Remco Evenepoel maakt komaf met reële interesse van Ineos en andere teams: “Heb geen enkele reden om te vertrekken”

(lacht) “Een beetje toch, ja. Maar mij hoor je niet klagen. Ik heb alleen maar genoten van alle vieringen en huldigingen. Vanmorgen (gisterenmorgen, red.) heb ik op training mijn hoofd wat kunnen vrijmaken en alles wat de voorbije dagen en weken is gebeurd even kunnen laten doordringen. Het zijn dingen die me eeuwig zullen geheugen. Nu kijk ik uit naar mijn eerste koers in de regenboogtrui. De laatste meteen ook van dit jaar. Daarna zal ik er klaar mee zijn.”

“Sportief: niks speciaals. Ik heb een zware week achter de rug, lag constant laat in bed. De frisheid is weg. Ik start dan ook niet om te winnen, maar om zoveel mogelijk te genieten en de mensen mijn trui te tonen. Een ‘cadeautje’ voor de fans, wordt het. Mijn manier om iedereen te bedanken die me in dit geweldige seizoen heeft gesteund. Dat mag nu wel eens, voor ik aan 2023 ga denken. Ik vermoed dat het in een typische wielerstad als Binche weer een ‘zottenkot’ zal worden. Voorts ben ik wel een beetje... nerveus zal ik niet zeggen, maar toch benieuwd. Ik weet van mezelf hoe een renner opkijkt naar de wereldkampioen in het peloton. Die toch altijd dat extra metertje ruimte krijgt.” (knipoogt)

“Dat wordt een mooi moment. Phil is één van mijn wieleridolen. Bekijk zijn erelijst, die zegt genoeg. Vooral de manier waarop hij al die grote koersen won, spreekt tot de verbeelding. Als renner én als mens is hij een groot voorbeeld. Dat ik nog enkele jaren samen met hem heb mogen koersen en zelfs voor hem heb mogen werken, maakt me trots. Iljo is dan weer heel belangrijk geweest in mijn eerste profjaren. En in het bijzonder ook na mijn zware val in Lombardije. We hebben elkaar toen niet zoveel gezien, maar constant informeerde hij naar me en naar hoe mijn revalidatie verliep. Hij deelde al zijn koers- en levenservaring met me, gaf me wijze raad in de stappen die ik zette.”

“Absoluut. Ik heb mezelf soms verrast, moest me af en toe in de arm knijpen. Maar de zeges in de Vuelta en op het WK hebben mij en het team enorm veel vertrouwen geschonken. Ik wéét nu dat ik voor een klassement kan vechten en zo’n grote ronde kan winnen. Dat wil ik verder ontwikkelen.”

“Ik zie geen enkele reden om te vertrekken, ben gelukkig waar ik ben. Er is intern, binnen de ploeg, ook nooit over gesproken. Dat vertrouwen, waarover ik het net had, is wederzijds. Jammer dat van zo’n ‘geruchtje’ bijna een feit werd gemaakt. Ik viel compleet uit de lucht toen Patrick (Lefevere, red.) me belde. Ja, er was interesse. Van meerdere teams (ook Israel-Premier Tech, red.) zelfs, al vóór de Vuelta. Maar een switch zal niet voor meteen zijn. Ik heb hier heel veel vrienden, schiet uitstekend op met ploegmaats en personeel. Zij dragen mee bij tot mijn goede gevoel. En dus automatisch ook tot mijn prestaties.”

“Neen. Die knoop hadden we in de winter al doorgehakt. De combinatie Vuelta-WK zou nefast worden voor mijn frisheid en topvorm voor ‘Il Lombardia’, wisten we. Om daar te scoren moet je 100% zijn. En niet, zoals het nu dreigt te worden, worstelen van bij de start. En dan misschien tiende of vijftiende finishen. Het is een Monument dat ik zeker eens wil winnen in mijn carrière. Maar dan moet ik me er ‘all in’ op kunnen voorbereiden, net zoals ik dat voor Luik-Bastenaken-Luik heb gedaan.”

“Na mijn Vueltazege gingen er veel stemmen op om me zo snel mogelijk in de Tour te krijgen. Maar er is een plan, met de ploeg. Waar in principe niet van afgeweken wordt. Laat ons rustig blijven. De rittenschema’s eens bestuderen. Kijken hoeveel tijdritkilometers er in elke ronde zitten. En dan beslissen. Het heeft geen zin om sneller te willen lopen dan we in het hoofd hebben zitten. Er is tijd. Ik ben pas 22. Alles stap voor stap. De Vuelta was een eerste mooie richting ‘Grote Droom’. Maar het kan nog meerdere jaren duren voor ik hem echt realiseer.”

“Dat wel. Eigenlijk kan ik de komende jaren, wat fysieke en mentale voorbereiding en uitvoering betreft, gewoon ‘copy paste’ doen.”

“Hij gaat 70 km/u rijden! (lacht) Neen, tuurlijk zal hij het breken. ‘Mister Top-Ganna’ is de man met de grootste ‘power’ in de benen op een tijdritfiets. Het record dat hij zal neerzetten, zal heel lang standhouden.”

“Ja, enorm. Na de Vuelta al kreeg ik een mooi berichtje van Eddy. Hopelijk zien we elkaar binnenkort eens. Maar ik vond het alvast hartverwarmend.”

Lees ook:

Evenepoel: “Het moment dat ik op het balkon verscheen op de Grote Markt, ga ik voor de rest van mijn leven onthouden”

REPORTAGE. Tussen de fans op Brusselse Grote Markt: “Remco is het schoonste voorbeeld van een échte Belg”

BEKIJK. De vijf kippenvelmomenten van de gloriedag voor Remco Evenepoel