Spaanse pers zag hoe Hazard van het veld getrapt werd (“explosieve cocktail”), Nederlandse media aan de klaagmuur: “Voetbal van soms ultieme onhandigheid”

De Spaanse pers en meer bepaald de Madrileense kranten ‘AS’ en ‘Marca’ zetten de volgspot op Eden Hazard. Maar waar ‘Marca’ de verdediging van Hazard op zich nam, trok ‘AS’ in de aanval. Voor die eerste is Eden plots het slachtoffer van zijn klasse, de titel zegt alles: ‘De explosieve cocktail van Hazards voetbal: de fouten die hij wekelijks moet ondergaan.’

‘Marca’ wijst naar de gestalte van Hazard, zijn erg korte draaicirkel en zijn manier van voetballen en dribbelvaardigheid in het bijzonder. “Zijn grootste kwaliteit is tevens zijn grootste straf. In 64 minuten voetbal werden er vijf fouten op hem gemaakt. Hij controleert de bal en beschermt die, om dan steevast een tik van een tegenstander langs achteren te krijgen. Keer op keer was het van dat in de Johan Cruijff ArenA en telkens zonder de minste noodzaak of aanleiding. Niet eens in gevaarlijke positie, maar wel steeds met hetzelfde resultaat: Eden op de grond.”

“Na de laatste overtreding gingen de alarmbellen af, toen Hazard zichtbaar pijnlijk tegen het gras ging na een harde tackle van De Roon. Twee minuten later verving Thierry Henry hem door Trossard. Het enige goede nieuws voor Real Madrid is dat Hazard van het veld kon zonder de hulp van de medische diensten. Zo werd het een uur voetbal voor Hazard waarin hij geen rol van betekenis had en Van Dijk de enige goal maakte in een gesloten match.”

Dan was ‘AS’ een pak harder voor de match van Eden. “De madridista liep er verloren bij. Hij was nauwelijks betrokken en als hij opviel, was dat door een gebrek aan intensiteit en concentratie. Zoals bij die ene kans die hij al snel voor de voeten kreeg. Het hielp ook niet dat zijn ploegmaats een ongemotiveerde indruk nalieten. Dit zijn precies de wedstrijden die Eden niet nodig heeft en niet in zijn proces passen om weer de oude te worden. Laat staan om vertrouwen te kweken.”

“Want dit was een match waarin de verdedigers zonder veel risico uitvoetbalden, dikwijls door de lange bal te gebruiken, zodat de aanvallers voor een schier onmogelijke opdracht stonden. Zo wordt het voor Eden moeilijk om voet aan grond te krijgen in de WK-selectie van Martínez. Dit was weer een gemiste kans om op de trein te springen.”

“België stond voor een mission impossible om zich nog te kwalificeren voor de Final Four en dat was eraan te zien. Zo kreeg de derby al snel een semi-vriendschappelijke toon. Geen van beide teams pakte uit met het hele arsenaal en het tempo lag lang veel te laag. Veel baltoetsen, maar weinig agressiviteit of diepgang. Misschien niet eens zo onlogisch, met het WK dat binnen een paar maanden voor de deur staat.”

‘AS’ zag ook een “aardse” De Bruyne, in plaats van de bovenaardse van tegen Wales. En had lof voor Courtois. “Na de pauze was Oranje iets agressiever en testte Dumfries de reflexen van Courtois, die nog steeds katachtig is. Aan de tegengoal kon hij weinig doen.”

Ook in de Nederlandse pers viel net zoals bij ons vooral de lage intensiteit op. “De Derby der Lage Landen was vooral letterlijk een kwestie van laag niveau”, stelt ‘De Volkskrant’ vast. “Het stadion was volgelopen voor deze vroege uitzwaaiwedstrijd voor het WK. De mensen zagen weinig kansen, weinig gevaar, weinig dat betoverde of aanleiding gaf tot een nagesprek in de auto. Het was al met al iets te vaak voetbal van ultieme onhandigheid, in vrijwel elk opzicht.” Toch droomt de Nederlandse krant al luidop van succes in Qatar: “Nog maximaal zeven duels winnen en Oranje is wereldkampioen.”

“Het spelsysteem van bondscoach Louis van Gaal dat in de laatste interlands steeds tot dynamisch voetbal leidde, oogde nu wat traag en voorspelbaar”, schrijft het ‘AD’. “Ook door de hoge weerstand. Topploeg België nam de wedstrijd een stuk serieuzer dan in juni in Brussel. De bezoekers kregen weliswaar minder kansen dan Oranje, maar waren tot de openingsgoal wel de dominante ploeg.”

“Lange tijd was het bovenal een wedstrijd voor de bondscoaches, minder voor het publiek. Nederland en België hielden elkaar tactisch een helft lang in evenwicht, spelend in vergelijkbare formaties met drie centrumverdedigers. Oranje werd nadrukkelijk getest door de Belgen, op een manier die Van Gaal volop bruikbaar analysemateriaal zal geven richting het WK. België trad op papier aan in een 3-4-3, maar met een voortdurend zwervende Kevin de Bruyne - en met Eden Hazard in een vrije rol vanaf links.”

“Het publiek in de Johan Cruijff ArenA werd bepaald niet verwend met een nogal zouteloze pot voetbal. De ruime 1-4-nederlaag van in juni kwam hard aan bij onze zuiderburen en deed twijfels ontstaan over de kracht van de Rode Duivels. In Amsterdam waren beide ploegen aan elkaar gewaagd, waarbij Oranje en België fases van balbezit afwisselden, maar de Duivels voor rust wel meer dreiging richting het Nederlandse doel ontwikkelden.”