Schrijver Leo Pleysier wist het al toen hij in 1989 zijn bestseller schreef, Wit is altijd schoon, maar helaas zijn blanke vloeren en muren ook snel vuil. Daar kan ook het vernieuwde KMSKA van meespreken. Bij ons museumbezoek zaterdag sprong het al in het oog dat er op de witte hoogglans vloer in de nieuwe zalen tegen de avond zwarte vegen zaten. Toch lag de vloer van diezelfde museumzalen er op zondagochtend tegen de komst van de eerste bezoekers weer spic en span bij. De poetsploeg was ’s nachts al langs geweest. Een industriële poetsmachine, aangevuld met een speciale ‘gomtechniek’ bracht soelaas.

Toch doken er maandagochtend foto’s op van fel besmeurde muren en vloeren in de nieuwe zalen van het KMSKA. Het weekend daarvoor was het museum na een renovatie van elf jaar weer opengegaan. Zowel op zaterdag, als op zondag hadden toen telkens 7.500 mensen het museum bezocht. “Het maximumaantal om op een degelijke manier van een museumbezoek te kunnen genieten”, deelde KMSKA-directrice Carmen Willems toen mee. “Hadden we gewild, we hadden nog veel meer tickets kunnen verkopen.” Op vragen rond de besmeurde infrastructuur wenste het museum maandag niet in te gaan: “Op vlak van facility zijn we nog een aantal zaken aan het optimaliseren.”

Op Radio 1 reageerde Carmen Willems, directeur van het KMSKA, dat ze samen met de medewerkers van het museum ging bekijken wat er op korte termijn hoeft te gebeuren om het ‘probleem’ aan te pakken. “We wisten dat het een gevoelige vloer zou zijn. Als mensen met donkere schoenen uit slecht weer komen, dan wordt de vloer vuil en krijg je makkelijk zwarte strepen.”

Toch is iedereen - hoe kan het ook anders - welkom voor Willems, maar toch geeft ze nog een tip met de knipoog mee: “Iedereen mag afkomen, maar draag alstublieft witte schoenen.”

Contrast

Voor het Rotterdamse KAAN Architecten dat instond voor de restauratie en renovatie van het KMSKA geeft Valentina Bencic aan dat de keuze voor witte vloeren en muren in het moderne museumgedeelte bewust werd gemaakt. “We wilden het contrast tussen het oude en nieuwe compartiment zo scherp mogelijk stellen. Het klassieke gedeelte van het museum, waar de oude kunst hangt, voelt met zijn matte kleuren en natuurlijke materialen heel aards. Het nieuwe gedeelte met zijn moderne kunst is bewust ontdaan van alle kleur. Het wit van de muren, vloer en plafond voelt ‘zen’ aan, alsof de ruimtes los van de werkelijkheid staan. De reflectie van de witte hoogglans vloeren versterkt dat gevoel.”

Navraag bij aannemers leert dat bij hoogglans- of gietvloeren de gebruiker geen compromissen moet sluiten rond de kwaliteit of eigenschappen van de vloer. Bart Appeltans, interieurarchitect bij het populaire woonprogramma Blind Gekocht, sluit zich daarbij aan. “Ik heb de bewuste vloer in het KMSKA nog niet gezien en ken ook het exacte materiaal niet, maar het is natuurlijk wel zo dat je op een effen witte vloer, of die nu glanst of mat is, het vlugst vuil ziet. Gietvloeren hebben wel de eigenschap dat ze makkelijk te onderhouden zijn. Ze werden in de woningbouw geïntroduceerd via de wereld van de laboratoria. Vloeren moeten daar zeer hygiënisch zijn en snel en goed gekuist kunnen worden. Gietvloeren zijn zeker ook geschikt voor zwaar en langdurig gebruik, ze kunnen tegen een stootje. Maar als er over zo’n witte vloer veel mensen met zwarte zolen lopen, dan moet je de vegen erbij nemen.”

Muren witten

Wat de besmeurde muren betreft, kan men alleen hopen dat er in het KMSKA afwasbare verf is gebruikt, zegt een anonieme bron uit de galeriewereld. “Zeker na een populaire tentoonstelling zijn vuile muren geen uitzondering. In musea en galeries worden de muren gedurig gewit of bijgekleurd. Na tijdelijke tentoonstellingen en wisselende bruiklenen is dat vaste prik.”

Los daarvan rest de vraag of er het afgelopen weekend niet teveel bezoekers ineens in het museum vertoefden? De toeloop in sommige zalen leek bij momenten zo groot, dat je als suppoost, hoe goed opgeleid ook, weerloos staat. Veel vragen om toch eens over na te denken bij het KMSKA. Zeker omdat op 20 november ook de negende Urban Trail zich een weg door de catacomben en de achterste zaal van het museum baant. Bij de vorige editie was die wedstrijd goed voor achtduizend lopers. Dat zijn veel vuile voeten om weg te boenen.