Geen revanche tegen Oranje en nog meer twijfels richting Qatar: Duivels slikken onnodige nederlaag

Hoe bestaat het dat de Rode Duivels in juni met 1-4 van dit Nederland verloren? Akkoord, een Oranje met Frenkie de Jong en Memphis Depay. En een Oranje dat het zich vandaag kon veroorloven om zelfs met 0-2 te verliezen. Maar dan nog bereikte België die avond op de Heizel een absoluut dieptepunt onder Roberto Martínez. Zonder zelf te overtuigen, straalden de Duivels vanavond immers een pak meer vernuft en metier uit. Al vertaalde dat zich zelden in opwindend voetbal.

Het openingskwartier, al is ook dat ruim geteld, was nog het best. Waarin de Duivels ook de beste kans versierden. Onana met de goeie dribbel en aflegger voor Eden Hazard, die zijn schot miste. Het zegt veel over deze Eden: tegen Celtic zal hij in een geolied Real Madrid nog weleens kunnen dartelen, maar op een WK tegen een topland? De vrees wordt groter met de week waarop Ancelotti Eden weer op de bank houdt.

Amadou Onana, meteen het lichtpunt van de avond. Zonder complexen vond hij net als bij Everton ook bij de Rode Duivels meteen zijn draai centraal op het middenveld. Of Onana de man is die het tegen pakweg Marokko gaat openbeuken, is nog maar de vraag. Maar fysieke présence tegen Kroatië, of hopelijk in een later stadium in Qatar, brengt Onana sowieso bij. Voor Youri Tielemans wordt het nu echt wel oppassen.

Batshuayi dreigde nog eens, Castagne trapte wild over en Witsel kon net niet bij een pass van De Bruyne. En na de pauze miste Onana van dichtbij en besloot Castagne voorlangs. Dan was Lukebakio er met stip nog het dichtst bij, maar zijn geweldige retro in de allerlaatste seconde had een veel beter lot verdiend dan de paal. Maar dat was het dan ook wat betreft Belgisch gevaar. Oranje deed lange tijd nog slechter, maar kende wel een opleving na de pauze. Met dank aan slordigheden van de Rode Duivels. En zo stond het na een stilstaande fase plots 1-0.

Debast, verrassend opnieuw in de basis gestart (wat met Leander Dendoncker?), raakte Van Dijk bij een corner kwijt en de Liverpool-verdediger profiteerde. Sneu. Niet in het minst voor Debast, die net als tegen Wales boter had gegeten bij de tegengoal. Ook de invalbeurten van Carrasco, Trossard, Tielemans en vooral De Ketelaere brachten weinig zoden aan de dijk. Courtois, uiteindelijk de enige écht op niveau, moest zelfs de 2-0 vermijden.

En zo overheerst vooral negativiteit. Een nieuwe prestigeslag met Oranje verloren. Geen sprake van revanche na die smadelijke avond in juni. Voor het eerst in zowaar vijftig interlands niet gescoord. Voor de vijfde keer op rij van een land uit de top tien verloren. Ongelukkige generale repetitie.

Gelukkig is er nog Remco Evenepoel.