Het overleg met onze collega over de beoordelingen van Standard verliep via WhatsApp. De scores werden met het berichtje lager. Om maar te zeggen hoe matig/slecht Standard was.

Seraing had zomaar drie keer kunnen scoren voor de rust. Na amper tien minuten mochten de bezoekers van een paar kilometer verder juichen. Mbow kreeg de bal pardoes voor de voeten na een corner, waarna hij via de lat binnentrapte. Vervolgens trof Sambu ook nog eens de paal en was Marius – wel een werker, geen afwerker, twee letters maken in deze een wereld van verschil – te onbesuisd toen hij alleen op Bodart mocht afgaan.

Het balbezit was nochtans voor Standard in de eerste helft: 74 tegenover 26 procent. Maar Standard deed er o zo weinig mee. Verschillende steunpilaren, onder wie Amallah, haalden niet hun niveau van de 3-0 tegen Club Brugge – de slordigheden waren niet op één hand te tellen. En als het dan toch eens tot een kans kwam, was er geen efficiëntie: Perica en Cimirot lieten de gelijkmaker liggen.

Aan de fans lag het niet: Sclessin kolkte weer als vanouds. De supporters van Standard hebben hun enthousiasme teruggevonden. De recente 12 op 12 heeft daarbij geholpen, maar ook coach Deila – met de vurige Noor kan de net zo hevige achterban zich vereenzelvigen.

Het werden evenwel geen vijf zeges op een rij. Meteen na de rust kwam Seraing op 0-2. Poaty knalde héérlijk binnen.

Standard wilde wel reageren – althans, dat vermoeden we, maar helemaal zeker zijn we niet –, maar het lukte simpelweg niet. Seraing kwam op geen enkel moment in de verdrukking en pakte zo gouden punten in de strijd om het behoud.

Afsluiten doen we met een sms’je van onze collega: “Er zullen wat buizen zijn.” Streng, maar rechtvaardig: Standard was ondermaats.