Alain Remue over eventuele link met Dutroux: ‘De zaak-Tanja Groen heeft ons nooit losgelaten’
Nederland vraagt een vergelijking van DNA-sporen in de woningen en auto’s van Marc Dutroux met die van de op 31 augustus 1993 in Maastricht verdwenen studente Tanja Groen (18). De naam Dutroux viel een kwarteeuw geleden ook al, zegt Alain Remue van de Cel Vermiste Personen van de federale politie.
Hadden jullie na de arrestatie van Dutroux in augustus 1996 dan nog niet gezocht naar linken?
“Zeker wel. Ik herinner me nog heel levendig die grote papieren tijdslijn aan een muur in het justitiepaleis van Neufchâteau, met daarop pijltjes en foto’s van alle geobjectiveerde momenten in het leven van Marc Dutroux. De verplaatsingen die hij in de jaren daarvoor had gemaakt. Op die tijdslijn stonden ook onopgehelderde verdwijningen vermeld: niet alleen in België, ook in het buitenland. Daar stond ook Tanja Groen bij. Ze verdween vlak over de grens, in Maastricht, dus ja: logisch dat die zaak onze aandacht trok.”
Tanja Groen fietste op de dag van haar verdwijning naar haar kot, zoals Sabine Dardenne twee jaar later naar school zou fietsen en door Dutroux en Michel Lelièvre in een bestelwagen werd gesleurd.
“Dutroux was zeker een potentiële kandidaat. De modus operandi leek te passen bij zijn profiel en er is toen hard op die piste gewerkt. Wij hebben op zeker ogenblik ook de ouders van Tanja Groen uitgenodigd om de enorme berg spullen die in beslag waren genomen in de verschillende huizen van Dutroux te komen bekijken. Dat ging vooral om kleren, duizenden kledingstukken, maar daar zat ook een fiets tussen. Het bleek niet die van Tanja Groen te zijn. Verder onderzoek heeft nooit iets opgeleverd. Vergeet niet: we zaten in die tijd met een heel lange lijst van onopgehelderde verdwijningen. We zochten toen ook nog steeds naar de ontvoerder van Elisabeth Brichet (vermoord door de Franse seriedoder Michel Fourniret, red.), om maar één zaak te noemen. Meerdere ouders zijn die spullen komen bekijken, ook de moeder van Elisabeth.”
Dutroux kwam na een eerdere veroordeling voor ontvoering en verkrachting vrij in 1992, een jaar voor deze verdwijning, en pleegde bijna meteen nieuwe feiten.
“Ja, maar ook andere verdachten zoals Fourniret of Ronald Janssen zijn in de zaak-Groen in beeld gekomen. Ook daar is nooit een link gevonden. En nu is er een Nederlands rechtshulpverzoek voor DNA-vergelijking aan het gerecht in Luik. Dit komt niet echt uit de lucht vallen. De zaak-Groen heeft ons nooit losgelaten. Ik heb van elk dossier een map en als ik het in deze nakijk, zie ik dat we in 2015 nog zijn gaan zoeken op een oude terril in Genk, na een tip van een helderziende.”
Jullie gaan ook achter tips van helderzienden aan?
“Ik heb door de jaren heen geleerd: zeg nooit nooit. Je moet hiervan uitgaan: ergens is er iemand op deze aardbol die heel exact weet wat Tanja Groen die dag is overkomen. Zoals dat ook geldt voor de verdwenen Liam Vanden Branden en Nathalie Geijsbregts. In elk verdwijningsdossier kan een klein detail het verschil maken. De wetenschap is er ook op vooruitgegaan. Wij zijn nu volop bezig DNA te verzamelen in al die oude dossiers, zoals Nederland een coldcaseteam heeft dat nu met de zaak-Groen bezig is. Voor alle duidelijkheid: het is niet zo dat er plots een nieuw element zou zijn opgedoken. Er is enkel dat rechtshulpverzoek en de uitleg van jusititieminister Vincent Van Quickenborne (Open Vld) daarover, donderdagavond op de Nederlandse tv (die zei dat het Luikse gerecht de volledige medewerking zou verlenen, red.).”
In de jaren 90 bleef het natrekken van verplaatsingen van een verdachte zowat beperkt tot het opzoeken van tankbeurten met zijn bankkaart. Ook dat leverde niets op?
“Nee, met de middelen die er toen waren, was het lastig om iemands gangen na te gaan. Verder kon men Marc Dutroux zelf gaan ondervragen over onopgehelderde verdwijningen, maar veel zin had dat natuurlijk niet. Hij ging het ons zeker niet spontaan vertellen.”