‘Grounded’ toont dat een survivalgame geen doffe ellende hoeft te zijn

Toen ‘Grounded’ een drietal jaar geleden werd voorgesteld, gaven we er eerlijk gezegd geen stuiver voor: we vonden het een idioot idee, en bovendien een dat helemaal niet paste bij Obsidian Entertainment, de door Microsoft Xbox overgenomen Amerikaanse gamestudio die ons onder meer ‘Fallout: New Vegas’ en ‘The Outer Worlds’ bracht. Maar kijk: nu we na een lange early access-periode de volledig afgewerkte game op onze console hebben gedownload, en er voldoende tijd in hebben doorgebracht, haasten we ons om je te zeggen dat ‘Grounded’ een hoogst prettige ervaring is. Zelfs voor spelers die niet zo’n hoge pet op hebben van het survivalgenre.

Een survivalgame, waarin je tijdens je avontuur constant in de gaten moet houden of je personage wel genoeg drinkt en vast voedsel consumeert: dat kennen we namelijk al. En we weten ook dat de belangrijkste reden waarom sommige spelers er niet tuk op zijn ligt in het feit dat de prilste games uit dit veld vrij hermetisch van aard waren. ‘State of Decay’, ‘Rust’, ‘DayZ’ en andere games zochten hun uitdaging vaak in de doffe ellende waarin ze je brachten, alsof de eerste uren van een doorsnee rollenspel ineens werden uitgesmeerd over dagen of weken. Maar de afgelopen twee jaar viel er een kleine kentering waar te nemen in het genre: nieuwe titels als ‘Valheim’ en nu ‘Grounded’ staken wat meer snelheid in de progressie van je personage, waardoor je al veel sneller in staat bleek om kleinere gevaren het hoofd te bieden, en je honger- en dorstmeters ook niet al te snel werden gedraineerd. Zelfde spelmechanieken dus, maar wel wat relaxter. En dat hielp, want met name ‘Valheim’ werd een vette hit, waarin miljoenen spelers lang genoeg bleven om de mythische wezens uit het vikingdodenrijk aan te vallen.

Diezelfde vibe voel je ook in ‘Grounded’. Je voelt je niet meer bedrukt door de survivalmechanieken, en zeker in de singleplayercampagne heeft de game zichzelf een uitstekende structuur aangemeten, zodat je je overlevingsdoelen én die voor het ontrafelen van het mysterie van je spectaculaire krimp. Wat dat laatste betreft: dat is eerder een soort metavertelling, waarvan je de aanwijzingen al spelend tussen het metershoog lijkende gras zult vinden. De kern van de game, en het element waaruit hij zijn plezier haalt, zit eerder in het bouwen van je plaats in de gamewereld, en in het krijgen van een grotere en grotere greep daarop, inclusief de insectoïde vijanden die je het hoofd moet bieden.

Of en wanneer je een game als ‘Grounded’ beu wordt, hangt volledig af van je eigen voorkeuren. Wanneer je hem met meerdere spelers in co-op speelt, is er een grote kans dat je samen met de andere spelers een sociale flow bereikt waardoor je steeds opnieuw terug naar jullie grasperkje zullen terugkeren. Het is er prettiger om te blijven dan ondergetekende aanvankelijk dacht.