES OOK. De prijs van gevangenschap: Oekraïens leger geeft foto’s vrij van Marioepol-strijder

De volgende vijf maanden werd hij 24 uur per dag vasthouden in een kleine cel vol kakkerlakken en andere insecten. Hij kreeg amper zonlicht te zien en moest het Russische volkslied continu aanhoren. Hij werd ook geregeld in elkaar geslagen.

In mei werd in Rusland een proces georganiseerd waarin Aslin beschuldigde was. Hij kreeg de doodstraf en zou voor een vuurpeloton moeten verschijnen. “Gedurende de vijf maanden in gevangenschap kon ik niet huilen. Toen ik hoorde dat ik de doodstraf had gekregen wilde ik huilen, maar ik kon het gewoon niet. Het was letterlijk een kwestie van overleven. Je leven ligt in handen van deze mensen en je doet wat ze je zeggen te doen of je lijdt onder de gevolgen. Ondanks alles wat we hebben meegemaakt, wist ik dat we vroeg of laat licht aan het eind van de tunnel zouden zien en dat ik terug zou komen om Diane (zijn vriendin, red.) en mijn familie te zien.”

(sgg)