Dwars door Vlaanderen was voor de laatste keer het startschot van de zo gekende Vlaamse Wielerweek. De koers behoort sinds dit seizoen tot het WorldTour-circuit, maar moest het bij de start in Roeselare wel doen zonder toppers als Peter Sagan, Greg Van Avermaet en Tom Boonen. Jammer, maar Dwars door Vlaanderen miste de kleppers niet en bezorgde ons een heerlijke wedstrijd. Wat zal dat geven als Sagan en Boonen daar nog eens bijkomen...

Gilbert zorgt voor afscheiding

Al van bij de start probeerden heel wat renners weg te raken. Onder meer Jonas Rickaert (Sport Vlaanderen-Baloise) en Brian van Goethem (Roompot) probeerden voor de afscheiding te zorgen, maar werden na nog geen tien kilometer weer ingerekend door het peloton. Dan hadden Kenneth Vanbilsen (Cofidis) Michael Goolaerts (Veranda’s Willems-Crelan) en Lawrence Naesen (WB-Veranclassic) meer succes, samen met drie lotgenoten reden de drie landgenoten weg van het peloton.

Het zestal reed een maximale bonus van iets meer dan zes minuten bij elkaar, maar daarna schoot het peloton toch wakker en zette het de achtervolging verwoed in. Vanuit het peloton probeerden heel wat groepjes weg te springen eens de voorsprong nog een minuutje bedroeg, maar een poging van Jelle Wallays (Lotto-Soudal) werd aanvankelijk nog in de kiem gesmoord.

Dan had Philippe Gilbert meer succes met zijn snedige aanval, de Belgisch kampioen met twee verschillende schoenen zorgde voor een definitieve breuk in het peloton. Gilbert, Lampaert en co rekenden de vluchters op 75 kilometer van de meet definitief in, waarna de geaccidenteerde finale van Dwars door Vlaanderen helemaal losbrak.

Vrachtwagen en grachten

Terwijl het peloton de nieuwe kopgroep nog in beeld had, raakte de onfortuinlijke Kiel Reijnen (Trek-Segafredo) van de weg af. De 30-jarige Amerikaan duikelde vervolgens de gracht in en kwam zwaar ten val in een put met enkele balken en prikkeldraad. Hij werd vervolgens afgevoerd met de ambulance.

Edward Theuns poogde nog om het peloton dichter bij de vluchters te brengen met een machtsontplooiing op de Taaienberg, maar kreeg geen steun en liet zich dan maar weer uitzakken tot in de buik van het peloton. Daardoor bleef de voorsprong van de intussen 15 koplopers status quo op 45 seconden. Na de Taaienberg werden de renners even opgeschrikt door een vastgereden vrachtwagen op het parcours, maar gelukkig kon iedereen er zonder problemen langs op de brede steenweg.

Terwijl ook Dayer Quintana, broer van Nairo, de gracht opzocht, begon de kopgroep met een beresterke Yves Lampaert aan de Oude Kwaremont. Net zoals op de Taaienberg reed Lampaert zich de longen uit het lijf in dienst van Philippe Gilbert, en zorgde er zo mee voor dat de kopgroep op het Kwaremontplein nog een dertigtal seconden voorsprong behield op het peloton. Ook dankzij Zdenek Stybar, die er als perfecte ploegmaat van Gilbert afstopper speelde.

Putsch Quick Step-Floors

Op de moordende Paterberg brak de koers helemaal los. Philippe Gilbert ging als een bezetene bergop en dunde zo de kopgroep uit tot nog vier stuks, in de achtergrond werd het plannetje van Quick Step Floors helemaal duidelijk: Zdenek Stybar en Niki Terpstra snelden bergop weg uit het peloton en gingen met hun tweetjes op zoek naar hun ploegmaats voorin.

Terwijl Gilbert en Lampaert nog twee stoorzenders (Luke Durbrigde en Alexey Lutsenko) meekregen voorin, kwamen Stybar en Terpstra aan het begin van de Varent bij de intussen geloste achtervolgende groep en konden daar opnieuw hun afstoppingswerk uitvoeren. Het tactisch plannetje van Quick Step klopte als een bus.

Onvermoeibare Lampaert

Lampaert trok ook de kop op het Vossenhol en stabiliseerde zo nogmaals de voorsprong van de vier koplopers tot 50 seconden. De winnaar zat voorin, zoveel was toen al duidelijk. Terwijl de verliezers van de dag samensmolten op de top van het Vossenhol, was het vizier van Gilbert en Lampaert al gericht op de Nokereberg, de laatste helling van de dag op 10 kilometer van de streep.

De lastige Nokereberg kon een springplank vormen voor Gilbert en de Belgisch kampioen had dat ook zo begrepen. Tot tweemaal toe gooide hij de stok in het hoenderhok, maar wegraken van de rest lukte niet. De dekselse Durbridge bleef in zijn wiel, in de afdaling kwam ook Lutsenko er weer bij. Geen ramp voor Quick Step, dat met de onvermoeibare Yves Lampaert nog over een tweede joker beschikte...

De West-Vlaming, die bijna een hele finale op kop had gereden, reed op het vlakke weg. Daar hadden Lutsenko en Durbridge geen verhaal tegen, Lampaert kreeg op de nieuwe kasseistrook nog wat meer vleugels en reed meter per meter weg van de Australiër, de Kazach en een glimlachende ploegmaat Gilbert.

Yves Lampaert (25) reed solo Waregem binnen en mocht aan de streep zelfs nog omkijken. De achtervolgers kwamen niet meer dichter, Lampaert gooide aan de streep overgelukkig de armen in de lucht. Een glunderende Philippe Gilbert maakte het feestje van Quick Step helemaal compleet en sprintte nog naar de tweede plek, voor Lutsenko. Voor Quick Step-Floors was het al de zeventiende overwinning van het seizoen.

Top tien:

1. Yves Lampaert (Bel/QST)

2. Philippe Gilbert (Bel/QST) op 0:37

3. Alexey Lutsenko (Kaz/AST) 0:37

4. Luke Durbridge (Aus/ORS) 0:37

5. Dylan Groenewegen (Ned/TLJ) 01:01

6. Oliver Naesen (Bel/ALM) 01:01

7. Tiesj Benoot (Bel/LTS) 01:01

8. Dylan van Baarle (Ned/CDT) 01:01

9. Mitch Docker (Aus/ORS) 01:01

10. Florian Sénéchal (Fra/COF) 01:01

Erelijst:

2007: Tom Boonen (Bel)

2008: Sylvain Chavanel (Fra)

2009: Kevin Van Impe (Bel)

2010: Matti Breschel (Den)

2011: Nick Nuyens (Bel)

2012: Niki Terpstra (Ned)

2013: Oscar Gatto (Ita)

2014: Niki Terpstra (Ned)

2015: Jelle Wallays (Bel)

2016: Jens Debusschere (Bel)

2017: Yves Lampaert (Bel)