Koningen van de fotofinish: RC Genk won drie keer op rij door goal in absolute slotfase

Veel balbezit. Weinig kansen. Tot daar de korte samenvatting van KV Oostende-Racing Genk. Op minuut 88 stond het 1-1. Tot Daniel Munoz van dichtbij een hoekschop tegen de touwen kopte.

Racing Genk won. Alweer. Door een goal in de absolute slotfase. Opnieuw. Bryan Heynen had het Munoz voorgedaan tegen AA Gent. Hij maakte de 1-0 in de negentigste minuut. Ally Samata deed hetzelfde tegen Union in minuut 92 (1-2). De voorbije drie speeldagen hadden Racing Genk drie punten kunnen opleveren. Het werden er negen. Zes punten meer.

Coach Wouter Vrancken weet aan wat dat ligt. “Dit heeft niets met tactiek te maken. Of met de trainer - het is niet omdat ik drie wissels doe, dat de wedstrijd plots verandert. Dit is mentaliteit. Punt.”

Vorig seizoen had Racing Genk nog de reputatie van een bende ideale schoonzoonen (plus Théo Bongonda). Veel is de ploeg niet veranderd. Van de elf basisspelers tegen KV Oostende was er geen enkele nieuwkomer bij. En toch lijken de schoothondjes dit jaar tanden gekregen te hebben. Dat gaat verder dan de late goals. In money time stonden er tegen KV Oostende vier Zuid-Amerikanen te schuimbekken tegen een spits van KV Oostende die een halve elleboog had gegeven.

Wouter Vrancken heeft peper toegevoegd aan de flauwe soep van vorig jaar. Hij wuift dat zelf weg. “Dit is de verdienste van de groep. Ik zie jongens die elkaar aanspreken wanneer het minder is. Die voor elkaar door het vuur gaan.” Bescheidenheid siert een mens. Maar de transformatie van Genk is te groot, met te veel spelers die er vorig seizoen ook speelde, om de bijdrage van de trainer te minimaliseren.

Voetballend was het niet de beste wedstrijd van Genk. Vermoeidheid na een lange interlandweek speelt daarin een rol. De Zuid-Amerikaanse connectie had met moeite 48 uur om te herstellen van hun jetlag en verzuurde spieren. Volgens de trainer speelden de Limburgers daarom soms “te geforceerd” en maakten ze het zichzelf te veel “te moeilijk. Maar: “We zijn blijven pushen.”

De mentaliteit was top. En vooraan was er ene Paul Onuachu die voor het eerst in vier maanden nog eens een goal kon maken. Eindelijk. Onuachu moet duidelijk nog wennen aan het voetbal dat het vernieuwde Genk speelt, met beduidend minder hoge voorzetten vanop de flank. Na z’n derde basisplaats scoorde de uittredende Gouden Schoen eindelijk z’n eerste van het seizoen.

Vrancken: “Voor een spits is het belangrijk dat hij niet alléén focust op die goals. Die komen wel, als je je spel speelt. Paul heeft goed gewerkt voor de ploeg. In de omschakelmomenten was hij misschien wel onze beste aanvaller. We spelen op een andere manier dan vroeger. Voor Pauk is dat aanpassen. Maar hij groeit daarin. Met die goal als beloning.”

Genk staat of valt niet met Onuachu. Acht verschillende spelers scoorden al voor Genk. Ook mindere wedstrijden kunnen ze winnen op basis van karakter en strijd.

Vrancken: “Ik kan alleen maar fier zijn.”