INTERVIEW. Minister Vincent Van Quickenbor­ne vanuit zijn safehouse: “We zijn in een nieuwe situatie aanbeland: dit is narcoterro­ris­me”

“Mij is op het hart gedrukt daar geen details over te geven. Voor mijn veiligheid, maar ook voor de mensen die mìj beveiligen. Maar: ik heb wel een béétje privacy, natuurlijk.”

“Het spreekt voor zich dat die mensen en hun gezinnen daar even zwaar van afzien. We zijn in een nieuwe situatie aanbeland: dit is narcoterrorisme. De criminele onderwereld wil de samenleving destabiliseren en de overheid in haar klauwen krijgen. We hebben de voorbije tijd gezien hoe ze met elkaar omgaan - denk aan de aanslagen in het Antwerpse, denk aan de beelden van folterkamers. Maar tegelijk is het een teken dat wij - justitie, politie en de politiek - de georganiseerde misdaad in het nauw aan het drijven zijn, dankzij het kraken van hun SKY-telefoons. We hebben hun netwerk blootgelegd tot in Dubai en Zuid-Amerika. We hebben meer dan 1.200 mensen gearresteerd in België - zovéél zelfs dat de gevangenis van de Begijnenstraat in Antwerpen serieus overbevolkt is. We hebben vorig jaar voor 13 miljard euro aan drugs onderschept in de haven van Antwerpen. We hebben een uitleveringsverdrag met Dubai. We hebben een havenverbod ingevoerd voor wie drugs helpt smokkelen. Echt waar, de bedreiging tegen mij is eerder een wanhoopspoging van een bende gangsters. Van naïeve gangsters, zelfs: als ze denken dat ze op deze manier kunnen voorkomen dat het net in België zich rond hun miljardenbusiness sluit, zijn ze verkeerd. Wij gaan de strijd niet opgeven.”

“Het gaat niet om mij. Ze kunnen mìj proberen te pakken, maar daarmee valt ons systeem nog niet in duigen. Het gaat om de veiligheid van onze samenleving, om onze democratie. We kunnen nooit toelaten dat België een narcostaat wordt. Drugscriminelen mogen nooit boven de wet staan.”

“Och, ik heb toen ook betogingen en stakingen over mij heen gekregen. Maar toen ik donderdag, precies om 16.41 uur, het telefoontje van federaal procureur Frédéric Van Leeuw kreeg en daarna mijn vrouw moest bellen, dat was lastig. Het is door mij dat zij dit allemaal moet ondergaan, dat weet ik ook wel. Gelukkig is haar steun onvoorwaardelijk - al moet ik, nota bene de minister van Justitie die overal de wet oplegt, nu hààr wet ondergaan (lacht).”

“Gelukkig hebben we veiligheidsdiensten bij de politie die de dreiging constant analyseren. Op basis van hun rapport oordeelt het Crisiscentrum of het veilig is om de bescherming af te bouwen of niet. Ik ben blij dat ik die beslissing niet zelf moet nemen. Maar je hebt gelijk: dat is de vraag die mijn vrouw en ik ons het vaakst stellen: hoelang duurt het nog? Het besef is wel snel gekomen dat ik - en dat heb ik tegen mijn vrouw ook al gezegd - niet meer alleen naar de bakker zal kunnen, zolang ik minister van Justitie blijf.”

“Ik ga dat niet doen. Ik ben niet van plan om in te binden. Als straks de extreme bedreiging een soort van latent risico wordt, zal het nòg zwaar om dragen zijn. Maar het is niet onmogelijk om vol te houden. ”

“Natuurlijk. En waarom nù? Ik weet het antwoord niet. Ik lees in uw krant de namen die nu circuleren. Maar zullen we ooit precies weten wie de opdracht gaf? Zal het onderzoek de link kunnen leggen tussen de criminelen onderaan de ladder die het moesten uitvoeren en de kingpin die de opdracht gaf? Dat is verre van zeker.”

“Ik werk. Meer dan anders, eigenlijk. Ik heb maandag nog een lang overleg gehad met mijn Italiaanse collega op Justitie, Marta Cartabria, over Kevin D. - de IT’er die in Italië in de cel zat en dreigde uitgeleverd te worden aan Texas. Binnenkort is er ook het federale begrotingsoverleg dat ik nu voorbereid. En ik lees: ik heb twee biografieën van Churchill gekregen en zijn ‘We shall never surrender’ is zeer inspirerend, zeker nu. Elke nacht bommen op de steden en honderden doden: dat was véél grotere miserie dan waar ik nu in zit. Sporten zit er nu niet in - ik loop en zwem nog graag.”

“We hebben de eerste lockdown in 2020 nog met z’n vieren doorgebracht op een klein appartement, dus we zijn - als ik het zo mag zeggen - geoefend (lacht). Met dat verschil dat er nu agenten aan de deur staan. De kinderen doen het goed. We hebben hen uitgelegd wat er aan de hand is en ze begrijpen dat.”

“Simpel: ‘Er zijn stoute boeven die papa willen meenemen.’ Als vader worstel ik er wel mee, met dit alles.”

“Nee, schuldig niet. Wel verantwoordelijk voor hun welzijn en geluk en gezondheid. Maar ze zijn niet bang en ze slapen goed. Dat helpt om de hele toestand de baas te blijven. Je kinderen zijn altijd je hoogste goed en hen wil je altijd beschermen, maar net dàt komt in het gedrang door de job die ik uitoefen. Dat wringt.”